Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου
καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, θεολόγου
καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, θεολόγου
1 – ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Είναι ευρύτατα γνωστό ότι, προκειμένου
να αντικατασταθεί ο Χριστός από τον Αντίχριστο - όπως αποκαλύπτεται στο
θεολογικότατο και τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής και της Καινής
Διαθήκης, την Αποκάλυψη του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη του
Θεολόγου (σχετικώς παραπέμπω στα 101 ωριαία μαθήματα πατερικής ερμηνείας
της Αποκαλύψεως από τον Γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο, τα οποία υπάρχουν
σε ηχητικά αρχεία, σε βίντεο και σε απομαγνητοφωνήσεις) - πρέπει να
αμφισβητηθεί η θεία φύση του Θεανθρώπου Χριστού, έτσι ώστε ο Χριστός να
υποβιβαστεί σε απλό άνθρωπο, ιδρυτή της δήθεν ανθρωπογενούς θρησκείας
του Χριστιανισμού, στο ίδιο επίπεδο με τους ανθρώπους – ιδρυτές
ανθρωπογενών θρησκειών.
Kληρικοί και θεολόγοι, καθώς και
εύποροι εκκλησιαστικοί χρηματοδότες θρησκευτικών ιστότοπων (sites) και
διαχειριστές τέτοιων ιστότοπων (οι οποίοι μπορούν να αποκλείουν εξ αυτού
του λόγου ακόμη και επιστημονικά δημοσιεύματα τα οποία δεν συμφέρουν ή
δυσαρεστούν τη θρησκευτική παγκοσμιοποίηση) - οι οποίοι είναι οπαδοί της
θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης ή διεθνισμού ή οικουμενισμού, ή
ελέγχονται επαγγελματικά ή οικονομικά από τέτοιους οπαδούς - έχουν
διαμορφώσει και πλασάρει στην εκκλησιαστική και πολιτική πιάτσα το εξής
σοφιστικό δίλημμα: «μεσότητα ή ακρότητα (ή εξτρεμισμός)».
Με τον όρο μεσότητα εννοούν είτε την
άμεση και χονδροειδή αμφισβήτηση είτε την έμμεση και λεπτεπίλεπτη
αμφισβήτηση της θείας φύσης του Θεανθρώπου Χριστού. Κατά την εναλλακτική
«λογική» των οπαδών της θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης, όλες οι
προσωπικότητες της γραμμής της ανομίας (δηλαδή της αμφισβήτησης του
αληθινού Θεού) της Αγίας Γραφής από τον Κάιν μέχρι τον Ιούδα και μέχρι
σήμερα εφάρμοζαν και εφαρμόζουν τη «μεσότητα».
Με τον όρο ακρότητα (ή εξτρεμισμό)
εννοούν την ειλικρινή και σαφή υπεράσπιση της θείας φύσης του Θεανθρώπου
Χριστού. Κατά την εναλλακτική «λογική» των οπαδών της θρησκευτικής
παγκοσμιοποίησης, όλες οι προσωπικότητες της γραμμής της ευσεβείας
(δηλαδή της υπεράσπισης της πίστης στον αληθινό Θεό) από τον Άβελ μέχρι
τον ληστή επί του Σταυρού και μέχρι σήμερα, περιλαμβανομένων των
Μαρτύρων, των Ομολογητών και των Οσίων, εφάρμοζαν και εφαρμόζουν την
ακρότητα (ή τον εξτρεμισμό).
Με την ίδια εναλλακτική «λογική» τους,
αποδέχονται, σε προσωπικό επίπεδο ή σε κλειστό κύκλο, αλλά όχι δημόσια,
ενίοτε και δημόσια αλλά με λεπτεπίλεπτη αμφισβήτηση, τα εξής: «Μα τί
ακραίοι ήταν αυτοί οι Μάρτυρες!
Δεν θα μπορούσαν να ρίξουν λίγο θυμίαμα
προς τιμήν των ειδώλων, για να μην τους βασανίσουν και να μην τους
σκοτώσουν οι δήμιοί τους και έτσι να γλυτώσουν τη ζωή τους; Αλλά τί μας
νοιάζει εμάς τους σημερινούς;
Εμείς, ως κληρικοί και θεολόγοι, θα
τους επαινούμε στις δημόσιες ομιλίες μας, αλλά προσωπικά θα αποφεύγουμε
το παράδειγμά τους ως ακραίο»!!!
