Οι παπάδες μας που είναι;

Απάντηση σε σχόλιο που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο.

 Διάβασα σε φιλική ιστοσελίδα, ένα σχόλιο κάποιου αναγνώστη το οποίο έγραφε:

Οι παπάδες μας που είναι; Γιατί δεν βγαίνουν μπροστά να μιλήσουν: Τους παρακολουθώ (κάποιους απ' αυτους) στο facebook.
Όλο γλυκανάλατες μπούρδες είναι για μικρά παιδιά και για το προσφυγικό κουβέντα!!! Ντροπή!!

Αγαπητέ αναγνώστη, θα έπρεπε να προσθέσεις αρκετά ακόμα θέματα στα οποία η εκκλησία μας κράτησε σιγή ιχθύος. Για παράδειγμα το Μακεδονικό, τα νέα θρησκευτικά και πολλά άλλα.

Θυμόμαστε όλοι με μεγάλη έκπληξη τον ΙΣΚΕ εν μέσω συλλαλητηρίων, τότε που έβραζε ο ελληνισμός για το ξεπούλημα της Μακεδονίας, να βγάζει μία και μοναδική ανακοίνωση  για να διαμαρτυρηθεί επειδή κινδύνευε ο μισθός των κληρικών!

Φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά αποτέλεσαν μετρημένοι στα δάχτυλα Αρχιερείς και ιερείς οι οποίοι πηγαίνουν κόντρα στο χείμαρο της διπλωματίας και των δημοσίων σχέσεων που έχει καταπνίξει τη διοικούσα εκκλησία.

Από αυτό εδώ το βήμα πολλάκις έχουμε θέσει ευθέως ερωτήματα σαν το δικό σου σε Αρχιερείς και όχι μόνο, χωρίς να πάρουμε σαφείς απαντήσεις.

Στο πέρασμα των χρόνων, πέρασαν από την εκκλησία μας μορφές που την κόσμησαν και την λάμπρυναν. Μορφές που άφησαν το στίγμα και την παρακαταθήκη τους. Μορφές που μας έκαναν να αγαπήσουμε το ράσο και να συνεχίζουμε να το τιμούμε όσο και αν μας απογοητεύει.

Μία τέτοια μορφή ήταν και ο Μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.

Από άνθρωπο δικό μου έμαθα πως όταν κάποτε, πιστοί από τη Λάρισα επισκέφτηκαν τον Άγιο Παίσιο τον Αγιορείτη, εκείνος τους είπε: Αφήσατε το πανεπιστήμιο για να έρθετε στο δημοτικό; Εσεις έχετε τον π. Αθανάσιο. Τι ήρθατε να κάνετε εδώ;!

Ας δούμε όμως τι έλεγε ο Μακαριστός πατήρ για τη σημερινή κατάσταση της εκκλησίας.

''Όταν αντιληφθούμε ότι υπάρχει κάποιος που δρα γύρω μας, και παγιδεύει τις ψυχές των πιστών του λαού, θα πάμε να το πούμε εις τον οικείον Επίσκοπο, ή εις τον πρεσβύτερο της ενορίας μας.

Θα πούμε, πάτερ ξέρεις τι γίνεται εδώ; Θα το καταγγείλουμε αμέσως.

Θα μου πείτε...... να το καταγγείλουμε;......... σε ποιον είπατε;..... στον Εφημέριο μας κλπ; ......μάλιστα.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΕΤΑΙ.

Αυτό είναι το θλιβερό. Τι να σας πω άλλο; Τι να σας πω άλλο;  Πολλές φορές βλέπουμε να δρουν οι εχθροί της πίστεως, οι εχθροί της Εκκλησίας και να εισαγάγουν νέες θεότητες και λατρείες και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα!

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ; ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙΣ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΕΙ; 

Αυτό είναι το δυστύχημα το λέγω άλλη μία φορά Αγαπητοί μου πονάει η ψυχή μου που σας το λέγω αυτό το πράγμα. Πονάει η ψυχή μου. Έρχονται άνθρωποι και μου λένε, πάτερ αυτό πάτερ εκείνο, τι να κάνουμε; .......και δεν έχω τον τρόπο να τους βοηθήσω. Να τους πω πηγαινετε........ που να πάτε; ........σε ποιον; .......που;

Δυστυχώς δεν είναι σε θέση οι εφημέριοί μας και εκείνοι οι οποίοι είναι από τον Χριστό τεταγμένοι να βοηθήσουν το ποίμνιον........ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ!

Πείτε από άγνοια, πείτε από αδιαφορία; ......είτε διότι και αυτοί παρασύρονται κάποτε;  Ακούει κανείς γνώμες γύρω από τέτοια θέματα που είναι να τραβάει τα μαλλιά του.

Θα πω κάτι που το έχω πει και πέρσι. Αγαπητό ποίμνιον. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ. Μελετάτε το λόγο του Θεού και βοηθήσατε εσείς τον εαυτό σας.

Εμείς δε μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κάποτε σας ρίπτομε και εμείς. Είτε το καταλαβαίνουμε είτε δεν το καταλαβαίνουμε, σας ρίπτομε και εμείς στα χέρια των εχθρών!

........δε θα θελα να σας βάλω την υποψία για εκείνους που σας ποιμαίνουν, αλλά δε θα ήθελα όμως ποτέ να σας αφήσω και ξέγνοιαστους και να πείτε.......ε, άλλοι έχουν τον λόγο, αυτό που θα μας πουν αυτό θα κάνουμε.... ΟΧΙ...ΝΑ 'ΜΑΣΤΕ ΞΥΠΝΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Να μελετούμε το λόγο του Θεού, για να μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, διότι σήμερα δεν είναι σε θέση να σας προστατεύσουν εκείνοι που είναι ταγμένοι για να σας προστατεύσουν!

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας που έγινε στις 25-10-2010

Η παραπάνω ομιλία σε καμμία περίπτωση δε μας ωθεί να τραβήξουμε δικό μας δρόμο εκτός της Εκκλησίας. Αγαπάμε τους ιερείς μας, τιμούμε το ράσο, φιλάμε το χέρι τους, παίρνουμε αντίδωρο, εξομολογούμαστε, όμως κοντά σε όλα αυτά, με αγάπη καλό θα είναι να ελέγχουμε τις αστοχίες τους που κάποιες φορές ζημιωνουν ψυχές.