Αν το κανάβι δεν χτυπηθεί πολύ, δεν μπορεί να γίνει κατάλληλο να
χρησιμοποιηθεί για λεπτότατα νήματα, αλλά όσο χτυπιέται και ξαίνεται,
τόσο πιό καθαρό και εύχρηστο γίνεται· και αν το νεόπλαστο πήλινο σκεύος
δεν μπει στη φωτιά, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ανθρώπους· και
το νήπιο είναι άπειρο ακόμη για τις δουλειές του κόσμου, γιατί ούτε να
χτίζει, ούτε να φυτεύει, ούτε να σπέρνει, ούτε άλλη δουλειά μπορεί να
κάνει.
Έτσι συχνά και κάποιες ψυχές, αν και έλαβαν τη θεία χάρη και έχουν
εσωτερική βεβαιότητα από τη γλυκύτητα και την ανάπαυση του Πνεύματος
εξαιτίας της νηπιότητάς τους, από αγαθότητα του Κυρίου, επειδή όμως
ακόμη δε δοκιμάστηκαν, ούτε ελέγχθηκαν από τα πονηρά πνεύματα με
διάφορες θλίψεις, εξακολουθούν να είναι νήπιες, και για να πω έτσι, δεν
είναι ακόμη κατάλληλες για τη βασιλεία των ουρανών. «Αν δεν έχετε τη διαπαιδαγώγηση —λέει ο Απόστολος— που έχουν πάρει όλοι, τότε είστε νόθα παιδιά και όχι γνήσια» (Εβρ. 12, 8).
Ώστε και οι πειρασμοί και οι θλίψεις για το συμφέρον στέλνονται στους
ανθρώπους, και κάνουν την ψυχή πιο γνήσια και πιο στερεή. Και αν αυτή
υπομείνει μέχρι τέλους με την ελπίδα της στον Κύριο, είναι αδύνατο να
μην επιτύχει την υπόσχεση του Πνεύματος και την απολύτρωση από τα πάθη
της κακίας.
