«Έρχονται πάλι οι εξετάσεις. Πάλι κλείσιμο στο σπίτι, με τις ώρες πάνω στα βιβλία, ξενύχτια… Έτσι μου ‘ρχεται να τα παρατήσω!» αυτά ακούσαμε να λέει ένας μαθητής, καλοί μου φίλοι. Και δεν είναι βέβαια ο μόνος. Λίγο ή πολύ στον καθένα μας έρχονται αυτές οι σκέψεις. Όλοι φοβόμαστε ή αγανακτούμε για τις εξετάσεις. Έτσι δεν είναι;
* * *
Έτσι! Γιατί απ’ τα πρώτα βήματά μας στο σχολείο, οι εξετάσεις μας συνοδεύουν. Πως θα γράψεις στην έκθεση, πως θα λύσεις το πρόβλημα. Πόσο καθαρά γράμματα γράφεις, πόσο προσεκτικός μαθητής είσαι, αν συμπεριφέρεσαι σωστά στο σχολείο, στους καθηγητές και τους συμμαθητές.
Κι ύστερα πρόχειρα διαγωνίσματα, καθαρά διαγωνίσματα, επαναλήψεις, φροντιστήρια, ιδιαίτερα… Εξετάσεις για καλούς βαθμούς στο δίμηνο, εξετάσεις για την επόμενη τάξη, εξετάσεις για έναν καλό βαθμό στο ενδεικτικό, εξετάσεις για το Γυμνάσιο, το Λύκειο, το Πανεπιστήμιο, το πτυχίο.
Εξετάσεις όλων των ειδών, γραπτές και προφορικές. Έχουν πραγματικά τέλος οι εξετάσεις; Είναι να μη σε τρομάζουν όταν δεν είσαι καλός μαθητής ή να σε αγανακτούν κι όταν ακόμη είσαι;
Να γιατί πολλοί ή εγκαταλείπουν τις σπουδές ή τυπικά συμμετέχουν! Και λιγότεροι είναι εκείνοι που υπομένουν, που μελετούν πραγματικά, που τις αντεπεξέρχονται μ’ επιτυχία, που προχωρούν. Είναι, τελικά, αυτοί που διαπρέπουν στη γνώση και τις σπουδές.
* * *
Αλλά μήπως κάνουμε λάθος, φίλοι; Μήπως έχουμε παρεξηγήσει το θέμα; Γιατί ταυτίζουμε τις σπουδές μόνο με τις εξετάσεις; Οι εξετάσεις σαφώς βρίσκονται σ’ όλα τα στάδια της ζωής. Σε κάθε επάγγελμα, δραστηριότητα ή ασχολία μας. Ακόμη κι όταν δεν έχουμε καμμιά ασχολία! Ναι, δεν προχωράμε στη ζωή δίχως εξετάσεις!
Κι ας το δούμε συγκεκριμένα. Ας πούμε ότι διακόπτουμε το σχολείο και πηγαίνουμε να δουλέψουμε κάπου. Λοιπόν, εκεί είναι που θα δίνουμε εξετάσεις, και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Αν πηγαίνουμε νωρίς στη δουλειά μας, αν την κάνουμε σωστά, πως συμπεριφερόμαστε στους πελάτες, τους συναδέλφους, τους εργοδότες μας. Και για να πάρουμε προαγωγές, αυξήσεις του μισθού μας κ.λπ. πόσες τέτοιες εξετάσεις πρέπει να δώσουμε!
Θέλετε, τώρα, να πούμε πως θ’ ανοίξουμε δική μας δουλειά; Εκεί είναι που πρέπει να μας διακρίνει ο επαγγελματισμός και η σούπερ δραστηριότητα, δηλαδή η μεγάλη επιτυχία στις καθημερινές εξετάσεις, για να προχωρήσουμε.
Έτσι καθημερινές εξετάσεις δίνει κι ένας εργάτης, ένας καταστηματάρχης, οι καθηγητές μας σε μας και τους ανωτέρους τους, μια μάνα κι ένας πατέρας στην ανατροφή των παιδιών τους, όλοι στους φίλους και τους συνανθρώπους μας. Εξετάσεις δίνουμε ακόμη και στον εαυτό μας και στον Θεό. Ναι!
Αυτές, αν θέλετε, είναι οι εξετάσεις για το καλύτερο στη ζωή μας.
Θέλετε να πούμε πως δεν δουλεύουμε για το καλύτερο, μα για το χειρότερο; Και πάλι εξετάσεις απαιτούνται! Αν κάποιος – για παράδειγμα – είναι μέλος μιας καταστρεπτικής σπείρας, πάλι δεν πρέπει να διακρίνεται στην καταστροφή πρώτα για να παραμείνει στη σπείρα κι ύστερα για να πετυχαίνει αυτή τους στόχους της; (!)
Να προσθέσουμε και τούτο. Όσο κανείς προχωρεί στο ανώτερο, το υψηλότερο και το μεγαλύτερο, τόσο περισσότερες αλλά και σοβαρότερες και πιο δύσκολες είναι τούτες οι εξετάσεις. Διαλέγω τον εύκολο τρόπο ζωής, σημαίνει πως διαλέγω και τις λιγότερες και τις πιο εύκολες εξετάσεις.
* * *
Λοιπόν, ας είμαστε ρεαλιστές. Εξετάσεις σημαίνει υπάρχω! Ζω! Προχωρώ! Και δόξα τω Θεώ που υπάρχουν! Άρα δεν μένει παρά να τις αντιμετωπίζουμε κάθε φορά με θάρρος, αποφασιστικότητα, επιτυχία, μέθοδο και σύστημα. Και να προσευχόμαστε όχι για μικρότερα φορτία, αλλά για δυνατότερες πλάτες. Πάντα για το καλύτερο. Για την ίδια την επιτυχία, ή μάλλον και την πρωτοπορία στη ζωή. Καλές εξετάσεις λοιπόν παιδιά…
