Ὑπό τοῦ Γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου
Ἔκπληκτοι πληροφορούμεθα, ὅτι τό Βατικανόν διδάσκει «Μακεδονικήν»
γλῶσσαν, προωθεῖ «ἑνιαίαν» Μακεδονίαν καί πασχίζει διά τήν ἐνσωμάτωσιν τῶν μεταναστῶν εἰς τήν Πατρίδα μας μέ χρήματα τοῦ ΥΠΕΞ τῆς Γερμανίας.
Πρόκειται διά μίαν ἀκόμη ἐχθρικήν στάσιν ἐναντίον τῆς χώρας μας. Ἡ νέα κυβέρνησις ἡμῶν, ἥτις ἐδεσμεύθη νά «τιμήσῃ» τήν Συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν, κρατεῖ σιγήν ἰχθύος εἰς τά θέματα ταῦτα.
γλῶσσαν, προωθεῖ «ἑνιαίαν» Μακεδονίαν καί πασχίζει διά τήν ἐνσωμάτωσιν τῶν μεταναστῶν εἰς τήν Πατρίδα μας μέ χρήματα τοῦ ΥΠΕΞ τῆς Γερμανίας.
Πρόκειται διά μίαν ἀκόμη ἐχθρικήν στάσιν ἐναντίον τῆς χώρας μας. Ἡ νέα κυβέρνησις ἡμῶν, ἥτις ἐδεσμεύθη νά «τιμήσῃ» τήν Συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν, κρατεῖ σιγήν ἰχθύος εἰς τά θέματα ταῦτα.
Ἡ μεγάλη μάλιστα Ἐκδήλωσις-Διαμαρτυρία εἰς τό ἐν Θεσσαλονίκῃ Βελλίδειον Συνεδριακόν Κέντρον τήν 3/16 Φεβρουαρίου 2020, τήν ὁποίαν διωργάνωσαν τό Σωματεῖον «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» καί τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης ὑπό τήν εὐλογίαν τῆς οἰκείας Ἱερᾶς Μητροπόλεως διά τήν Συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν, τήν Λαθρομετανάστευσιν καί τό Δημογραφικόν, μέ γενικόν σύνθημα: «ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ», φαίνεται ὅτι ἐθορύβησε τούς κρατοῦντας, οἵτινες ἀπό τῆς ἡμέρας ἐκείνης οὐδεμίαν νύξιν ἔκαμον διά τό Σκοπιανόν Ζήτημα, φοβούμενοι προφανῶς τήν ἀναζωπύρωσιν τοῦ θέματος τούτου.
Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀποτελεῖ τήν μεγαλυτέραν ἐθνικήν προδοσίαν ἀπό τήν ἀνεξαρτησίαν ἡμῶν ἐκ τῆς Ὀθωμανικῆς κυριαρχίας, καθότι παρεδόθη ὁ ὅρος «Μακεδονία» εἰς μή Ἕλληνας, καί ἐδόθη ἡ δυνατότης νά ἀποκαλῶνται οὗτοι «Μακεδόνες», ἡ δέ γλῶσσα αὐτῶν «Μακεδονική». Οἱ ἡμέτεροι πολιτικοί, οἵτινες ὑπέγραψαν τήν προδοτικήν ταύτην Συμφωνίαν εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μή ἐξαιρουμένων καί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τήν ἀπεδέχθησαν, διακηρύττουν ἀνερυθριάστως, ὅτι οἱ Ἕλληνες θά τήν ξεχάσουν μέ τόν καιρόν καί θά ἀποδεχθοῦν τήν νέαν πραγματικότητα.
Ὅμως πλανῶνται, πλάνην οἰκτράν, διότι πολλοί Ἕλληνες ἐνδέχεται νά μή ἐνθυμῶνται τό πότε ὁ Τουρκοαιγύπτιος σατράπης Ἰμβραήμ πασᾶς κατέκαυσε τήν Πελοπόννησον, ὅμως τό ὄνομα τοῦ προδότου Νενέκου, ὅστις συνέπραξε μετ’ αὐτοῦ, τό ἐνθυμοῦνται πάντοτε. Ὅπως ἐνθυμοῦνται καί τό ὄνομα τοῦ Ἐφιάλτου, τοῦ ὑποδείξαντος εἰς τούς Πέρσας τήν ἀτραπόν τοῦ ὄρους τῆς Οἴτης, διά νά πλήξουν ἀπό τά νῶτα εἰς τάς Θερμοπύλας τόν θρυλικόν βασιλέα τῆς Σπάρτης Λεωνίδα.
Ἡ ἀνακοίνωσις πάντως ἱδρύσεως Παγκοσμίου Ἐπιτροπῆς Ἑλληνισμοῦ, ἥτις θά ἔχῃ ὡς μέλη Ἕλληνας καί Φιλέλληνας ἀπό ὅλην τήν ὑφήλιον, φρονοῦμεν ὅτι θά δώσῃ περαιτέρω ἀπαντήσεις πρός ἐκείνους τούς ἐκπροσώπους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, οἵτινες ἔθεσαν εἰς ἄμεσον κίνδυνον καί μέ ἀνυπολογίστους συνεπείας τό Ἑλληνικόν Ἔθνος.
Πρός τό παρόν, μή ἔχοντες πρότυπον ἡγέτου, ὅστις θά ἠδύνατο νά ἐξυψώσῃ τήν χώραν μας εἰς τό ἀρχαῖον κάλλος αὐτῆς, ἀνατρέχομεν ἐνστικτωδῶς εἰς τήν ἱστορίαν, ἀναζητοῦντες πρότυπον ἐξ αὐτῆς. Ἔμπροσθεν ἡμῶν ἐμφαίνεται ἡ μορφή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἀναπαυομένου παρά τήν Παναγίαν Κονταριώτισσαν Πιερίας, κατά τήν ἔγκριτον μαρτυρίαν τοῦ προορατικοῦ Ἁγιορείτου Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.
Ὡς γνωστόν, μετά τήν δολοφονίαν τοῦ μεγαλοπράγμονος Βασιλέως τῆς Μακεδονίας Φιλίππου τοῦ Β΄τό 336 π.Χ ὑπό τοῦ Παυσανίου, εἰς τόν θρόνον τόν διεδέχθη ὁ ἐκ τῆς Ὀλυμπιάδος υἱός του Ἀλέξανδρος, ἐν ἡλικίᾳ εἴκοσιν ἐτῶν, τόν ὁποῖον ἡ Σύνοδος Ἀντιπροσώπων τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων (πολιτειῶν) ἐν Κορίνθῳ ἐξέλεξε τοῦτον ὡς «στρατηγόν» τοῦ κατά τῆς Περσίας πολέμου καί «αὐτοκράτορα τῶν Ἑλλήνων», ἀνανεώνουσα τό σύμφωνον τοῦ 338 μεταξύ τῶν Ἑλλήνων καί τοῦ πατρός του Φιλίππου τοῦ Β΄.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἧλκε τήν καταγωγήν αὐτοῦ εἰς τούς Ἡρακλείδας ἐκ πατρός διά τοῦ Καράνου, καί εἰς τούς Αἰακίδας ἐκ μητρός διά τοῦ Νεοπτολέμου. Ὁ Νεοπτόλεμος ὑπῆρξε Βασιλεύς τῶν Μολοσσῶν, ἑνός τῶν τριῶν λαῶν τῆς ἀρχαίας Ἠπείρου, τόν ὁποῖον ὁ περιηγητής Παυσανίας τοποθετεῖ ὡς δέκατονἕβδομον ἀπόγονον τοῦ Ἀχιλλέως (Παυσ. Α΄ 11,1).
Οἱ Ἡρακλεῖδαι (Δωριεῖς) εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἡρακλέους, κυρίως οἱ κατακτήσαντες τήν Πελοπόννησον κατά τήν γνωστήν ἐκστρατείαν των ὡς «Κάθοδον τῶν Ἡρακλειδῶν». Ἀπόγονοι τοῦ Ἡρακλείδου Τημένου, οἱ λεγόμενοι Τημενίδαι, διετήρησαν τήν ὑπό τοῦ γενάρχου ἱδρυθεῖσαν ἐν Ἄργει τῆς Πελοποννήσου ἐξουσίαν ἐπί πολύν χρόνον. Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν, ἐκδιωχθέντες ἐκ τοῦ Ἄργους, ἐγκατεστάθησαν εἰς τήν Μακεδονίαν, ἔνθα ἵδρυσαν ἴδιον βασιλευόμενον Κράτος· διό καί οἱ Βασιλεῖς τῆς Μακεδονίας φέρουν μετά ταῦτα τό ἐπωνύμιον τοῦτο. Τήν καταγωγήν τῶν Μακεδόνων Βασιλέων βεβαιοῖ ὁ μεγαλύτερος ἱστορικός κριτικός τῆς ἀρχαιότητος Θουκυδίδης ὁ Ἀθηναῖος (470-395 π.Χ.), ὅταν λέγη ὅτι Τημενίδαι εἶναι ἐκ τοῦ Ἄργους (Θουκ. Β΄ 99, 3-6). Ὡς Ἡρακλεῖδαι ἐθεωροῦντο ἐπίσης καί οἱ Βασιλεῖς τῆς Σπάρτης.
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἐθεώρει τήν χώραν του Μακεδονίαν τμῆμα τῆς Ἑλλάδος.
Τήν ἰδίαν ἀντίληψιν εἶχε καί ὁ πατήρ του Βασιλεύς Φίλιππος ὁ Β΄. Ὑπέρ τῆς Ἑλληνικῆς ἰδιότητος τῶν Μακεδόνων ἐτάττοντο ἐπίσης καί οἱ Θουκυδίδης, Ἀῤῥιανός, Πλούταρχος, Ἀππιανός, Τίτος, Λίβιος, Δημοσθένης καί Αἰσχύλος.
Οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐγκωμιάζουν τόν Μέγαν Ἀλέξανδρον, καθώς καί τό Μακεδονικόν Ἔθνος, τό ὁποῖον τόν ἀνέδειξε. Τό Ἔθνος τοῦτο εἶναι καθ’ ὁλοκληρίαν Ἑλληνικόν, καθότι ὁ Ἀλέξανδρος ἦτο Μακεδών καί δή «τῶν Μακεδόνων Βασιλεύς»· ὅμως ταυτοχρόνως, ὡς Ἕλλην, διωρίσθη ἐν Κορίνθῳ τῆς Πελοποννήσου καί ὡς «ὁ πρῶτος Βασιλεύς ὅλων τῶν Ἑλλήνων». Μέ ἀμφοτέρους τούς δύο τούτους τίτλους τόν ἀποκαλοῦν τόσον ἡ Παλαιά Διαθήκη, ὅσον καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ μορφή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὡς ἱστορικοῦ προσώπου καί προδρόμου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀποτετυπωμένη κυρίως εἰς τούς νάρθηκας τῶν Βυζαντινῶν Ἱ.Ναῶν τῶν παλαιφάτων Ἱ.Μονῶν καί τῶν Μοναστηριακῶν Τραπεζῶν, ἐγγύς τῶν Ἑλλήνων ἐθνικῶν φιλοσόφων, τῶν ἐχόντων τόν λεγόμενον «σπερματικόν λόγον».
Εἰς τόν δεξιόν βραχίονα τῆς Τραπέζης τῆς Ἱ. Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους Ἄθω, συγκεκριμένως εἰς τοιχογραφίαν τοῦ Θεοφάνους τοῦ Κρητός (1535-1541) ἐπί τῆς νοτίου πλευρᾶς αὐτῆς, ὁ περιώνυμος ζωγράφος παριστᾷ τόν Μέγαν Ἀλέξανδρον καθήμενον ἐπί θρόνου καί ἔχοντα τήν μορφήν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἐνδεδυμένον μάλιστα μέ παλαιολόγειον αὐτοκρατορικήν στολήν καί κρατοῦντα εἰς τήν δεξιάν αὐτοῦ χεῖρα ὑπερυψωμένην Ἀρχαγγελικήν σπάθην. Ἐπί τῆς τοιχογραφίας γέγραπται κεφαλαίοις
γράμμασιν: «Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ». Ἀλλά καί ἡ ἐπιγραφή αὕτη παραπέμπει εἰς τό σχετικόν προσωνύμιον τοῦ Κυρίου: «Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ». Πολλοί δέ ὑποστηρίζουν, ὅτι ἡ ἡλικία τῶν 33 ἐτῶν, εἰς ἥν ἀνεχώρησαν ἀμφότεροι (Χριστός καί Ἀλέξανδρος) διά τήν πέραν τοῦ τάφου ζωήν, εἶναι καί αὕτη συμβολική.
Παρομοία ἀπεικόνισις τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ὑπάρχει καί εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱ. Μονῆς Δοχειαρίου, ἐπιγραφομένη: «Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ». Ἡ παράστασις εὑρίσκεται ἄνωθεν τῆς νοτίου πύλης τοῦ Νάρθηκος καί ἀνάγεται εἰς τό ἔτος 1568.
Ἡ ἐντυπωσιακή ἐπίσης παράστασις, εἰκονίζουσα τήν «ματαιότητα τῆς ἀνθρωπίνης δόξης» μέ τόν Ἀββᾶν Σισώην ἐνώπιον τοῦ τάφου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἔχει ἀποτυπωθῆ εἰς τάς τοιχογραφίας πολλῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων. Διδακτικῷ δέ τῷ τρόπῳ ἀποτυποῦται καί εἰς τά διασῳζόμενα Ἀθωνικά χειρόγραφα, εἰς τά ὁποῖα προβάλλεται ἡ ζωή καί τό ἔργον αὐτοῦ.
Ὁμολογουμένως, πάντα ταῦτα ἔτυχον ἰδιαιτέρας μελέτης ὑφ’ ἡμῶν καί Θεοῦ θέλοντος, Κορωνοϊοῦ δέ ἐπιτρέποντος, θά ἴδουν τό φῶς τῆς δημοσιότητος ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ.
Ὁ Ἕλλην Στρατηλάτης Ἀλέξανδρος Γ΄, ὁ ἐπιλεγόμενος Μέγας, ἀναγνωρίζεται παρά πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς ὡς πρόσωπον ἱερόν καί δή ἐκ τῶν σημαντικωτέρων μορφῶν τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας, τοῦ ὁποίου ἡ ἐμφάνισις καί ἡ ὅλη δρᾶσις συνδέονται μέ γεγονότα ὑψίστης σπουδαιότητος καί σημασίας δι’ ἅπασαν τήν οἰκουμένην.
Θά ἦτο εὐχῆς ἔργον, ἐάν ἐκεῖ εἰς τόν Ἰσθμόν τῆς Κορίνθου ἀνεγείρετο μεγαλοπρεπής ἀνδριάς αὐτοῦ τῇ πρωτοβουλίᾳ τῶν τοπικῶν ἀρχόντων καί τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, διά νά ἀναμιμνῄσκωνται οἱ Ἕλληνες ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις εἰς τήν Κόρινθον ἐξελέγη ὡς «ὁ πρῶτος Βασιλεύς ὅλων τῶν Ἑλλήνων» καί ὑλοποίησε μετά ταῦτα τήν Μεγάλην Ἐθνικήν Ἰδέαν. Ἡ θεάρεστος αὕτη πρᾶξις θά ἀποτελῇ εἰς τό διηνεκές ἰσχυρόν μήνυμα τῆς ἑνότητος τῶν Ἑλλήνων καί τῆς διαθέσεως αὐτῶν διά νέους ἀγῶνας ἔναντι ἐκείνων, οἵτινες ἐποφθαλμιοῦν τά πάτρια ἡμῶν ἐδάφη.
[Ἅγιον Ὄρος Ἄθω,
13/26 Μαΐου 2020]
