«Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται
τὸν Βαραββᾶν» (Ματθ. 27, 20)
Χριστός ἀνέστη!
Γιά ἄλλη μιά φορά, ἔγινε φανερό τό μῖσος τῶν δυστυχισμένων ἀνθρώπων ἐναντίον
τοῦ Κυρίου μας καί Θεοῦ μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί φυσικά πρός τούς μαθητές Του.
Ἔχοντας τήν ἐξουσία τοῦ ἄρχοντος τοῦ αἰῶνα τούτου, τούς ἐπέτρεψε ὁ Θεός Πατέρας
καί παιδαγωγός μας, νά μᾶς ἐπιβάλλουν τήν παύση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καί κυρίως
τῆς Θείας Λειτουργίας, στήν ὁποία τελεῖται τό Φρικτό Μυστήριο τῆς Θείας
Εὐχαριστίας, μέ πρόσχημα τόν κορωνοϊό.
Κάνουμε λόγο γιά πρόσχημα, διότι ὅπως ἀποδείχτηκε δέν τούς ἐνοχλοῦν οἱ
συνωστισμοί (ὅταν δέ γίνονται στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ), οἱ ἑορτές (ὅταν αὐτές
εἶναι τῶν μωαμεθανῶν), τά γλέντια (ἐάν αὐτά γίνονται μέ κοσμικά τραγούδια καί
ὄχι ψαλμωδίες), διαδηλώσεις (ὅταν ἀφοροῦν σέ πολιτικά θέματα)... Αὐτό πῶς
ἀλλιῶς μποροῦμε νά τό ἐκλάβουμε· δέν εἶναι ἄμεσος διωγμός; Πετροβολοῦν
τήν Ἄμπελο γιά νά ἀποκόψουν τίς κληματόβεργες καί τά λιμπιστερά σταφύλια.
Πετροβολοῦν τήν Ἀλήθεια, γιατί ζοῦν στό Ψεῦδος. Μέ τή στάση τους αὐτή,
ἐπιβεβαιώνουν αἰώνιες ἀλήθειες, ἐνισχύοντάς μας ἔτι περισσότερο στήν πίστη.
Ταυτόχρονα, μᾶς προκαλοῦν λύπη γιά τίς ψυχές τους καί εὐχόμαστε νά γλυτώσουν
ἀπό τά δεσμά τοῦ Πονηροῦ, νά μετανοήσουν!
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πολεμεῖται ἀνά τούς
αἰῶνες. Ὁ ὁσιακῆς μνήμης ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος, ἔλεγε πρίν 30 χρόνια: «Ἡ
Ἐκκλησία μας σήμερον πολεμεῖται ἐμμέσως. Πολεμεῖται ἐσωτερικῶς καί ἐξωτερικῶς.
Πολεμεῖται ἀπό ἀθέους καί ἀπίστους, πού ἔχουν κυριολεκτικῶς λύσσα. Δέν τό
πίστευα· στήν Ἱεραρχία κάποιος δεσπότης, πού εἶνε πολύ μπασμένος σ’ αὐτά τά
θέματα καί σχετίζεται μέ διάφορα στρώματα τῆς κοινωνίας, μᾶς ἔλεγε πρό ἐτῶν,
πρό πέντε ἐτῶν νομίζω· ‘‘Ἔχουν συνεδριάσει οἱ κεφαλές τῶν ἀθέων καί ἀπίστων καί
ἔχουν ἕνα σύνθημα· «Γκρεμίστε τήν Ἐκκλησία». Θέλουν νά γκρεμίσουν τήν Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ καί χρησιμοποιοῦνε ὅλα τά μέσα»[1].
Ὁ ἅγιος γέροντας Αὐγουστῖνος εἶχε προφητεύσει: «Ἔ, φεύγουμε κ’ ἐμεῖς ἀπό τό
σχῆμα αὐτό τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σέ ὡρισμένας
ἐποχάς καί εἶχε μερική ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπό τό σχῆμα αὐτό τῆς
Ἐκκλησίας, καί μπαίνομε στό σχῆμα τῶν κατακομβῶν. Τότε πλέον, ὄχι μόνο
τροπικῶς, ἀλλά καί τοπικῶς θά χωριστοῦμε. Καί ἡ Ἐκκλησία θά διωχθῇ· καί οἱ
ναοί θά κλείσουν, ὅν τρόπον ἔχουν κλείσει στήν Ἀλβανία καί σέ ἄλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αὐτά ἀπίστευτα· ἀλλά ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι
ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ’ ἐμεῖς νά προετοιμάσωμε τόν ἑαυτό μας διά
Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.»[2].
Αὐτό πού πρίν 30 χρόνια ἔμοιαζε ἀπίστευτο γιά πολλούς ἀνυποψίαστους
χριστιανούς, σήμερα ἔλαβε «σάρκα καί ὀστᾶ». «Θά περάσετε κόσκινο»[3],
εἶχε τονίσει ὁ ἅγιος γέρων σέ κατηχητόπουλα. Ἦρθε λοιπόν ἡ ὥρα νά
κοσκινιστοῦμε, νά ξεβολευτοῦμε ἀπό τήν συνηθισμένη μας ζωούλα, καί νά
ἀποδείξουμε ἄν εἴμαστε πραγματικοί Χριστιανοί. Καί τό κοσκίνισμα ἄρχισε ἀπό
τούς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συντάχθηκαν πλήρως μέ τίς κρατικές ἐντολές,
κλείνοντας τίς ἐκκλησίες καί ἀφήνοντάς μας νά πεθάνουμε ἀπό πνευματική ἀσιτία.
Πολλά ἀπό πολλούς γράφτηκαν καί εἰπώθηκαν γιά τό θέμα αὐτό.
«Ὅπως καταντοῦμε, ξέρετε, οἱ θεωρούμενοι ὀρθόδοξοι θά ἀρνηθοῦν τήν
Ὀρθοδοξία -ὑπάρχει προφητεία, ὅτι πατριάρχαι ἀρχιεπίσκοποι ἐπίσκοποι ἱερεῖς θά
προδώσουν τήν Ὀρθοδοξία-, καί θά τήν ὑποστηρίξουν ἄνθρωποι ἄλλοι»[4].
«Γι’ αὐτό κ’ ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά ὑπερασπίσουμε τά ἱερά καί τά
ὅσια. Καί νά μή λέμε μόνο ‘‘Ἔχει ὁ Θεός...’’ καί ‘‘πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν
αὐτῆς’’. Ἀσφαλῶς, δέ θά σβήσῃ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν κόσμο· ἀλλά μπορεῖ νά σβήσῃ
ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὅπως ἔσβησε ἀπό τή Μικρά Ἀσία.»[5].
Θαυμάζουμε πραγματικά, τόν ἁγιοπνευματικό καί ἁγιοπατερικό λόγο τοῦ σύγχρονου
ἁγίου γέροντος· μιά γνήσια πατερική φωνή πού λείπει στίς ἡμέρες μας. Σίγουρα,
θά θρηνεῖ στόν οὐρανό, μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα μας γιά τό κατάντημά μας! «Τό
πιό σπουδαῖο προσόν τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἐλευθερία. Ἀφοῦ δέν θέλει ὁ ἄνθρωπος
νά τόν κυβερνᾷ ὁ Χριστός, θά τόν κυβερνήσῃ ὁ ἀντίχριστος. Εἶνε μυστήριο
πρᾶγμα· δέν θέλει ἡ ἀνθρωπότης τόν Σωτῆρα της, τό Χριστό· θέλει τό Βαραββᾶ.»[6].
Κάπως ἔτσι λειτούργησε καί πάλι ἡ «ἀνθρωπότητα»· καί οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες
πού θέλουν τό καλό μας, φροντίζουν γιά ἐμᾶς, χωρίς ἐμᾶς καί χωρίς τόν Χριστό·
προτιμοῦν ἐπίγεια, «χειροπιαστᾶ» πράγματα! Δεκανίκι τους καί ἡ ΔΙΣ, καί
γενικότερα ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν ἀφωνία της, ἡ ὁποία
προσπάθησε νά μᾶς πείσει πῶς ξέρει τί κάνει ἡ πολιτεία, νά μᾶς πείσει νά
ἐπιλέξουμε τόν «Βαραββᾶν»! Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται...
Σκοπός μας δέν εἶναι ἡ ἐπίρριψη εὐθυνῶν στήν Ἱεραρχία· ὅπως οἱ πολιτικοί
ἄρχοντες, ἔτσι καί οἱ Ἱεράρχες μας δέν εἶναι οὐρανοκατέβατοι, ἀλλά προέρχονται
ἀπό τά σπλάχνα τοῦ λαοῦ μας. Ἑνός λαοῦ, τοῦ ὁποίου «ἡ χριστιανική ζωή
εἶνε σπάνιο πρᾶγμα σήμερα στήν Ἑλλάδα. Σέ πολλά σπίτια δέν ὑπάρχει πλέον τό
εἰκονοστάσι, μπροστά στό ὁποῖο γονατιστή μετά δακρύων προσευχόταν ὁλόκληρη ἡ
οἰκογένεια. Δέν ὑπάρχει πλέον στά σπίτια ἡ οἰκογενειακή προσευχή. Στά
περισσότερα σπίτια δέν ὑπάρχει ἡ ἀνάγνωσι τῆς ἁγίας Γραφῆς... δέν ὑπάρχει τήν
Κυριακή ὁ ἐκκλησιασμός... Ὑπάρχει μία ὑλιστική ἀντίληψι τῆς ζωῆς»[7].
Αὐτά ἔλεγε τότε ὁ μακαριστός ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος· σήμερα ἡ ἀλλοίωση τοῦ
βίου, ἡ ὁποία εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἀλλοίωση τῶν Ὀρθοδόξων Δογμάτων, εἶναι
ἀκόμη μεγαλύτερη, καί ὑπάρχει ἀνυπερθέτως, ἡ ἀνάγκη ἐπιστροφῆς ἀπ’ ὅλους μας,
καί πρώτου ὅλων τοῦ γράφοντος, στίς ἑλληνορθόδοξες ρίζες μας. Μετάνοια ὁ
κλῆρος, μετάνοια καί ὁ λαός γιά νά δοῦμε «Θεοῦ πρόσωπο». Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ
μόνη λύση, γιά νά μή σβήσει ἡ Ἐκκλησία μας ἀπό τήν ἀγαπημένη μας ἐπίγεια
πατρίδα, τήν Ἑλλάδα!
…………………………………………………………..
[1] Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου
Ν. Καντιώτου, «Οἱ Χριστιανοί στούς ἐσχάτους καιρούς», σελ. 26.
[2] Ὅ. π., σελ. 32.
[3] Ὅ. π., σελ. 33.
[4] Ὅ. π., σελ. 71.
[5] Ὅ. π., σελ. 102.
[6] Ὅ. π., σελ. 67.
[7] Ὅ. π., σελ. 134.
