Η γενική απομάκρυνση από το Θεό, η
μαχητική αθεΐα, η αύξηση της αποξένωσης και της έχθρας μεταξύ των
ανθρώπων, η απόρριψη της πίστεως και της παραδόσεως, η αμαρτωλή και
αμετανόητη ζωή προκάλεσαν σε εκατομμύρια ψυχές σοβαρές πνευματικές
ζημιές.
Τις μέρες που γίνονταν μαζικές κομμουνιστικές διαδηλώσεις, η Αγία
παρακαλούσε όλους να μη βγαίνουν έξω, να κλείνουν πόρτες, παράθυρα και
φεγγίτες, επειδή, όπως έλεγε, τα στίφη των δαιμόνων καταλαμβάνουν όλο
το χώρο. Ίσως η Μάτουσκα, που πολλές φορές μιλούσε αλληγορικά, ήθελε με
αυτά τα λόγια να υπενθυμίσει την ανάγκη να έχει κανείς κλειστά τα
παράθυρα της ψυχής, όπως ονομάζουν οι Πατέρες τις αισθήσεις του
ανθρώπου.
Κάποτε η Ζ. Ζδάνοβα τη ρώτησε για τα χρόνια του «μαχητικού αθεϊσμού».
«Πως επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να καταγκρεμίσουν τόσους ναούς;».
«Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο αριθμός των ναών ελαττώθηκε,
επειδή οι πιστοί θα είναι ολίγοι, δεν θα υπάρχουν και ιερείς γι’ αυτές
τις εκκλησίες».
«Μα γιατί κανένας δεν αγωνίζεται;» Ερώτησε η Ζηναΐδα .
«Ο λαός είναι υπνωτισμένος, έχει χάσει τα νερά του. Μία
φοβερή δαιμονική δύναμη μπήκε σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, διεισδύει
παντού. Παλιά κατοικούσε στα έλη και τα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωπο
εκκλησιάζονταν, φορούσαν το σταυρό. Τα σπίτια ήταν προστατευμένα από τις
εικόνες, τα κανδήλια, τον αγιασμό. Τα δαιμόνια πετούσαν από δίπλα και
δεν μπαίνανε μέσα σ’ αυτά τα σπίτια. Σήμερα όμως έχουν γίνει
κατοικητήριο των δαιμόνων και οι ίδιοι οι άνθρωποι για την απιστία τους
και την απομάκρυνσή τους από το Θεό».
Διαβάζοντας τους δαιμονισμένους, προσευχόμενη για κάθε προσερχόμενο,
παρηγορώντας τις θλίψεις του κόσμου, η Μάτουσκα κουραζόταν τόσο πολύ που
προς το τέλος της ημέρας δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει με τους δικούς
της, και μόνο σιγά αναστέναζε, ακουμπώντας το κεφάλι στην παλάμη της. Η
εσωτερική, πνευματική της ζωή έμεινε μυστήριο ακόμα και για τους
οικείους της, μερικοί, θέλοντας να μάθουν για την πνευματική της ζωή,
την παρακολουθούσαν τις νύχτες.
Μια κοπέλα είδε ότι όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκανε μετάνοιες. Από
τους συχνούς σταυρούς δημιουργήθηκε στο μέτωπό της Αγίας ένα λακκάκι-
το ίχνος των δακτύλων της. Το σταυρό της τον έκανε βραδέως, με θέρμη, τα
δακτυλάκια της ψάχνανε το λακκάκι.
Η Αγία Ματρώνα της ΜόσχαςΕκδόσεις ‘’ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ’’
