Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
Όταν πιστέψουμε πραγματικά, μιλάμε στον Χριστό όπως σε φίλο, όπως στον
πατέρα. Και τότε Αυτός θα συνομιλήσει μαζί μας. Ο Χριστός θα μας μιλήσει
σε κάθε μας ζήτημα, είτε μέσω κάποιου άλλου είτε εσωτερικά θα μιλήσει
και θα τον καταλάβουμε. Ο Θεός δεν έχει άκρες.
Ο Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα.
Θα μιλάς σε όλους με αγάπη, αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είναι στην ίδια συχνότητα.
Nα κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων».
Ο Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου: «Έλα, βοήθησε με».
Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την
Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες:
«Έλα, Παναγία μου, να με
βοηθήσεις να διορθωθώ».
Η Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει.
Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας.
Δεν σας αφήνει να το καταλάβετε, γιατί θα ερχόσασταν σε έπαρση και
μπορεί να του ζητάγατε και χαζά πράγματα. Σας προσφέρει τη βοήθεια όχι
άμεσα, αλλά απαλά, σιγά, όπως ο Θεός πλησιάζει τον άνθρωπο, ώστε να μην
ανέβει ο εγωισμός σας.
Θα δείτε, μέρα με τη μέρα, ότι αυτό πού ζητήσατε λύνεται και έρχεται, αν είναι για το όφελος της ψυχής σας…
Nα δεις ένα αυτί πού κατεβάζει ο Θεός από τον Ουρανό και ακούει την
προσευχή σου, όταν δεν νοιάζεσαι για υλικά, αλλά παρακαλάς για σωτηρία
ψυχών!…
Είναι καλύτερα στην εποχή μας, να ξέρεις λίγους και να μιλάς σε λίγους…
Να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να
προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας
αποσπάσει, ώστε να μην προσευχηθούμε… Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον
Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή βγαίνει στην Ωραία Πύλη και περιμένει να
του ζητήσουμε, ώστε να μας βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε από
μέσα μας, να μην ενοχλούμε τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με
τους ψάλτες, γιατί κάποιος δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο
και να ζητάει κάτι από τον Κύριο, αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς
του αποσπάμε την προσοχή. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να
σεβόμαστε τούς διπλανούς μας.
«Δεν μου λέτε, ποιόν αγαπάτε, τον ηγούμενο ή τον Χριστό; Μου φαίνεται
ότι τον ηγούμενο αγαπάτε.… Δεν πρέπει να θεοποιούμε τους ηγουμένους και
τους στάρετς, αλλά ο στόχος να είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι που
σώζει. Οι άλλοι είναι το μέσον, δεν είναι ο σκοπός». Και ήταν απόλυτος
σ’ αυτό.
– Γέροντα, λέγονται κάποιες φορές ιστορίες δυσάρεστες για μερικούς μοναχούς στο Άγιον Όρος. Τι γνώμη έχεις;
– Παιδί μου, οι μοναχοί είναι άνθρωποι. Υπάρχουν και καλοί και κακοί.
Εμείς θα έχουμε πυξίδα στη ζωή μας τους καλούς, σαν τον Γέροντα Παΐσιο,
τον Γέροντα Πορφύριο, τον Γέροντα Ιάκωβο. Δεν είμαστε άξιοι να κρίνουμε
κανέναν, ούτε τους κακούς. Μπορεί ένας αμαρτωλός να πει αύριο ένα
«ήμαρτον» και να τον συγχωρήσει ο Θεός και να πάει πιο γρήγορα στον
Παράδεισο από σένα. Γι’ αυτό, μην κρίνεις.
Ο φθόνος είναι το χειρότερο αμάρτημα και δεν έχουμε ελαφρυντικά. Πρέπει να φεύγει από μέσα μας.
Ο
Χριστιανός ο καλός, προχωρεί προς την καλοσύνη, την Αγιοσύνη. Αγίασαν,
και όσοι πήγαν, αλλά ήσαν άγιοι και από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα;..
Είναι λάθος να λες ότι «θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι». Δεν
μπαίνεις! θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις
τον εαυτό σου ωραίο…
Ήταν κάποια γυναίκα πάμφτωχη σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας Και
είχε τρία παιδιά. Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και
δυσκολίες, όμως με μια μοναδική αξιοπρέπεια. Ήταν η κυρα-Βασιλική.
Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου,
το φτηνό φέρετρο με τη σορό της ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού
αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα και κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο.
Ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα πού
είχε περάσει, όταν ξάφνου ευωδίασε ο τόπος. Ακόμη καί χιλιάδες άνθη και
λουλούδια να υπήρχαν, δεν θα μύριζαν τόσο. Παραξενεύτηκαν και απόρησαν.
Δεν είχαν εξήγηση.
Ανάμεσα σ’ εκείνους πού τη συνόδευαν ήταν κι ένα πνευματικό παιδί του
Γέροντα Αμβρόσιου, πού λίγες μέρες μετά πήγε και του ανέφερε το γεγονός.
Του είπε μόνο πώς μια γυναίκα πέθανε και ευωδίασε ο τόπος. Εκείνος στην
αρχή έμεινε σιωπηλός. Έπειτα μπήκε στο δωμάτιο του, έμεινε για λίγο και
επέστρεψε.
– Αυτή αγίασε, απάντησε. Και ξέρεις τον λόγο; Γιατί ποτέ στη ζωή της δεν
παραπονέθηκε. Τέτοιους ανθρώπους θέλει ο Θεός, για να γεμίσει τον
Παράδεισο και να κάνει τη Δευτέρα Παρουσία Του. Κατάλαβες;
Μη φοβάσαι τους λογισμούς. Ο σατανάς σφάζεται με την προσευχή του Ιησού. Χρειάζεται όμως υπομονή και επιμονή,
Νηστεία και προσευχή ήταν η οδός των Αγίων.
Εμείς οι γονείς φταίμε πού υποφέρουν τα παιδιά μας, γιατί δεν τα
μαθαίνουμε να ζουν χριστιανικά κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει
χριστιανικά…
Ποιος δίδαξε τη νεολαία; Εμείς οι ιερείς και όλοι όσοι είναι χριστιανοί
δεν είπαμε σ’ ένα κήρυγμα: «Πρόσεξε, ο δρόμος αυτός είναι της
καταστροφής!.. Δεν ξέρει ο πατέρας τον εαυτό του και δεν ξέρει να πει
του παιδιού του μια κουβέντα. Έχει άγνοια των πραγμάτων και δεν μπορεί
να το διδάξει, να του πει: «Παιδί μου, εδώ είναι ο δρόμος ο αληθινός»,
ώστε να ξέρει το παιδί τί ν’ ακολουθήσει. Αλλά βλέπει τον πατέρα σε τί
κατάσταση είναι και τί να πει; Αυτή είναι η κατάσταση, τραγική… Μπήκαμε
στο λούκι, αλλά οι πολλοί δεν το πήραμε ακόμα είδηση Σε λίγο, όμως, θα
δεις τί θα γίνει. Είμαστε μέσα στην αποστασία.
– Τί να κάνω με τα παιδιά μου, γέροντα, που είναι δύσκολα; Μου φωνάζουν,
κοιτάζουν τα επικίνδυνα προγράμματα της τηλεόρασης και επηρεάζονται.
– Μόνο ο Κύριος διορθώνει την κατάσταση, θα λες: «Κύριε, σώσε εμένα,
διόρθωσέ με, και φώτισε και τα παιδιά μου να είναι κοντά Σου».
Και ο Κύριος θα σε ακούσει και θα σου δώσει εκείνο που πρέπει.
Ο πιστός είναι σαν τη φωτιά και ο άπιστοι σαν τον πάγο. Η φωτιά, που
είναι η αγάπη, τον λιώνει τον πάγο, ενώ ο πάγος δεν μπορεί να λιώσει ή
να κάψει τη φωτιά. Αυτή τη φλόγα που έχουμε πρέπει να τη μεγαλώσουμε και
όχι να τη σβήσουμε. Πώς; Με την προσευχή. Και θα βλέπουμε όλους τους
ανθρώπους σαν να είναι εικόνες Θεού.
Σ’ αυτόν τον κόσμο κατοικούμε ανάμεσα σε θηρία. Γι’ αυτό χρειάζεται να
έχουμε σταθερή πίστη στον Χριστό. Οι δαίμονες μας πολεμούν με μανία,
γιατί δεν θέλουν να σωθούμε, Ήθελα να ανοίξω μία στοά, για να δείτε τούς
κολασμένους. Κλαίνε και ουρλιάζουν χωρίς σταματημό. Γιατί η κόλαση δεν
θα είναι γι’ αυτούς εκατό ή πεντακόσια χρόνια, αλλά αιώνια.
Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον
Σατανά. Βρεθήκαμε στους έσχατους καιρούς εμείς οι ταλαίπωροι, και οι
μοναχοί και κοσμικοί, αλλά ο αγώνας είναι αγώνας. Δεν θα σταματήσεις τον
αγώνα ούτε δευτερόλεπτο. Αγώνας μέχρι τέλους! και τότε ο Κύριος, πού
στεφανώνει τους ανθρώπους και τους αποκαθιστά αιώνια, Εκείνος την
τελευταία ώρα θα σου χαρίσει όχι πράγματα ψεύτικα και μάταια της ζωής
αυτής, αλλά θα σε κάνει άξια να βασιλεύεις μέσα στη Βασιλεία του Θεού.
Αιώνια! Όχι για 1.000 χρόνια, για 100.000 χρόνια.
Αιώνια [σημαίνει] δεν έχει τέλος.
Έχεις συνεχή θλίψη κι αυτό, παιδί μου, δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το. Ο
Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη. Να
προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο, το ακούει ο Θεός. Δεν
αξίζει για τίποτα στον κόσμο να θλίβεσαι. Το ξέρεις αυτό; Να χαίρεσαι,
μανούλα μου. και να μη στενοχωριέσαι, να μη ζαλίζεσαι για πράγματα που
δεν είναι στη δικαιοδοσία σου.
Μη φοβάσαι τίποτα! Ξέρεις τι δυνάμεις έρχονται από ψηλά; Δεν τις βλέπεις εσύ. Μη φοβάστε τίποτα!
Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν
επιτρέπει ο Θεός να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους
κοντά μας.
Τίποτε δεν είναι δικό μας και τίποτε δεν γίνεται με τις δυνάμεις μας.
iconandlight
