Πάντοτε το σκοτάδι θα μισεί το φως, το ψέμα την αλήθεια, η κακία την αρετή, η απιστία την πίστη. Αξίζει ν’ αφήσουμε να παρελάσουν για λίγο μπροστά μας συντεταγμένα τα παιδιά της απιστίας, οι εχθροί του Χριστού, και να διαβάσουμε στα πανό που υψώνουν τα ψεύτικα και απατηλά συνθήματά τους· όχι όλα, αλλά τα πλέον διακεκριμένα.
Πρώτα-πρώτα εμφανίζονται οι υλιστές· ισχνοί, ρακένδυτοι, σα να βγήκαν μέσα από τον τάφο. Ύλη και μόνο ύλη! φωνάζουν· δεν υπάρχει Θεός, ανύπαρκτος ο Χριστός, μύθος η ηθική του διδασκαλία, κατασκεύασμα και η μέλλουσα κρίση… Δόγμα τους το «Άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις». Είναι άνθρωποι που αρνήθηκαν κάθε πνευματική αξία. Γι’ αυτό ακριβώς δεν αξίζει ν’ ασχοληθεί κανείς και πολύ μαζί τους. Μέσα σε λίγο καιρό η ιδεολογία τους έδειξε πόσο κενή είναι.
Πίσω από αυτούς ακολουθούν τα παιδιά τους, οι μαρξιστές. Αυτοί διακηρύττουν ότι η χριστιανική θρησκεία είναι το όπιο του λαού· κάτω οι αιώνιοι θεσμοί, κάτω το Ευαγγέλιο!… Για να εκλείψει η πίστη στον Χριστό, που ήταν το μέγα εμπόδιο στα σχέδιά τους, δεν δίστασαν να εξοντώσουν χιλιάδες Χριστιανούς.
Κατόπιν, πότε κρυφά και πότε φανερά, ξεπροβάλλει από το καταχθόνιο κρησφύγετό του ο μασονισμός. Χωρίς να εκδηλώνεται φανερά ως εχθρός του χριστιανισμού, υπονομεύει διαρκώς το έργο της Εκκλησίας. Επάνω στα ερείπια του χριστιανισμού περιμένει να οικοδομήσει τη νέα παγκόσμια θρησκεία, που θα συμπεριλάβει όλες τις θρησκείες του κόσμου για να κυριαρχήσει στη γη.
Υλισμός – μαρξισμός – μασονισμός αποτελούν το τρικέφαλο τέρας με τα πολλά κέρατα και τα αναρίθμητα πλοκάμια, το οποίο γέννησε ο καταχθόνιος σιωνισμός προς πραγματοποίηση των σχεδίων του. Το τέρας αυτό είναι το πιο επικίνδυνο έκβρασμα του άδη.
Υπερήφανα ακολουθούν έπειτα οι δήθεν μορφωμένοι, αυτοί που ισχυρίζονται ότι καλλιεργούν τα γράμματα και τις τέχνες. Φορούν τον μανδύα της επιστήμης. Παρουσιάζονται ως σοφοί, που από τη μελέτη τους έβγαλαν το συμπέρασμα: Καλός ο χριστιανισμός, αλλά δεν αρκεί να σώσει τον κόσμο· χρειάζεται και συμπλήρωμα…
Και αν ρωτήσεις, ποιο είναι το συμπλήρωμα, οι απαντήσεις τους δημιουργούν πραγματική σύγχυση-βαβέλ. Η «επιστήμη», φωνάζουν, η «τέχνη», η «ποίηση», οι «μεγάλες ανακαλύψεις», ο «πνευματισμός». Και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι θέλουν. Η αλαζονεία της ημιμάθειας τούς κάνει να αποφαίνονται άναρθρα και ανόητα, σαν άλλη Πυθία.
Τέλος παρελαύνουν κι εκείνοι που λένε, ότι ο χριστιανισμός χρησίμευσε μεν στο παρελθόν, αλλά τώρα πια ξεθύμανε, δεν αξίζει για την εποχή μας, πρέπει πια να κηδευτεί με κάθε τιμή για τις υπηρεσίες που πρόσφερε, και να φροντίσουμε να βρούμε διάδοχό του, άξιο και κατάλληλο για την εποχή μας, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού και των καταπληκτικών ανακαλύψεων…
Αυτοί περίπου είναι οι εχθροί του Χριστού, που με πάθος πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία και νόμισαν ότι θα τη διαλύσουν και θα επικρατήσουν. Προς όλους αυτούς απευθυνόμαστε και λέμε τα εξής:
Άπιστοι, μετανοήστε! Εχθροί του Χριστού, σκεφτείτε βαθύτερα και μελετήστε προσεκτικότερα το Ευαγγέλιο του Χριστού και τη διδασκαλία του. Είναι επικίνδυνο και φοβερό να πολεμάτε ΕΝΑ ΘΕΟ. «Σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 26:14).
Δεν μπορείτε, χριστομάχοι, ν’ αντιληφθείτε τη δύναμη του Χριστού; Παραδειγματιστείτε τουλάχιστον από τους προκατόχους σας. Δεν ακούτε τον Ιουλιανό τον Παραβάτη να λέει «Νενίκηκάς με, Ναζωραίε»; Δεν ακούσατε τους γονείς σας να λένε πεθαίνοντας: «Και όμως υπάρχει Θεός. Τι μας περιμένει;…».
Δε βλέπετε τους θλιβερούς τάφους, όπου θάφτηκαν όλοι οι εχθροί του Χριστού και τα σκουλήκια έφαγαν τις σάρκες τους; Ρίξτε ένα βλέμμα και στον τάφο που ετοίμαζαν αυτοί για να κηδεύσουν τον χριστιανισμό· παραμένει κενός, όπως το κενό μνημείο από το οποίο αναστήθηκε ο Χριστός.
Ο χριστιανισμός, αγαπητοί μου, δεν είναι τυχαίο πράγμα, όπως νόμισαν οι εχθροί του. Αντλεί αιώνια δύναμη από τον Θείο Ιδρυτή του. Είναι η μόνη πίστη πού κηρύχθηκε με λόγια, βεβαιώθηκε με θαύματα, και σφραγίσθηκε με αίματα. Φρουρείται από τάγματα και στρατιές αγγέλων, και κατευθύνεται από το άγιο Πνεύμα.
Η ιστορία και η πραγματικότητα δίνουν την καλύτερη ερμηνεία των αθάνατων λόγων «ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ’ ον δ’ αν πέση, λικμήσει αυτόν»· όποιος δηλαδή εναντιωθεί στον Ιησού Χριστό, τον αιώνιο βράχο, θα γίνει κομμάτια· και σ’ όποιον αυτός πέσει πάνω του, θα τον κάνη θρύψαλα (Ματθ. 21:44).
Αυτά, αγαπητοί μου, έχουμε να πούμε προς όλους τους εχθρούς της πίστεώς μας. Ειδικώς δε προς τους τελευταίους, αυτούς που έχουν τη γνώμη ότι «ο χριστιανισμός χρησίμευσε στο παρελθόν και τώρα ξεθύμανε», τους παρακαλούμε να κατεβούν από τα νεφελώματα των σκέψεών τους, να προσγειωθούν λίγο στην πραγματικότητα, και τότε θ’ αντιληφθούν πόσο παραλογίζονται.
Η Εκκλησία κληρονόμησε αιώνιο κύρος. Είναι για την ψυχή του ανθρώπου ό,τι είναι για το σώμα το ψωμί, το νερό, ο αέρας. Όσοι αιώνες κι αν περάσουν, δεν μπορεί ο άνθρωπος να πει στον αέρα ή στο νερό ή στο ψωμί «Ξεθύμανες πια, δε σε χρειάζομαι». Έτσι και η Εκκλησία του Χριστού είναι απαραίτητη για τη ζωή του ανθρώπου και του κόσμου.
Από
το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Αισιόδοξα μηνύματα για
διέξοδο στα αδιέξοδά μας και ασφάλεια στις ανασφάλειές μας. Εκδόσεις
«Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2013.
