Ένα πρωϊνό, ήλθαν από κάποιο Μοναστήρι της Αττικής η Ηγουμένη με μερικές μοναχές για να πάρουν την ευχή του Πατρός Ευμενίου. Μπήκαν στον Ναό και έψαλαν το ''Άξιον Εστί''. Στην συνέχεια ο Παππούλης μας τις δέχθηκε με πολλή χαρά στο Αρχονταρίκι του κι άρχισε τα κεράσματα. Πήγαινε κι ερχόταν και γελούσε. Έφερνε αναψυκτικά, έφερνε γλυκά κι όλο γελούσε. Βλέποντας οι μοναχές τον Παππούλη να γελάει, γελούσαν κι αυτές.
Η Γερόντισσα τότε του είπε:
- Συγχωρήστε μας, Γέροντα, που γελάμε.
Και ο Πατήρ Ευμένιος απάντησε:
- Όποιος είναι κοντά στον Θεό, μπορεί και γελάει.
