Σε ένα Έθνος, το οποίο στηρίχτηκε
επί 400 και πλέον χρόνια Τουρκοκρατίας στη θ. Λειτουργία και στο Άγιο
Δισκοπότηρο, ήρθε στα 200 χρόνια από τη Μεγάλη Επανάσταση, που έκαναν οι
πρόγονοί μας το 1821, «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», σε απόσταση αναπνοής από τη
ιστορική επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, να κλείσουν τους ναούς και να
απαγορεύσουν τη θ. Λειτουργία.
Αυτό δυστυχώς γίνεται για πρώτη
φορά στη Νεοελληνική ιστορία. Δεν ξανάγινε ούτε στις χειρότερες κατοχές και
υποδουλώσεις ούτε στις χειρότερες επιδημίες. Ούτε σε λέπρα, χολέρα, τύφο,
φυματίωση και πανούκλα. Και τότε ακριβώς η θεία λειτουργία, η θεία Κοινωνία,
υπήρχε ως «αντίδοτον του μη αποθανείν και ως φάρμακον αθανασίας».
Πως όμως να φτάσει στα θολωμένα από
τον ορθολογισμό και την ολιγοπιστία μυαλά των ιθυνόντων αυτή η διάσταση της
Πίστεως; Εκείνο που χρειαζόμαστε σ΄ αυτή τη συγκυρία είναι ιδιαίτερα η θεία
Λατρεία και το «εφόδιον της αιωνίου ζωής», καθότι όλοι ενδεχομένως μπορεί να
είμαστε φορείς κατά την ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και των ειδικών.
Δυστυχώς τώρα έρχεται η οργανωμένη κρατική μηχανή να πάρει «ξεκάθαρες
αποφάσεις».
Μέχρι τώρα δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρες
αποφάσεις… Παραδείγματος χάριν για τις ειδεχθείς εκτρώσεις, για τον πολιτικό
γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης, για τη δυσφορία και την αλλαγή ταυτότητας φύλου
στους εφήβους, για το Τάμα του Έθνους και το μουσουλμανικό τέμενος, για την
πλημμυρίδα των λαθροεποίκων και τόσα άλλα… Και έρχεται στην πιο κρίσιμη και
χρήσιμη στιγμή να στερήσει από τον λαό μας, από την πλειονοψηφία των Ορθοδόξων
δηλαδή, τη Ζωή και την Ανάσταση.
Ο Χριστός μας το είπε καθαρά: «Εάν
δεν φάτε τη Σάρκα του Υιού του ανθρώπου και αν δεν πιείτε Αυτού το Αίμα δεν
έχετε ζωή μέσα σας» (Ιωάν στ΄53).
Εδώ λοιπόν, στη συγκεκριμένη
απαγόρευση του κράτους, βρισκόμαστε μπροστά στον ορισμό της εκκοσμίκευσης:
«προέχει η επιστήμη, προέχει αυτό που βλέπουμε, μια τυπική θρησκευτική
συμπεριφορά φτάνει και περισσεύει, και από κεί και πέρα, όχι πολλά πολλά με
τους ναούς. Πάνω από όλα η υγεία. Αφήστε τους, ο καθένας έχει την πίστη μέσα
του. Η δουλειά γίνεται κι από το σπίτι».
Αυτό σημαίνει εκκοσμίκευση και
αποϊεροποίηση της ζωής μας. Η πίστη, η χάρη, το Μυστήριο, εξανεμίζονται μπροστά
στις στατιστικές. Εδώ κρύβεται και ο ιός της Ν. Εποχής και της Πανθρησκείας: “Ο
θεός είναι μέσα σου. Βρές το φως μέσα σου”. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι άσχετοι
και οι αμύητοι κρίνουν και τους χριστιανούς που λειτουργούνται και κοινωνούν.
Με ποιό δικαίωμα άραγε;
Το θέμα όμως είναι «εάν πιστεύουμε
ή δεν πιστεύουμε». Δηλαδή, πως βλέπουμε την Εκκλησία; Σαν ένα χώρο θρησκευτικών
τελετών, σαν πολιτισμικό μέγεθος ή σαν ένα χώρο της Παρουσίας και Ενεργείας του
ζώντος Θεού; Ή ζούμε κατά Θεόν και βιώνουμε την πίστη μας, ή απλά θρησκευόμαστε
ενίοτε.
Βγήκαν μερικοί και είπαν ότι κάποτε
έκλιναν και Πατριάρχες την Εκκλησία, δηλ. τους Ναούς. Ασφαλώς, ευρισκόμενοι εν
διωγμώ. Για να νιώσει και ο έξω κόσμος την έλλειψη της χάρης και να μη
βεβηλωθούν τα άγια. Και ο Χριστός δεν έφυγε από τους Γεργεσηνούς (Ματθ. η΄34)
και τους άφησε με τα υπόλοιπα των χοίρων τους; ΄Αλλο αυτό και άλλο να μας
κλείσει τους ναούς ο Νέρωνας και μείς να υπακούσουμε αδιαμαρτύρητα. “Δει
πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις” (Πράξ. ε΄29). Οι Χριστιανοί τότε δε
σταμάτησαν τις λειτουργίες, αλλά κατέβηκαν στις κατακόμβες.
Ο Χριστός είναι ο Ζωντανός Θεός
είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Είναι «ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος
και ώδε ημίν αοράτως συνών». Το αναστημένο Σώμα Του βρίσκεται ολόκληρο μέσα
στην αγία Λαβίδα, με την οποία κοινωνάμε. Ο Χριστός είναι ο Ιατρός των Ψυχών
και των σωμάτων, η πηγή της Ζωής. Από όπου πέρασε όλοι γινόντουσαν καλά. Μέσα
στο Ναό του υπάρχει η χάρη του Θεού «η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα
ελλείποντα αναπληρούσα».
Σεβόμαστε την ιατρική επιστήμη,
αλλά και “η αιμορροοούσα πήγε σε όλους τους γιατρούς και δε βρήκε καμμιά
ωφέλεια, μάλλον δε και χειροτέρεψε… Τελικά την έκανε καλά ο Κύριος” (Μάρκ.
ε΄25 – 29). Έχει και η επιστήμη τα όριά της, τα οποία φαίνονται πολύ καθαρά
αυτές τις μέρες.
Η παράδοσή μας σε τέτοιες και
χειρότερες περιστάσεις, που δεν υπήρχαν μάσκες και αντισηπτικά, σε πανδημίες,
έκανε προσευχές, λιτάνευση εικόνων και τιμίων λειψάνων με δεήσεις όλου του
λαού. Στις μολυσμένες νυχτερίδες των κινέζων λοιπόν και στις υπόγειες
νυχτερίδες των μυστικών ιατρικών εργαστηρίων, η απάντηση δεν είναι τα μέτρα
στρατιωτικού νόμου και περιορισμού μόνο, διότι ό,τι και να κάνει ο άνθρωπος, η
κατάσταση μπορεί και να ξεφύγει. Το φάρμακο είναι η πίστη και η θεία
Λειτουργία, η οποία προσφέρεται υπέρ όλης της οικουμένης και “υπέρ των εν
ασθενείαις κατακειμένων και υπέρ ιάσεως των νοσούντων». Είναι ο Αναστημένος
Χριστός, ο Οποίος μας το είπε καθαρά: “Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν”
(Ιωάν. ιε΄6)
Είμαστε σε πόλεμο, λέγει ο Μακρόν… μακράν
νυχτωμένος κι αυτός, όπως και οι δικοί μας εδώ. (Περίεργο πως χρησιμοποιούν
όλοι την ίδια φρασεολογία αυτές τις μέρες! Μάλιστα από 1/6/2019 έχουν
ποινικοποιήσει στη χώρα μας τη μη συμμόρφωση στις κρατικές οδηγίες εν καιρώ
πανδημίας Ν. 4619/19).
Αφού λοιπόν είμαστε σε πόλεμο και
έχουμε να αντιμετωπίσουμε αόρατο και ύπουλο εχθρό (λόγια δικά τους) θα κάνουμε
λοιπόν κι εμείς ό,τι έκαναν και οι πρόγονοί μας. Όταν πήγαιναν σε πόλεμο ή
γύριζαν από πόλεμο, όλοι οι πρόγονοί μας, από τότε που γίνανε Ορθόδοξοι, κοινωνούσαν και πήγαιναν στην Αγιά Σοφιά και
στις χαμηλοτάβανες εκκλησίες, που έπρεπε μέσα σε σαράντα μέρες να τις χτίσουν
οι ήρωές μας, και εκεί μεταλάβαιναν και
καταλάβαιναν που βρίσκεται η ζωή και η σωτηρία ατομικά και συνολικά.
Βγήκαν και κάποιοι φιλόσοφοι και
είπαν ότι τώρα κατάλαβε η Εκκλησία ότι είναι ΝΠΔΔ και πρέπει να υπακούει στο
κράτος. Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία βρίσκεται σε αυτή τη σχέση με το κράτος,
γιατί οι πολίτες του είναι παιδιά της και δεν θέλει να αφήσει το κράτος άθεο σε
καμμιά πτυχή του. Είναι ντροπή να λέγεται αυτό, τη στιγμή που λόγω αυτής της
σχέσεως ο εθελοντισμός της Εκκλησίας αναπληρώνει μέχρις εσχάτων την ανεπάρκεια
του κράτους. Θα μπορούσε η Εκκλησία να ζήσει και χωρίς το κράτος, όπως έζησε
και επί Στάλιν κλπ. Το ότι έρχεται μια στανική κρατική διαταγή από βαπτισμένα
τέκνα της Εκκλησίας χωρίς σεβασμό να κλείσει τους ναούς και να ταπεινώσει μια
Σύνοδο, δεν είναι τι συνειδητοποιεί η Εκκλησία, αλλά πως καταλαβαίνει το
σύγχρονο ελληνικό κράτος τη Μάνα του. Η ανευλαβής αυτή στάση θα έχει οδυνηρά
αποτελέσματα για όλους μας.
Είναι και κάτι ακόμη. Υπάρχει
κάποια επιστημονική μελέτη για τη μετάδοση νοσήματος από τη θεία λειτουργία και
τη θεία Κοινωνία, και δεν την ξέρουμε; Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει πουθενά αλλού,
όπως στην Ορθοδοξία. Ο μουσουλμάνος γονατίζει και στο δρόμο, ο βουδιστής
σταυρώνει τα πόδια και διαλογίζεται, ο ινδουϊστής πλένεται στις όχθες του
Γάγγη, οι χιλιαστές και οι προτεστάντες έχουν αίθουσες, οι εβραίοι συναγωγή,
χάβρα. Μόνο οι παπικοί έχουν ναούς, αλλά και αυτοί δεν τους πειράζει να τους
κλείσουν, διότι ξέρουν ότι κάνουν απλά τελετές και όχι Μυστήρια. Οι ίδιοι έχουν
πεί ότι δεν δίνουμε κρασί στους πιστούς, διότι μερικοί δεν αντέχουν το
οινόπνευμα και στο παρελθόν έχει παρατηρηθεί μετάδοση ασθενειών. Ξέρουν οι
άνθρωποι τι κάνουν, γι αυτό και προσφέρουν μόνο τη βιομηχανοποιημένη όστια.
Εμείς πάμε στην Εκκλησία, στον οίκο
του Αληθινού και ζωντανού Θεού, όπως το είπε και ο δωδεκαετής Ιησούς: «Εγώ
πρέπει να βρίσκομαι στον οίκο του Πατρός μου» (Λουκ. β΄49). Εμείς λοιπόν δεν
έχουμε απλά συνάθροιση, “άντε ας πάμε και λίγο εκκλησία, καλό είναι…” Εμείς έχουμε
Μυστικό Δείπνο με το Χριστό ανάμεσά μας.
Η ΔΙΣ έβγαλε την πιο φωτισμένη
απόφαση: Λιτή πρωϊνή Λειτουργία. Ελάχιστοι πάνε τόσο πρωί, όσοι θέλουν να
κοινωνήσουν προφανώς και οι άλλοι γέροντες, φυλακισμένοι και ασθενείς μένουν στα σπίτια τους και αν
χρειαστούν κάτι θα πάει εκεί ο ιερέας. Οι περισσότεροι πάμε συνήθως στις 9
Εκκλησία, οι πολιτικοί έρχονται στις δοξολογίες 10.30 για να εισπράξουν τη
δημόσια θέα και ίσως τα καλά λόγια του προεξάρχοντος…
Τι τους πειράζει λοιπόν να αφήσουν
ήσυχους τους χριστιανούς στις 7 με 8 όπως είπε η Σύνοδος; Βάζουν τον εαυτό τους
πάνω από την Εκκλησία; Δεν αγαπάει η Εκκλησία και η Ιερά Σύνοδος το λαό μας; Θα
έβλαπτε τόσο πολύ να ακούσουν τη φωνή των
Πνευματικών Πατέρων; Υπάρχει κίνδυνος από την ευλάβεια προς την Εκκλησία;
Έπρεπε η Εκκλησία να αποκλείσει μερικούς που υπέγραψαν τα πιο αντίχριστα
Νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια, από την είσοδο στο Ναό, αποφασίζουν αυτοί τώρα
για την Εκκλησία; Προτιμότερα είναι τα διευρυμένα ωράρια των καταστημάτων και
των φαρμακείων από τη θεία Λειτουργία; Δυστυχώς έτσι ξέρουν, έτσι αποφασίζουν.
Φαίνεται όμως ότι τούς πείραξε το
υπερκόσμιο θέαμα της προηγούμενης Κυριακής, που πήγαν και κοινώνησαν “ουκ
ολίγοι”. Επανέλαβαν λοιπόν και οι δικοί μας ό,τι είπε και η Μέρκελ, η κόρη του
πάστορα: “να κλείσουν τα πάντα”. Σκοτεινή απόφαση.
Δεν είναι απλά τα πράγματα. Στα 10
χρόνια του Μνημονίου πείραζε τη Διεθνή των ασεβών ότι παρά τη φτώχεια μας
συνεχίζαμε εδώ στην Ελλάδα και χτίζαμε Ναούς και Μοναστήρια. Τώρα τους πειράζει
που παρά τον κορονωιό εμείς κοινωνούμε. Θέλουν τελικά να χτυπήσουν τους
χριστιανούς στον πυρήνα της σχέσης τους με τον Χριστό. Ματαιοπονούν. Υπάρχουν
εναλλακτικές πρακτικές.
Κανονικά θα μπορούσαμε να
επιστρέψουμε στην «κατ΄οίκον εκκλησία» των αποστολικών χρόνων, στις κατακόμβες των τριών πρώτων
αιώνων, στα δάση της μυστικής εκκλησίας των ορθοδόξων αδελφών μας του Βορρά επί
θεομάχου κομμουνισμού ή στις πλατείες, στα γήπεδα, στις παραλίες. Στα υπόγεια ή
στα ρετιρέ των πολυκατοικιών. Επιτέλους: Ας γίνεται μέσα στους ναούς η
λειτουργία και νάμαστε όλοι απέξω, όπως στην παγωμένη Ρωσία, και να μπαίνουμε
στις 8 να κοινωνάμε 10 – 10 όπως στις πολυεθνικές των υπερκαταστημάτων.
Κι αν διαμαρτυρηθούνε οι εβραίοι
και οι μουσουλμάνοι, ας γίνει και γι αυτούς κάτι ανάλογο κατά λόγον δικαιοσύνης
τέλος πάντων. Αλλά αν σταματήσει η Ορθόδοξη
Θ. Λειτουργία, δεν ζεί ο κόσμος. Στο γερμανικό στρατόπεδο που ήταν
αιχμάλωτος ο αοίδιμος Μητροπολίτης Τρίκκης Κυρός Διονύσιος Χαραλάμπους στην
κατοχή τελούσε κάθε βράδυ τη θ. Λειτουργία επί του στήθους του. Το ίδιο έκαναν
σεβάσμιοι αιχμάλωτοι ρώσοι ιερείς και στα στρατόπεδα της Σιβηρίας. Δεν ζούσαν
χωρίς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Δεν θα ήταν δύσκολο ενδεχομένως: να
γίνονται λειτουργίες κατά οικογένεια, στα σπίτια. Κάθε μέρα έπρεπε και θα
μπορούσε να γινόντουσαν τέτοιες και τόσες λειτουργίες… στις κατ΄οίκον μικρές
εκκλησίες.
Εδώ συμβαίνει κάτι το απαράδεκτο: η κυβερνώσα
ελαφροδεξιά φοβάται την απειλούσα ψευτοαριστερά. Δεν διορίζει ιερείς, δεν
σέβεται τις αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά, κλείνει τώρα και τους ναούς.
Μα εγώ θέλω να πάω στο ναό, έστω
όπως πηγαίνω στο ιατρείο, στο φαρμακείο, στο Νοσοκομείο, στο υπερκατάστημα, στο
συγκεκριμένο ωράριο που δίνει τον Άρτο της Ζωής και το Φάρμακο της Αθανασίας.
Εκεί λοιπόν μπορεί να βρώ κι άλλους… Ποιό το πρόβλημα; Θα μπω στη σειρά μου.
Έτσι συμβαίνει παντού. Για τον Χριστιανό πιο πάνω από όλα η θεία Λειτουργία και
η Θεία Κοινωνία.
Τώρα σκέφτονται του Ευαγγελισμού να
είναι όλα κλειστά και πιθανόν και το Πάσχα. Με κλειστές Εκκλησίες. Χωρίς
Ακολουθίες, Εξομολογήσεις και θεία Κοινωνία. Νομίζουν ότι έτσι θα
κρατήσουν μακριά το μικρόβιο του θανάτου. Αυτή είναι η εσχάτη πλάνη τους
δυστυχώς. Διότι, «εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο
φυλάσσων» (Ψ. ρκστ΄1) Περαστικά μας!
Σε όλη αυτή
την τραγική ιστορία του φόβου εκκλησιαστικών ταγών! και πλείστων άλλων
πιστων και απίστων εξορίστηκε (sic) και το Πάνσεπτον Πρόσωπον της
Υπεραγίας Θεοτόκου, αφού φοβούνται οι προαναφερθέντες την παρουσία Της
στην ακολουθία των Χαιρετισμών. Και το ερώτημα: Που πήγαν τόσα
κηρύγματα, τόσα γλυκόλογα για την αγάπη της, την στοργή και προστασία
της και μυριάδες ηχηρά εγκώμια; Πληγώσαμε ανεπανόρθωτα την αγία Μορφή
της αφού κάναμε ιδεολογία την δειλία μας! Και δεν βρέθηκε έ ν α ς να
σηκώσει ανάστημα και να φωνάξει: όλοι οι ορθόδοξοι πιστοί «πατείς με
πατώ σε» στην προσωπική μας συνάντηση με την «Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός…» ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
|
