Ποιες είναι οι διαφορές της Ορθοδοξίας με τα άλλα δόγματα;

Ποιες οι διαφορές της ορθοδοξίας με τα άλλα δόγματα όπως τους ρωμαιοκαθολικούς και τους προτεστάντες; Γιατί υπάρχουν οι διαφορές αυτές;

Η αγία μας Εκκλησία ονομάζεται Ορθόδοξη, διότι διατηρεί, φρονεί, πιστεύει και ασπάζεται ορθά τη γνήσια διδασκαλία του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων για τον Τριαδικό Θεό. Την ορθή αυτή διδασκαλία η Εκκλησία μας τη διατηρεί διαμέσου των αιώνων ανόθευτη, την ερμηνεύει αλαθήτως και έτσι «ορθοτομεί»., δηλαδή διδάσκει σωστά τον λόγο της αλήθειας. Οι άλλες «εκκλησίες» ονομάζονται αιρετικές ή ετερόδοξες, επειδή έφθειραν το δόγμα και εισήγαγαν νέα αντι-ευαγγελικά δόγματα (λανθασμένες δηλαδή διδασκαλίες), επειδή πιστεύουν διαφορετικά από το ορθό. Γι’ αυτόν τον λόγο γενικώς υπάρχουν οι διαφορές μεταξύ της Ορθοδοξίας και των άλλων ομολογιών: επειδή σε διάφορες χρονικές περιόδους μερίδες του Εκκλησιαστικού σώματος ακολούθησαν λανθασμένες διδασκαλίες και τελικά σχημάτισαν ξεχωριστές (αιρετικές) «εκκλησιαστικές» κοινότητες.

Κάποιες μόνο από τις βασικότερες διαφορές στη διδασκαλία της Εκκλησίας σε σχέση με τα κυριότερα άλλα δόγματα (Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες) είναι οι εξής:

Α. Με τους Ρωμαιοκαθολικούς

1. Οι Ρωμαιοκαθολικοί παραλλάσσουν το Σύμβολο της Πίστης («Πιστεύω…») προσθέτοντας το «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (Filioque) στην εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, καταστρέφοντας έτσι την ενότητα και την ισοτιμία των Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

2. Η ανάδειξη του Πάπα σε κοσμικό άρχοντα που έχει, δηλαδή, εξουσία κρατική.

3. Το πρωτείο του Πάπα: Σύμφωνα με αυτό, ο Πάπας κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ όλων των επισκόπων και γενικώς θεωρείται κυρίαρχος των Εκκλησιών και τοποτηρητής του Χριστού επί της γης.

4. Η πλάνη ότι ο Πάπας είναι αλάθητος όταν δογματίζει «από καθέδρας».

5. Οι «αξιομισθίες» των Αγίων, ότι δηλαδή η Θεοτόκος και οι Άγιοι έχουν «περίσσευμα» καλών έργων, τα οποία είναι περισσότερης αξίας από όση χρειάστηκαν για να σωθούν και άρα η αξία τους μπορεί να μοιράζεται (από τον Πάπα) σε άλλους ανθρώπους που την χρειάζονται(!). Σε κάποιες εποχές αυτό γινόταν και με το ανάλογο αντίτιμο (βλ. συγχωροχάρτια).

6. Το καθαρτήριο πυρ. Είναι το πυρ το οποίο, όπως διδάσκουν, καθαρίζει μετά θάνατον αμαρτίες που δεν καθαρίστηκαν όσο ζούσε ο άνθρωπος. Όμως γνωρίζουμε ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια.

7. Η άσπιλη σύλληψη της Θεοτόκου, που θεσπίστηκε ως δόγμα το 1854 και διδάσκει ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς το προπατορικό αμάρτημα. Αυτό σε συνδυασμό με άλλες αυθαίρετες θεωρίες των Ρωμαιοκαθολικών για το πρόσωπο της Θεοτόκου, τους οδηγούν να μην την θεωρούν ως άνθρωπο σαν κι εμάς, αλλά ως θεά την οποία λατρεύουν καταλήγοντας στην Μαριολατρεία.

8. Οι λαϊκοί κοινωνούν μόνο το Σώμα του Κυρίου στη θεία Κοινωνία!

9. Ευχέλαιο γίνεται μόνο στους ετοιμοθανάτους.

10. Για να γίνει κάποιος Καθολικός κληρικός, πρέπει υποχρεωτικά να είναι άγαμος.

11. Δεν βαπτίζουν κανονικά τους πιστούς, αλλά κάνουν ραντισμό.

12. Δεν αποδέχονται τη θεμελιώδη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά για τη διάκριση ουσίας και ενεργειών του Θεού και τη δυνατότητα κάθε πιστού να μετέχει στη θεία Χάρη.

Β. Με τους Προτεστάντες

Ο Προτεσταντισμός εμφανίστηκε τον 16^ο αιώνα ως αντίδραση στις αυθαιρεσίες των Ρωμαιοκαθολικών. Προσπαθώντας να διορθώσει αυτές τις αυθαιρεσίες, προέβη σε νέα μεγάλα σφάλματα τα οποία τον καθιστούν αίρεση.

1. Οι Προτεστάντες απορρίπτουν την Ιερά Παράδοση, που σύμφωνα με την Εκκλησία μας είναι ισόκυρη με την Αγία Γραφή. Οι Προτεστάντες δέχονται μόνο την Αγία Γραφή, θεωρώντας πως η Παράδοση «συσκοτίζει» την διδασκαλία της Αγίας Γραφής.

2. Ο κάθε Προτεστάντης θεωρείται ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, την οποία ερμηνεύει όπως θέλει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν αναρίθμητες ερμηνείες της Αγίας Γραφής.

3. Δεν δέχονται τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας ως αγωγούς της θείας χάριτος. Τα θεωρούν απλές τελετές.

4. Θεωρούν μέσο σωτηρίας μόνο την πίστη.

5. Απορρίπτουν τις εικόνες και τις εορτές των Αγίων.

6. Δεν τιμούν την Παναγία ως Θεοτόκο.

7. Δεν έχουν το μυστήριο της ιερωσύνης.

Οι Προτεστάντες, μετά την απόσχιση από τους Ρωμαιοκαθολικούς, έχουν διαιρεθεί σε πολλές νέες παραφυάδες-αιρέσεις, οι οποίες αυτοαποκαλούνται «Εκκλησίες». Όμως Εκκλησία χωρίς το μυστήριο της Ιερωσύνης δεν υπάρχει.

πηγή