Οὔτε ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι χωρὶς δίκαια κρίση οὔτε ἡ κρίση Του χωρὶς εὐσπλαχνία καὶ ἔλεος. Πρὶν ἀπὸ τὴν κρίση, ἀγαπάει τὴν εὐσπλαχνία καὶ μετὰ τὴν εὐσπλαχνία προχωρεῖ στὴ δίκαιη κρίση καὶ τὴν καταδίκη. Αὐτὰ τὰ δύο, τὸ ἔλεος καὶ ἡ κρίση, συνδέονται μεταξύ τους, ὥστε οὔτε ἡ εὐσπλαχνία νὰ ὁδηγήσῃ στὴ νωθρώτητα, οὔτε μόνη ἡ κρίση καὶ καταδίκη νὰ προκαλέσῃ ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία.
Μεγάλου Βασιλείου
