Αμφισβήτηση είναι η άρνηση του κύρους μιας γνώμης, μιας ιδέας, μιας κατάστασης, μιας αντίληψης, ενός πράγματος, ενός γεγονότος!
Αμφισβήτηση είναι κάτι περισσότερο από αμφιβολία, είναι αντίρρηση!
Η αμφισβήτηση προέρχεται απ’ το σήμα αμφισβητώ που σημαίνει διαφωνώ,
δεν παραδέχομαι, δεν συμφωνώ, αμφιβάλλω, προβάλλω αξιώσεις για κάτι!
Προϋποθέτει έλλειψη αδράνειας και εφησυχασμού!
Γι’ αυτό και απαιτείται κρίση, αντίληψη, προβληματισμός, πνεύμα σε εγρήγορση, ψυχή άγρυπνη, φύση ανήσυχη.
Δηλαδή γνωρίσματα νεανικής ψυχής!
Να γιατί η κοινωνία χρειάζεται την πίεση των νέων για να προχωρήσει. Εκείνων, δηλαδή, που μπορούν και αμφισβητούν!
Από αμφισβητίες έγιναν τα μεγάλα άλματα παντού. Η απουσία αμφισβητιών σημαίνει τέλμα!
Ασφαλώς η αμφισβήτηση πρέπει να βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Δεν
είναι ένα αναποδογύρισμα των πάντων αδιακρίτως…Δεν γκρεμίζεις για να
γκρεμίζεις, γκρεμίζεις για να χτίσεις. Το ανώτερο, το καλύτερο, το
τελειότερο!
Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: «Όποιος αμφισβητεί, κατέχει αναγκαστικά την αλήθεια. Γιατί μονάχα εξ αιτίας της αμφισβητεί κανείς»!
Το κακό σήμερα είναι ότι οι νέοι τείνουν να μην αμφισβητούν πια. Σαν
τους μεγάλους! Δείχνουν την εικόνα μιας βολεμένης, μιας άνευρης γενιάς!
Βλέπετε η αμφισβήτηση είναι βασανιστικό συναίσθημα… Και χαράς τον που το έχει!
