Εν όψει της αυριανής
επώδυνης - ελπίζουμε τελευταίας τέτοιας στη ζωή μας - Κυριακής
τού Δημήτρη
Κάτσουρα, φ. Πολιτικής Επιστήμης, Θεολόγου
Είναι προφανές και δεν το λέμε από
κακία ότι ο "κακός" της ενημέρωσης, όπως προσφυώς χαρακτηρίστηκε ο
εκπρόσωπος της Πολιτείας, δεν το ζεί ιδιαίτερα και γι' αυτό δεν μας καταλαβαίνει,
ούτε μας εκφράζει. Αλλά και ο "καλός" της ενημέρωσης, όπως αντίστοιχα
χαρακτηρίστηκε ο μοναδικός (;) εκπρόσωπος της επιστημονικής κοινότητος, δεν
φαίνεται να το βιώνει αληθινά. Σ' αυτόν, ίσως, η επιστήμη του να "νίκησε"
την Πίστη του. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι το ίδιο.
Κανείς τους δεν αισθάνεται και δεν εκφράζει την καρδιά και την ψυχή αυτού του λαού. Μα, θα μου πείτε, είναι ζήτημα υγείας, δηλαδή ζωής και θανάτου! Τι θα προτιμήσουμε; Τό θάνατο; Κι εγώ θα σας απαντήσω μέ παρρησία ή "προκλητικά", αλλά με Χριστιανική καί Ελληνική λογική, ίσως όχι ορθολογικά: Όταν έλεγαν οι Πατέρες μας το "Ελευθερία ή Θάνατος" και οι Πνευματικοί Πατέρες μας, όπως ο μέγας Παύλος, το "εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος" (Φιλιπ. Α΄,21), τι άλλο εννοούσαν; Είναι φανερό τι προτιμούσαν στα φοβερά διλήμματα που τίθενται πάντοτε σε οριακές συγκυρίες και καταστάσεις. Προτιμούσαν, ερχόμενοι αντιμέτωποι με αυτά καί προκειμένου να διεκδικήσουν ή να έχουν καί νά μή χάσουν ποτέ αυτό που πίστευαν, εκείνο που δεν φοβούνταν, δηλαδή τον θάνατο! Κι αν τούτο ακούγεται, στ' αυτιά μερικών, παράλογο και αποκρουστικό, εν μέσω αυτής της παγκοσμιοποιημένης επιδημίας, ας ακούσουν και τούτο: πάνω κι από την υγεία είναι η ζωή! Η ζωή είναι περιεκτικότερη έννοια, τουλάχιστον για μας που διδαχθήκαμε το "αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις" (Αντισθένης, ο κυνικός)!
Τέλος, αν, λόγω μολυσματικού ιού το διακύβευμα, εν προκειμένω, είναι η ζωή και μόνος εχθρός ο θάνατος, για τους Χριστιανούς, λόγω ζωοδότου Υιού, το διακύβευμα και τώρα και πάντοτε είναι η αγάπη! Και η αγάπη "έξω βάλει το φόβο" (Α΄ Ιω. Δ΄,18 "φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον"), όπως υπενθύμιζε ο μέγας Αντώνιος σε εκείνους που απορούσαν όταν με παρρησία δήλωνε ότι δεν φοβάται τον Θεό, επειδή ακριβώς τον αγαπά!
Εξάλλου, εμείς διδαχθήκαμε από τη Μάνα πού μας βύζαξε, όπως θάλεγε και ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου, δηλαδή τήν Ἐκκλησία Του, ότι κραταιά ως θάνατος η αγάπη, αν όχι...κραταιότερη και από αυτόν! Ας είναι, λοιπόν, η αυριανή, η τελευταία απανδόχευτη και ανεόρταστη Κυριακή ενός βίου αβίωτου που δεν προτιμούμε. Ούτως ή άλλως, Χριστός Ανέστη καί ζωή πολιτεύεται!
Κανείς τους δεν αισθάνεται και δεν εκφράζει την καρδιά και την ψυχή αυτού του λαού. Μα, θα μου πείτε, είναι ζήτημα υγείας, δηλαδή ζωής και θανάτου! Τι θα προτιμήσουμε; Τό θάνατο; Κι εγώ θα σας απαντήσω μέ παρρησία ή "προκλητικά", αλλά με Χριστιανική καί Ελληνική λογική, ίσως όχι ορθολογικά: Όταν έλεγαν οι Πατέρες μας το "Ελευθερία ή Θάνατος" και οι Πνευματικοί Πατέρες μας, όπως ο μέγας Παύλος, το "εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος" (Φιλιπ. Α΄,21), τι άλλο εννοούσαν; Είναι φανερό τι προτιμούσαν στα φοβερά διλήμματα που τίθενται πάντοτε σε οριακές συγκυρίες και καταστάσεις. Προτιμούσαν, ερχόμενοι αντιμέτωποι με αυτά καί προκειμένου να διεκδικήσουν ή να έχουν καί νά μή χάσουν ποτέ αυτό που πίστευαν, εκείνο που δεν φοβούνταν, δηλαδή τον θάνατο! Κι αν τούτο ακούγεται, στ' αυτιά μερικών, παράλογο και αποκρουστικό, εν μέσω αυτής της παγκοσμιοποιημένης επιδημίας, ας ακούσουν και τούτο: πάνω κι από την υγεία είναι η ζωή! Η ζωή είναι περιεκτικότερη έννοια, τουλάχιστον για μας που διδαχθήκαμε το "αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις" (Αντισθένης, ο κυνικός)!
Τέλος, αν, λόγω μολυσματικού ιού το διακύβευμα, εν προκειμένω, είναι η ζωή και μόνος εχθρός ο θάνατος, για τους Χριστιανούς, λόγω ζωοδότου Υιού, το διακύβευμα και τώρα και πάντοτε είναι η αγάπη! Και η αγάπη "έξω βάλει το φόβο" (Α΄ Ιω. Δ΄,18 "φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον"), όπως υπενθύμιζε ο μέγας Αντώνιος σε εκείνους που απορούσαν όταν με παρρησία δήλωνε ότι δεν φοβάται τον Θεό, επειδή ακριβώς τον αγαπά!
Εξάλλου, εμείς διδαχθήκαμε από τη Μάνα πού μας βύζαξε, όπως θάλεγε και ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου, δηλαδή τήν Ἐκκλησία Του, ότι κραταιά ως θάνατος η αγάπη, αν όχι...κραταιότερη και από αυτόν! Ας είναι, λοιπόν, η αυριανή, η τελευταία απανδόχευτη και ανεόρταστη Κυριακή ενός βίου αβίωτου που δεν προτιμούμε. Ούτως ή άλλως, Χριστός Ανέστη καί ζωή πολιτεύεται!
Αφιερωμένο εξαιρετικά, μέ σεβασμό καί
αγάπη, στον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο Βλάχο, τα συγγράμματα του οποίου,
οι λόγοι και η συνέπεια προς αυτά ενίσχυαν κάποτε τη θεολογική μας σκέψη και
κρίση. 
