«Σέ μία δοκιμασία τῆς Ἐκκλησίας ὁ
ἱεραποστολικός χαρακτήρας θά διατηρηθεῖ ἤ μήπως θά ὑπάρχει μία
συντηρητική κατάσταση κρυπτοχριστιανισμοῦ;
Καί ὅταν λέω κρυπτοχριστιανισμοῦ...
εἶναι κάτι φοβερό.
Ὁ κρυπτοχριστιανισμός ἔχει διάφορες μορφές.
Ἔπεσε στά χέρια μου τελευταῖα ἕνα βιβλίο
ἔκδοσης Μακεδονικῶν Σπουδῶν Θεσσαλονίκης, γιά τούς κρυπτοχριστιανούς,
ὅτι μποροῦσε ὁ ἱερέας νά γίνει χότζας καί τό πρωί νά εἶναι στό τζαμί καί
τό βράδυ νά κάνει ὀρθόδοξη λειτουργία.
Αὐτό, ἀγαπητοί μου εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα καί μάλιστα, στήν ἐποχή τῶν Τούρκων ἦταν ἄφθονα καί ὑπάρχουν μέχρι καί σήμερα.
Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα, γιατί ὁ Χριστιανός στέκεται μέ ἕναν συντηρητισμό ἀπέναντι στό Εὐαγγέλιο.
Φοβᾶται τό μαρτύριο...
Ἤ θά εἶσαι ἤ δέν θά εἶσαι!
Ἡ παλαιά Ἐκκλησία, ἡ ἀρχαία, ἔνδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν γνώρισε τόν κρυπτοχριστιανισμό, μέ τήν ἔννοια πού σᾶς εἶπα.
Βέβαια, ὁ πιστός δέν ἔλεγε στόν κόσμο :
«Εἶμαι Χριστιανός»! ὄχι, ζοῦσε..
Τόν συνελάμβαναν; Ομολογοῦσε!
Οὔτε ἄλλαζε τήν πίστη του.. Ομολογοῦσε!.
Τούς ἔλεγαν οἱ ἴδιοι οἱ εἰδωλολάτρες:
«Ρίξτε μία χούφτα λιβάνι στό θεό καίσαρα καί μήν πιστεύετε ἐκεῖνο τό ὁποῖο κάνετε».
«Ὄχι, αὐτό πού πιστεύω θά πῶ. Αὐτό ἔλλειψε!».
Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, θά προχωρήσομε σέ ἕνα μαρτύριο ἤ σέ ἕναν κρυπτοχριστιανισμό;
Αὐτό εἶναι τό πρόβλημα σέ ἕναν ἐπικείμενο πειρασμό».
