Κατά παράκλησιν
φίλων ητοίμασα δι΄εκτύπωσιν το παρόν δοκίμιον χάριν εκείνων που
συγκινούνται με την Ρωμηοσύνην μας, παρ΄όλην την ωργανωμένην και
έντονον πλύσιν εγκεφάλου που υφιστάμεθα, δια να την
εγκαταλείψωμεν και την αντικαταστήσωμεν με τον Γραικισμόν, τον
οποίον προσπαθούν οι Ευρωπαίοι να μας επιβάλουν από τον Θ΄ αιώνα και οι
Ρώσοι μετά την Άλωσιν, ως περιγράφομεν εν τω δοκιμίω τούτω.
Το
πόνημα τούτο είναι περίληψις των όσων διδάσκω περί των ιστορικών και
ιδεολογικών πλαισίων και θεμελίων της ρωμαίϊκης υποστάσεως του Γένους.
Ο
αναγνώστης θα διαπιστώση ότι πολλά εκ των εκτιθεμένων ενταύθα,
ερμηνευτικά αλλά και ιστορικά, απουσιάζουν από τα εν χρήσει εγχειρίδια
των εκπαιδευτκών εν Ελλάδι ιδρυμάτων ως και από την επίσημον εμφάνισιν
του Έθνους και της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Τα
εν λόγω ερμηνευτικά και ιστορικά στοιχεία ως εμφανίζονται εν Ελλάδι
είναι πιστή παραλλαγή της ευρωπαϊκής, ρωσικής και αμερικανικής περί των
εν προκειμένω θεμάτων επιστήμης.
Τα
περισσότερα εν τω δοκιμίω τούτω αναφερόμενα γεγονότα ως γεγονότα δεν
δημοσιεύονται δια πρώτην φοράν. Έχουν σχεδόν όλα δημοσιευθή και
υπάρχουν κατεσπαρμένα εις παλαιά και νέα βιβλία, ξένα και ελληνικά.
Η προσφορά του βιβλίου τούτου είναι η ρωμαίϊκη σύνθεσις και ερμηνεία των ως επί το πλείστον γνωστών στοιχείων.
Ακριβώς
εις το σημείον τούτο η μελέτη αυτή είναι αντίθεσις και διαμαρτυρία κατά
της ευρωπαϊκής, ρωσικής και αμερικανικής συνθέσεως και ερμηνείας, εις
την οποίαν υπεδουλώθη η Ρωμηοσύνη μέσω του εν Ελλάδι
επικρατούντος Νεογραικισμού.
Με Γραικισμόν
και Νεογραικισμόν εννοούμεν όχι τον Νεοελληνισμόν, αλλά μόνον το μη
ρωμαίϊκον μέρος του Νεοελληνισμού.
Ο
Νεογραικισμός ως και ο προ της Αλώσεως Γραικισμός είναι εκ της
φύσεώς των δουλεία χειροτέρα της Φραγκοκρατίας και Τουρκοκρατίας.
Η Φραγκοκρατία και η Τουρκοκρατία ήσαν υποδούλωσις του σώματος.
Ο Γραικισμός και ο Νεογραικισμός είναι υποδούλωσις του πνεύματος.
Οι Ρωμηοί
της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας είναι όσοι δεν ηκολούθησαν το
παράδειγμα εκείνων πού εφράγκευσαν και ετούρκευσαν.
Οι σημερινοί εναπομείναντες Ρωμηοί ασφαλώς δεν τουρκεύουν αλλ΄ούτε φραγκεύουν ούτε γραικεύουν.
‘Όπως
οι Γραικοί προ της Άλώσεως είναι εκείνοι που εφράγκευσαν, ούτω και οι
Νεογραικοί εγραίκευσαν γενόμενοι οι σημερινοί Γραικύλοι των Ευρωπαίων
και Ρώσων και τώρα των Αμερικανών εξαδέλφων των Ευρωπαίων.
Το γραικεύω είναι σχεδόν ταυτόν με το φραγκεύω.
Σημαίνει
σήμερον αμερικανεύω, ρωσεύω, φραντσεύω, γερμανεύω, δηλαδή γίνομαι
πνευματικός δούλος των έξω της Ρωμηοσύνης.
Ο
Ρωμηός γνωρίζει σαφώς ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ συμμαχίας και
δουλείας. Γίνεται σύμμαχος με οποιονδήποτε, εφ΄όσον συμφέρει εις
το Έθνος, αλλά ποτέ δούλος των συμμάχων.
Ο
Γραικύλος όμως νομίζει ότι συμμαχία σημαίνει πνευματικήν δουλείαν,
δηλαδή συγχώνευσιν πολιτισμών και σύγχυσιν ιδεολογιών. Ο Γραικύλος δεν
γίνεται μόνον σύμμαχος, αλλά γίνεται και θέλει να γίνη ένα πράγμα με τον
σύμμαχον. Νομίζει ότι συμμαχία είναι το να προσφέρεται δι ΄έρωτα ως
δούλη προς κύριον ίνα αποκτήση ισχυρόν προστάτην, ο οποίος θα σώση
την Ελλαδίτσαν του. Ο Νεογραικύλος είναι συνεχιστής της παραδόσεως των
Γραικύλων προ της Αλώσεως, οι οποίοι μας εκήρυττον την ανάγκην της
φραγκεύσεως του πνεύματος, δια να σωθώμεν από την δουλείαν του σώματος.
Με
άλλα λόγια ο Γραικύλος φοβείται και άρα ούτε είναι ούτε ημπορεί να
είναι Ρωμηός, εφ΄όσον φοβείται. Φοβείται την
πνευματικήν ανεξαρτησίαν και ελευθερίαν. Θέλει ελευθερίαν του σώματος
μόνον. Και δια τούτο δεν ημπορεί κάν να φαντασθή ότι η Ρωμηοσύνη όχι
μόνον δεν υποδουλώνεται πνευματικώς ,αλλά είναι εν τω κόσμω
πολιτιστική δύναμις ηγετική. Πώς ημπορεί ο Γραικύλος να έχη αισθήματα
και πεποίθησιν ηγέτου, όταν είναι δούλος;
Ο Ρωμηός έχει ηγετικά αισθήματα από την Ρωμηοσύνην του.
Ο
Γραικύλος τον ηγέτην κάμνει μόνον εντός της Ελλαδίτσας του, αφού
τα ηγετικά του αισθήματα και την πολιτικήν του δύναμιν αντλεί από πηγήν
έξω της Ρωμηοσύνης και εκτός της Ελλαδίτσας του.
Ο Ρωμηός είναι από την Ρωμηοσύνην του αετός. Οι Ρωμηοί είναι προς αλλήλους αετοί και προς τους ξένους αετοί.
Ο Γραικύλος
κάμνει το λεοντάρι εις τους Ρωμηούς με την βοήθειαν των ξένων, αλλά
είναι φρόνιμον ποντικάκι εις τους ξένους.
