Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

«… ΑΥΤΩΝ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» (16)



Εἶχε τὰ βάσανά της. Καὶ ποιὸς μένει ἔξω ἀπὸ αὐτά; Ἐξαιροῦνται μόνο τὰ μωρὰ καὶ οἱ μωροί.
Ὅλοι ἔχουν τὰ προβλήματά τους. Μόνο ποὺ κάποιοι ἔχουν βρεῖ μιά μυστικὴ ἀγκαλιὰ νὰ ἀκουμποῦν τὸν πόνο τους. Κι αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὰ λυτρωτικὰ μυστήριά της. Εἶναι τὸ πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ, εἶναι ἡ ἐξομολόγηση.
Πῆρε τὸ δρόμο γιὰ τὸν ἅγιο Γιώργη ἕνα πρωινὸ Πέμπτης τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γιὰ νὰ ξαποστάσει ψυχικά. Θὰ ἦταν ἡ ὥρα περίπου ἕντεκα. Οἱ ἐλπίδες νὰ βρεῖ τὸν παπα– Μᾶρκο, ποὺ καθημερινὰ ὄργωνε κυριολεκτικὰ τὴν Ἀττική, ἦταν ἐλάχιστες (γιατί δὲν ἦταν ὥρα προγραμματισμένη γιὰ ἐξομολόγηση).

 Ἀλλὰ θὰ ἔκανε τὸ πρῶτο βῆμα. Καὶ ὁ Θεὸς σίγουρα θὰ κάνει τὰ ὑπόλοιπα γιὰ τὸ ψυχικὸ ἀντάμωμα. Κι ὅταν γίνει αὐτὸ τὸ ἀντάμωμα, κάτι καταλαγιάζει μέσα. Ἀποχρωματίζονται τὰ προβλήματα, χάνουν τὴν ἄγρια ὄψη τους, γίνονται ἱερὲς βαθμίδες, γιὰ ἕνα ἔστω μικρὸ πνευματικὸ ἀνέβασμα.
Περνάει τὴν Κατασκήνωση καὶ στρίβει δεξιὰ στὴν ἀνηφορίτσα. Κίνηση στὸ μικρὸ προαύλιο. Ὁ ἦχος ἀπὸ τροπάρια τῶν χαιρετισμῶν ἀγγίζει τὰ αὐτιά της.
Τέτοια ὥρα; Τέτοια μέρα; Ἡ πόρτα τοῦ Ναοῦ ἀνοιχτή! Δρασκελάει τὸ κατώφλι. Καὶ στέκει ἕνα λεπτὸ ἀκίνητη. Καὶ χίλια χαμόγελα ἀνθίζουν στὰ μάτια της.
Ὁ ναὸς εἶναι πλημμυρισμένος ἀπὸ παιδιά!
Στὸν σχετικὰ μικρὸ χῶρο κατάφεραν νὰ χωρέσουν ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ. Ἄλλα εἶχαν καταλάβει τὰ καθίσματα. Μερικὰ στὰ ἀναλόγια δίπλα στοὺς ἐθελοντὲς ψάλτες, γιὰ νὰ ἀπαγγείλουν τὸ «Πιστεύω» ἢ τὸ «Πάτερ ἡμῶν». Κάποια ἀγόρια εἶχαν μπεῖ στὸ Ἱερὸ (καὶ σὲ λίγο θὰ ἔβγαιναν μὲ τὶς λαμπάδες τους νὰ πλαισιώσουν τὸν ἱερέα σὲ ἐκεῖνες τὶς θεϊκὲς ἐκφωνήσεις πρὸς τὴν Παρθένο:
«Χαῖρε ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς».
Τὰ ὑπόλοιπα εἶχαν βολευτεῖ ἐπάνω στὰ χαλιά, στὴν εἴσοδο, στοὺς διαδρόμους, στὸν σολέα. Ἀρκετὰ κρατοῦσαν μικρὰ βιβλιαράκια μὲ τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ διάβαζαν ὅσα ἄκουγαν.
Συγκίνηση τὴν κατέλαβε. Ἀπέθεσε μυστικὰ τὰ βάσανά της μπροστὰ στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀσπάστηκε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ εἶναι «πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον» καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ποὺ εἶναι «τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτὴς» καὶ ἀπέμεινε ἐκστατική.
Ποῦ εἶναι ὁ ἱερέας, ὁ φίλος τοῦ παπα– Μάρκου ποὺ τὸν λυπήθηκε, γιατί τὸν διόρισαν στὴν ἐρημιά; Νὰ ἔρθει τώρα νὰ δεῖ. Νὰ δεῖ ἔργο θαυμαστό. Ἡ ἐρημιὰ γέμισε κόσμο! Ὁ ναὸς πλημμύρισε παιδιά, ποὺ παρακολουθοῦν, ποὺ συμμετέχουν, ποὺ ζοῦν τοὺς «Χαιρετισμούς». Ἄνθισε ἡ ἐρημιὰ κι ἔβγαλε λουλούδια ὄμορφα. Τὰ πότισε ἡ στοργὴ τοῦ παπα– Μάρκου, ἡ προσ ευχή του καὶ – ποιὸς ξέρει; - τὰ δάκρυά του.
Δὲν ἦταν ἔτσι στὴν ἀρχὴ τὰ παιδιά. Ἀκαταστασία καὶ ἄγνοια. Ποτὲ ὅμως δὲν ἔκανε παρατήρηση. Ποτὲ δὲν τὰ ἀποπῆρε -Ὄχι πὼς ἡ στοργικὴ παρατήρηση τοῦ ἱερέα εἶναι κακό. Ὁ καθένας ἔχει τὸν δικό του τρόπο γιὰ νουθεσία. Ὁ παπα–Μᾶρκος δίδασκε μὲ τὴ σιωπή του, μὲ τὴν ἱερὴ παρουσία του, μὲ τὸ ἀκαταμάχητο καλοσυνάτο χαμόγελό του. Ἀθόρυβα, διακριτικὰ καθοδηγοῦσε τὰ παιδιά. Ἀθόρυβα, μυστικὰ ἔκανε τὴν προσευχὴ του γι’ αὐτά. Καὶ οἱ παιδικὲς ψυχὲς ἀνταποκρίθηκαν. Κι ἔτσι ἁπλὰ ἔνιωσαν πὼς ὁ ναὸς δὲν εἶναι χῶρος ξένος ἀλλὰ οἰκεῖος. Καὶ κάτι περισσότερο, στοργικός. Μιά ἀνοιχτὴ ἀγκαλιά. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ πνευματική τους μάνα. Ἔτσι ἁπλά.
Καὶ ξέρουν καλὰ πὼς μετὰ τὸ «Δι’ εὐχῶν» κατὰ τὴν ἔξοδό τους τὰ περιμένουν μὲ χαμόγελα οἱ κυρίες, γιὰ νὰ τοὺς προσφέρουν ἕνα κέρασμα γιὰ τὸ σῶμα, μιά εἰκονίτσα τῆς Παναγίας γιὰ τὴν ψυχὴ καὶ ὅ,τι ἄλλο ἑτοίμασε ἡ στοργή τους.
Δὲν εἶναι φανερὸ αὐτὴ τὴ στιγμὴ πῶς θὰ ἐξελιχθοῦν αὐτὰ τὰ παιδιά. Τὸ βέβαιο εἶναι πὼς ὁ σπόρος τοῦ Καλοῦ ἔπεσε στὴν ψυχή τους. Καὶ κάποτε – ὁ Θεὸς ξέρει πότε – θὰ βλαστήσει, θὰ ἀνθίσει, θὰ καρπίσει. Ἡ μορφὴ τοῦ καλοῦ γεωργοῦ μὲ τὴν πραότητα καὶ τὴν καλοσύνη θὰ μείνει σὰν γλυκιὰ φωτογραφία μέσα τους.
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, μὲ αὐτὰ τὰ συναισθήματα ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν ναό. Καὶ νά, ποὺ ἔνιωσε πὼς ἡ στενοχώρια ἀμβλύνθηκε, γιατί κάτω ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ἔρημος ἀνθεῖ. Κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη Του οἱ δυσκολίες ἐξομαλύνονται καὶ γίνονται ἀφορμὴ γιὰ ἕνα, ἔστω μικρό, πνευματικὸ ἀνέβασμα.
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, «ΕΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ», Ὁ πατὴρ Μᾶρκος Μανώλης μὲ τὸ βλέμμα μιᾶς ἐνορίτισσας, τοῦ ἁγίου Γεωργίου Διονύσου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑ 2019