Στο μοναστήρι που ήμουν ήρθε μια μέρα ένας φοιτητής.
Πολύ κουραστικός γιατί έλεγε καθαρά ότι δεν έχει όρεξη για τίποτα. Τα μηδενιζε όλα. Ούτε Θεό ήθελε ούτε η επιστήμη του τον εθελγε ούτε τα χρήματα ούτε ο εαυτός του ο ίδιος.
Ε, προσπάθησα να είμαι ευγενικός του μίλησα προσπάθησα κι έφυγε.
Μετά από δέκα μέρες ήρθε πάλι. Τα ίδια πάλι έλεγε. Είπα δεν θα ξανάρθει αλλά άρχισε να έρχεται πιο συχνά.
Όταν του πήρα το θάρρος λέω:«πως κι έρχεσαι αφού τίποτα δεν θέλεις;»
-Κι εγώ μου λέει αναρωτήθηκα γιατί ξαναρχομαι και η εξήγηση πάτερ είναι μια. Μου δείχνετε αγάπη. Στην αγάπη κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί...
