ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
10 ΜΑΪΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Πράξ. θ΄ 32 – 42
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ε΄ 1 – 15
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Ε΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
10 ΜΑΪΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Πράξ. θ΄ 32 – 42
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ε΄ 1 – 15
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Ε΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
“ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε,
ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται” (Ἰωάν. Ε΄ 14)
Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ
“ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε,
ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται” (Ἰωάν. Ε΄ 14)
Ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ
Πολλὰ εἶναι, ἀδελφοί μου, τὰ σημεῖα
ἐκεῖνα ἐκ τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, τὰ ὁποῖα μᾶς
προσφέρουν σημαντικὰ διδάγματα, ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ ἠδυνάμεθα νὰ
ἐκτείνωμεν τὸν λόγον ἐπὶ τοῦ παρόντος. Ἐπὶ παραδείγματι, …διατί ὁ Κύριος
παρέκαμψε τόσους καὶ τόσους ἀσθενεῖς καὶ ἐπῆγε μόνον εἰς τὸν
παραλυτικόν; Ἤ, …διατί δὲν ἐζήτησαν καὶ οἱ ἄλλοι ἀσθενεῖς, τὴν θεραπείαν
των ἀπὸ τὸν Κύριον; Ἤ, ἀκόμη, διατί ὁ Κύριος ἐρωτᾷ τὸν παραλυτικόν, ἐὰν
θέλῃ τὴν θεραπείαν του; Τέλος δέ, διατί καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ παραλυτικός,
δὲν ἀπαντᾷ σαφῶς εἰς τὴν συγκεκριμένην ταύτην ἐρώτησιν τοῦ Χριστοῦ;
Ὁ χῶρος ὅμως… μᾶς περιορίζει˙ καὶ συνεπῶς, ἐπελέξαμε τὴν ὡς ἄνω φράσιν, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Κύριος ἐφιστᾷ τὴν προσοχὴν τοῦ… ὑγιοῦς πλέον, πρώην παραλυτικοῦ! “Πρόσεξε,” τοῦ λέγει, “ἔγινες ὑγιής˙ μὴ ἐπανέλθεις πλέον εἰς τὴν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ κάτι ἀκόμη χειρότερον”. Τὰ Θεῖα αὐτὰ λόγια μᾶς δείχνουν μίαν φοβερὰν σχέσιν καὶ ἕνα ὀλέθριον σύνδεσμον, ὅστις ὑπάρχει καὶ ὁ ὁποῖος διαδραματίζει καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν ζωήν μας. Εἶναι ἡ τριπλῆ σχέσις, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν θέλησιν τοῦ ἀνθρώπου, προχωρεῖ εἰς τὴν διάπραξιν ἐκείνου τὸ ὁποῖον ἠθέλησε καὶ ἀπεφάσισεν ὁ ἄνθρωπος (καλὸν ἢ κακόν) καὶ ὁλοκληροῦται μὲ τὰς θετικὰς ἢ ἀρνητικὰς ἐπιπτώσεις εἰς τὴν ζωὴν ἡμῶν!
Διὰ τούτων τῶν Λόγων τοῦ Κυρίου, διαφαίνεται ἡ εὐθύνη ἡμῶν διὰ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν ἀλλὰ καὶ δι’ ἐκείνην, τὴν μετὰ θάνατον! Ὁ ἄνθρωπος διὰ τῶν ἐπιλογῶν του εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καθορίζει τήν… ἐπιτυχίαν ἤ, ἀντιστοίχως, τήν… ἀποτυχίαν του!
Ὁ χῶρος ὅμως… μᾶς περιορίζει˙ καὶ συνεπῶς, ἐπελέξαμε τὴν ὡς ἄνω φράσιν, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Κύριος ἐφιστᾷ τὴν προσοχὴν τοῦ… ὑγιοῦς πλέον, πρώην παραλυτικοῦ! “Πρόσεξε,” τοῦ λέγει, “ἔγινες ὑγιής˙ μὴ ἐπανέλθεις πλέον εἰς τὴν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ κάτι ἀκόμη χειρότερον”. Τὰ Θεῖα αὐτὰ λόγια μᾶς δείχνουν μίαν φοβερὰν σχέσιν καὶ ἕνα ὀλέθριον σύνδεσμον, ὅστις ὑπάρχει καὶ ὁ ὁποῖος διαδραματίζει καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν ζωήν μας. Εἶναι ἡ τριπλῆ σχέσις, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν θέλησιν τοῦ ἀνθρώπου, προχωρεῖ εἰς τὴν διάπραξιν ἐκείνου τὸ ὁποῖον ἠθέλησε καὶ ἀπεφάσισεν ὁ ἄνθρωπος (καλὸν ἢ κακόν) καὶ ὁλοκληροῦται μὲ τὰς θετικὰς ἢ ἀρνητικὰς ἐπιπτώσεις εἰς τὴν ζωὴν ἡμῶν!
Διὰ τούτων τῶν Λόγων τοῦ Κυρίου, διαφαίνεται ἡ εὐθύνη ἡμῶν διὰ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς πορείαν ἀλλὰ καὶ δι’ ἐκείνην, τὴν μετὰ θάνατον! Ὁ ἄνθρωπος διὰ τῶν ἐπιλογῶν του εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καθορίζει τήν… ἐπιτυχίαν ἤ, ἀντιστοίχως, τήν… ἀποτυχίαν του!
“Μὴ τὸ ξανακάνεις…”!
Συμβαίνει, ὅμως, πολλάκις, ἡμεῖς οἱ
ἄνθρωποι νὰ γνωρίζωμεν καὶ νὰ ἐπιθυμῶμεν τὸ καλὸν καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν
σωτηρίαν, ἀλλὰ νὰ ἀδυνατῶμεν νὰ πράξωμεν ἀντιστοίχως… ! Ἐπαληθεύεται,
δηλαδή, ὁ Θεῖος ἐκεῖνος Λόγος τοῦ Παύλου, “οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο
πράσσω, ἀλλ᾿ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ… βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου
ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ
τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου… Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! Τίς
με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;” (Ρωμ. Ζ΄ 15-24).
Ἐπειδή δέ, ὡς ἤδη εἴπομεν, ἡ ροπὴ αὕτη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καθοριστική,
διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς, τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ Ἅγια
Μυστήρια αὐτῆς, προκειμένου, εἰς κάθε ἐκτροπήν μας, νὰ ἔχωμεν τὴν
δυνατότητα νὰ ἐπανακάμπτωμεν καὶ νὰ μετανοοῦμεν…
Ὁ Πανάγαθος Κύριός μας, κατανοῶν τὴν “φιλαμαρτήμονα” διάθεσιν τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, οὐδέποτε ἔδειξεν ἀποστροφὴν εἰς τὸν ἁμαρτωλόν. Πολλοὶ ἁμαρτωλοὶ τὸν ἐπλησίασαν καὶ ἐν μέσῳ ἁμαρτωλῶν… ἔζησεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι Οὗτος ἦτο καὶ εἶναι ὁ “μόνος ἀναμάρτητος”, δὲν ἠγανάκτησε πρὸ τοῦ… ἁμαρτωλοῦ, δὲν ἔδιωξε τόν… ἄσωτον, δὲν ἀπεστράφη τὴν πόρνην, δὲν ἠρνήθη τὴν συγχώρησιν εἰς τὸν τελώνην καὶ τὸν Ζακχαῖον…!
Ὅμως, …ἀπεστράφη τὴν ἁμαρτίαν! Τὸν μὲν ἁμαρτωλὸν τὸν ἠγάπησε καὶ τὸν συνεχώρησε, τὴν ἁμαρτίαν ὅμως …τὴν ἐμίσησε˙ πρὸς τοῦτο δέ, καὶ ἐδίδαξε καὶ διδάσκει ἡμᾶς. Τοῦτο ἀκριβῶς βλέπομεν καὶ εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν… Προστρέχει πρὸς τὸν παραλυτικόν, ἂν καὶ γνωρίζῃ ὅτι εὑρίσκεται εἰς ταύτην τὴν ἀθλίαν κατάστασιν ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του! Κατανοεῖ τὴν θλῖψιν του καὶ συμπονεῖ εἰς τὴν ἀδυναμίαν του καὶ τὸν θεραπεύει! Συμμερίζεται τὴν “μοναξιάν” του καὶ τὸν ἐγείρει ἐκ τῆς θλιβερᾶς στρωμνῆς του. Συγχωρεῖ ἀκόμη καὶ τὰς ἁμαρτίας του, – ὡς τοῦτο εὐκόλως διαπιστοῦται – ἐφ’ ὅσον αὗται ἦσαν αἱ αἴτιαι τῆς παραλυσίας του! Δίδει, ὅμως, ὁ Χριστός μας καὶ μίαν χαρακτηριστικὴν συμβουλὴν πρὸς τόν, πρώην πλέον, παραλυτικόν. “μηκέτι ἁμάρτανε”! “Μὴ ἁμαρτήσεις πλέον”! Δὲν ἔχει ἀξίαν ἡ θεραπεία, …ὅταν διὰ τῆς ἁμαρτίας, σκοπεύομεν νὰ ξανα – ἀρρωστήσωμεν! Δὲν ἀξίζει ἡ ὑγεία, ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὴν “κλίνην τῆς ἀσθενείας μας”! Δὲν ἀξίζει, οὔτε κἄν, καὶ αὐτὴ ἡ συγχώρησις, ὅταν σκεπτώμεθα καὶ νοσταλγοῦμεν τὴν ἐπιστροφήν μας εἰς τὴν ἁμαρτίαν!
Ὅπως ἤδη προείπομεν, ὁ Κύριος συγχωρεῖ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας του, …συμβουλεύει ὅμως καὶ διδάσκει, τὴν ἐντελῆ ἀποστασιοποίησίν μας ἐκ τούτων…! Τοῦτο σημαίνει τό… “μηκέτι ἁμάρτανε”! Μὴ θελήσεις νὰ ἐπιστρέψῃς εἰς τήν… δυσωδίαν τῶν ἁμαρτημάτων σου! Μὴ ἐπιθυμεῖς τήν… πτῶσιν σου! Μὴ νοσταλγεῖς τήν… ἀποστασίαν σου ἀπὸ τὸν Θεόν!!! Ἀγάπησε τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας σου καὶ κατανόησον “…τὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας, κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου” (Β΄ Πέτρ. Β΄ 22).
Ὁ Πανάγαθος Κύριός μας, κατανοῶν τὴν “φιλαμαρτήμονα” διάθεσιν τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, οὐδέποτε ἔδειξεν ἀποστροφὴν εἰς τὸν ἁμαρτωλόν. Πολλοὶ ἁμαρτωλοὶ τὸν ἐπλησίασαν καὶ ἐν μέσῳ ἁμαρτωλῶν… ἔζησεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι Οὗτος ἦτο καὶ εἶναι ὁ “μόνος ἀναμάρτητος”, δὲν ἠγανάκτησε πρὸ τοῦ… ἁμαρτωλοῦ, δὲν ἔδιωξε τόν… ἄσωτον, δὲν ἀπεστράφη τὴν πόρνην, δὲν ἠρνήθη τὴν συγχώρησιν εἰς τὸν τελώνην καὶ τὸν Ζακχαῖον…!
Ὅμως, …ἀπεστράφη τὴν ἁμαρτίαν! Τὸν μὲν ἁμαρτωλὸν τὸν ἠγάπησε καὶ τὸν συνεχώρησε, τὴν ἁμαρτίαν ὅμως …τὴν ἐμίσησε˙ πρὸς τοῦτο δέ, καὶ ἐδίδαξε καὶ διδάσκει ἡμᾶς. Τοῦτο ἀκριβῶς βλέπομεν καὶ εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν… Προστρέχει πρὸς τὸν παραλυτικόν, ἂν καὶ γνωρίζῃ ὅτι εὑρίσκεται εἰς ταύτην τὴν ἀθλίαν κατάστασιν ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του! Κατανοεῖ τὴν θλῖψιν του καὶ συμπονεῖ εἰς τὴν ἀδυναμίαν του καὶ τὸν θεραπεύει! Συμμερίζεται τὴν “μοναξιάν” του καὶ τὸν ἐγείρει ἐκ τῆς θλιβερᾶς στρωμνῆς του. Συγχωρεῖ ἀκόμη καὶ τὰς ἁμαρτίας του, – ὡς τοῦτο εὐκόλως διαπιστοῦται – ἐφ’ ὅσον αὗται ἦσαν αἱ αἴτιαι τῆς παραλυσίας του! Δίδει, ὅμως, ὁ Χριστός μας καὶ μίαν χαρακτηριστικὴν συμβουλὴν πρὸς τόν, πρώην πλέον, παραλυτικόν. “μηκέτι ἁμάρτανε”! “Μὴ ἁμαρτήσεις πλέον”! Δὲν ἔχει ἀξίαν ἡ θεραπεία, …ὅταν διὰ τῆς ἁμαρτίας, σκοπεύομεν νὰ ξανα – ἀρρωστήσωμεν! Δὲν ἀξίζει ἡ ὑγεία, ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὴν “κλίνην τῆς ἀσθενείας μας”! Δὲν ἀξίζει, οὔτε κἄν, καὶ αὐτὴ ἡ συγχώρησις, ὅταν σκεπτώμεθα καὶ νοσταλγοῦμεν τὴν ἐπιστροφήν μας εἰς τὴν ἁμαρτίαν!
Ὅπως ἤδη προείπομεν, ὁ Κύριος συγχωρεῖ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας του, …συμβουλεύει ὅμως καὶ διδάσκει, τὴν ἐντελῆ ἀποστασιοποίησίν μας ἐκ τούτων…! Τοῦτο σημαίνει τό… “μηκέτι ἁμάρτανε”! Μὴ θελήσεις νὰ ἐπιστρέψῃς εἰς τήν… δυσωδίαν τῶν ἁμαρτημάτων σου! Μὴ ἐπιθυμεῖς τήν… πτῶσιν σου! Μὴ νοσταλγεῖς τήν… ἀποστασίαν σου ἀπὸ τὸν Θεόν!!! Ἀγάπησε τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας σου καὶ κατανόησον “…τὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας, κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου” (Β΄ Πέτρ. Β΄ 22).
Ὁ Κύριος συγχωρεῖ! Ἡμεῖς… θέλομεν;
Πολλάκις συμβαίνει εἰς ἅπαντας τοὺς
ἀνθρώπους νὰ ἀναζητοῦν Ἐκεῖνον, ὅστις νὰ δύναται νὰ τοὺς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ
τὰς ἐνοχάς των. Πολλάκις ἡμεῖς οἱ Πνευματικοὶ συνηντήσαμεν ἁμαρτωλούς,
οἵτινες ἀνεζήτουν τὴν ἀπαλλαγήν των ἀπὸ τὰ χρόνια βάρη τῶν ἁμαρτιῶν των!
Πολλάκις εἴδομεν ψυχὰς καταβεβλημένας, αἱ ὁποῖαι μετὰ τὴν συγχώρησίν
των, νὰ ἀποχωροῦν ἐκ τοῦ ἐξομολογητηρίου, ἀνακουφισμένοι, καί…
κλαίοντες, νὰ εὐχαριστοῦν τὸν Ἐλεήμονα Κύριον διὰ τὴν συγχώρησιν τῶν
πολλῶν ἀλλὰ καὶ βαρυτάτων ἁμαρτιῶν των! Καί… ὄντως! Ἡ λύτρωσις αὕτη δὲν
συγκρίνεται μὲ οἵανδήποτε ἄλλην τοιαύτην, οὔτε καὶ ἐξ αὐτῆς ταύτης τῆς…
ἐκ τοῦ σωματικοῦ θανάτου!
Ὅμως… διὰ τὸν Θεόν, ἡ συγχώρησις καὶ ἡ… λύτρωσις τοῦ πλάσματός Του, εἶναι κάτι τὸ αὐτονόητον καί… εὔκολον! Ὡς, εὐστόχως, ἐλέχθη, …αἱ ἁμαρτίαι, διὰ τὸν ἄνθρωπον μέν, εἶναι βάρος δυσβάστακτον, …καὶ πῦρ ἀτελείωτον καὶ αἰώνιον, τὸ Θεῖον, ὅμως, ἔλεος εἶναι ὁ… ὠκεανὸς ἐκεῖνος πρὸ τοῦ ὁποίου ὠχριᾷ ἡ δύναμις τῆς οἷασδήποτε… φλογός! Ἄς μὴ ἀμφιβάλλωμεν, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφαί μου, περὶ τοῦ Ἐλέους καὶ τῆς Φιλανθρωπίας τοῦ Κυρίου μας… Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζῃ εἶναι, μᾶλλον ἐκείνη ἡ… ἐρώτησις τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν παραλυτικόν: “θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;” Θέλομεν, ἆραγε, τὴν συγχώρησιν; Ὁ μὲν Κύριος, ὡς Φιλάνθρωπος, καὶ μᾶς συγχωρεῖ, καὶ μᾶς θέλει… , καὶ μᾶς ἀγαπᾷ! “Θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”! Ἡμεῖς, ὅμως, …θέλομεν;
Ὅμως… διὰ τὸν Θεόν, ἡ συγχώρησις καὶ ἡ… λύτρωσις τοῦ πλάσματός Του, εἶναι κάτι τὸ αὐτονόητον καί… εὔκολον! Ὡς, εὐστόχως, ἐλέχθη, …αἱ ἁμαρτίαι, διὰ τὸν ἄνθρωπον μέν, εἶναι βάρος δυσβάστακτον, …καὶ πῦρ ἀτελείωτον καὶ αἰώνιον, τὸ Θεῖον, ὅμως, ἔλεος εἶναι ὁ… ὠκεανὸς ἐκεῖνος πρὸ τοῦ ὁποίου ὠχριᾷ ἡ δύναμις τῆς οἷασδήποτε… φλογός! Ἄς μὴ ἀμφιβάλλωμεν, ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφαί μου, περὶ τοῦ Ἐλέους καὶ τῆς Φιλανθρωπίας τοῦ Κυρίου μας… Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίζῃ εἶναι, μᾶλλον ἐκείνη ἡ… ἐρώτησις τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν παραλυτικόν: “θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;” Θέλομεν, ἆραγε, τὴν συγχώρησιν; Ὁ μὲν Κύριος, ὡς Φιλάνθρωπος, καὶ μᾶς συγχωρεῖ, καὶ μᾶς θέλει… , καὶ μᾶς ἀγαπᾷ! “Θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”! Ἡμεῖς, ὅμως, …θέλομεν;
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
