Επιστολή νέων Ελλήνων επιστημόνων με 140+ υπογραφές αδελφών από όλη την Ελλάδα προς τον Αρχιεπίσκοπο και την ΙΣ για το άνοιγμα των εκκλησιών
6/4/2020
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,
Λαμβάνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε σε Εσάς, κατόπιν των πρόσφατων εξελίξεων στο χώρο του Οίκου μας, της Εκκλησίας μας, που μας στεναχωρούν βαθειά. Ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, θλιβόμαστε και αγωνιούμε γιατί διαπιστώνουμε έναν ιδιότυπο διωγμό. Ζούμε και εργαζόμαστε στην χώρα μας, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να αποσυνδεθούμε από τα ανθρώπινα και να συντονιστούμε στη συχνότητα του Θεού, όπως συχνά έλεγε ο Αγ. Παϊσιος, στη παρούσα επιστολή. Θα μιλήσουμε με τη καρδιά μας, γιατί στην καρδιά μας μίλησαν τα λόγια του Χριστού μας.
Αφουγκραζόμαστε τον Ποιμένα μας, ο οποίος προπορεύεται και οδηγείται τη Μεγάλη Εβδομάδα στο Γολγοθά για τις δικές μας αμαρτίες. Ταπεινώνεται και υποφέρει από το δημιούργημα Του για να σώσει το πλάσμα Του. Έτσι αποδεικνύει έμπρακτα πως ποτέ όχι μόνο δεν μας εγκατέλειψε, αλλά πως βαθιά μας αγαπάει. Πως μπορούμε να Τον αρνηθούμε; Πως μπορούμε να Τον στεναχωρήσουμε; Θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί Tου στον κήπο της Γεσθημανής. Γνωρίζουμε ότι όπως διαφύλαξε τους μαθητές Tου την ώρα της προδοσίας έτσι θα διαφυλάξει και εμάς, όταν θα βρισκόμαστε μέσα στο σπίτι Tου. Δεν θέλουμε να χάσουμε την ευκαιρία να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών όταν Tον δούμε στον σταυρό, κοινωνώντας τα Άχραντα Μυστήρια. Επιθυμούμε να προσκυνήσουμε τoν ζώντα Θεό ευρισκόμενο στον τάφο Tου. Αποζητούμε να βρισκόμαστε μαζί Του αναμένοντας την Ανάσταση που μας υποσχέθηκε. Αισθανόμαστε αυτό όχι μόνο σαν ανάγκη, αλλά κυρίως σαν ελάχιστο φόρο τιμής και έμπρακτης ευχαριστίας εκ μέρους των ανθρώπων.
Ευρισκόμενοι στην απώλεια, «εις εαυτόν ήλθαμε» και τρέχουμε προς τον Πατέρα μας. Ποιος έχει το δικαίωμα ή την αρμοδιότητα ή την ευθύνη να κλείσει την πόρτα του οίκου Του τώρα που επιστρέφουμε και να μας στερήσει την ευκαιρία να τον αγκαλιάσουμε; Ο Πατέρας μας σπλαχνίσθηκε το παιδί Του, βγαίνει από το σπίτι Του και τρέχει να μας αγκαλιάσει και να μας φιλήσει. Εάν βρει κλειστή την πόρτα του οίκου Του εξερχόμενος, πιστεύετε ότι δεν θα την συνθλίψει; Όλα αυτά όμως δεν είναι μία αλληλουχία από «θελήματα». Είναι η εντολή Του που καλούμαστε να εφαρμόσουμε: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθαίος 10,32). Οι περιστάσεις δεν μας καλούν να κρυφτούμε, αλλά να υψώσουμε το ανάστημα μας. Πρέπει να μας δει να ερχόμαστε στον Οίκο Του, να δει την προαίρεση μας για να μας σπλαχνιστεί και να μας λυτρώσει τόσο από το παροδικό κακό του ιού και του πολέμου όσο και από την αιώνια απώλειά μας.
Σας ζητούμε λοιπόν, αναγνωρίζοντας πλήρως την κρισιμότητα και την δυσκολία της κατάστασης, να αναλάβετε το βάρος της θέσης στην οποία βρίσκεστε, με την πεποίθηση ότι και ο Κύριος θα αποστείλει εκείνον που σαν άλλος Σίμων Κυρηναίος θα υποβαστάξει το φορτίο Σας. Ζητούμε ταπεινά να ανοίξουν οι Εκκλησίες μας. Ο Οίκος του Θεού δεν είναι ούτε εταιρεία, ούτε supermarket, ούτε τράπεζα, για να υπάρχει ο φόβος του μολυσμού. Πληγώθηκε ήδη το κύρος της Εκκλησίας μας, πρέπει τώρα όμως το τραύμα να επουλωθεί. Ηγίνονται διακρίσεις στους συμμετέχοντες των Ιερών Μυστηρίων. Μην το επιτρέψετε αυτό να γίνει, γιατί και οι πιστοί θα κλονιστούν, αλλά και οι αδελφοί μας που δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία σαν ένα μικρό και ασήμαντο κομματάκι του παγκόσμιου παζλ των θρησκειών. Πως είναι δυνατόν ένας οποιοσδήποτε Αρχιερέας μετά από μία τέτοια απόφαση να μιλήσει για Πίστη, Χριστό και θάρρος απέναντι στον αιώνιο εχθρό; Πως μπορούμε να μιλήσουμε για σωτηρία, όταν δείχνει να ολιγοπιστεί το σύνολο της Εκκλησίας αυτή τη στιγμή;
Ζητούμε ταπεινά να ανοίξουν οι Εκκλησίες, να ακουστούν οι καμπάνες μας και όλοι να αποκτήσουν ξανά το δικαίωμα και την ελευθερία να προσέρχονται στους ναούς προσευχόμενοι ομαδικά και μέσα και έξω από αυτές κατά το μέτρο της διάθεσης και της προαίρεσης του καθενός. Συμμετέχοντας σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατ’αυτό το τρόπο καλύπτοντας όχι μόνο τις σωματικές μας ανάγκες, αλλά και τις πνευματικές. Ο ίδιος ο Οίκος της Εκκλησίας και τα Μυστήρια της είναι το πραγματικό νοσοκομείο του σώματος και της ψυχής μας.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,
Λαμβάνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε σε Εσάς, κατόπιν των πρόσφατων εξελίξεων στο χώρο του Οίκου μας, της Εκκλησίας μας, που μας στεναχωρούν βαθειά. Ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, θλιβόμαστε και αγωνιούμε γιατί διαπιστώνουμε έναν ιδιότυπο διωγμό. Ζούμε και εργαζόμαστε στην χώρα μας, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να αποσυνδεθούμε από τα ανθρώπινα και να συντονιστούμε στη συχνότητα του Θεού, όπως συχνά έλεγε ο Αγ. Παϊσιος, στη παρούσα επιστολή. Θα μιλήσουμε με τη καρδιά μας, γιατί στην καρδιά μας μίλησαν τα λόγια του Χριστού μας.
Αφουγκραζόμαστε τον Ποιμένα μας, ο οποίος προπορεύεται και οδηγείται τη Μεγάλη Εβδομάδα στο Γολγοθά για τις δικές μας αμαρτίες. Ταπεινώνεται και υποφέρει από το δημιούργημα Του για να σώσει το πλάσμα Του. Έτσι αποδεικνύει έμπρακτα πως ποτέ όχι μόνο δεν μας εγκατέλειψε, αλλά πως βαθιά μας αγαπάει. Πως μπορούμε να Τον αρνηθούμε; Πως μπορούμε να Τον στεναχωρήσουμε; Θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί Tου στον κήπο της Γεσθημανής. Γνωρίζουμε ότι όπως διαφύλαξε τους μαθητές Tου την ώρα της προδοσίας έτσι θα διαφυλάξει και εμάς, όταν θα βρισκόμαστε μέσα στο σπίτι Tου. Δεν θέλουμε να χάσουμε την ευκαιρία να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών όταν Tον δούμε στον σταυρό, κοινωνώντας τα Άχραντα Μυστήρια. Επιθυμούμε να προσκυνήσουμε τoν ζώντα Θεό ευρισκόμενο στον τάφο Tου. Αποζητούμε να βρισκόμαστε μαζί Του αναμένοντας την Ανάσταση που μας υποσχέθηκε. Αισθανόμαστε αυτό όχι μόνο σαν ανάγκη, αλλά κυρίως σαν ελάχιστο φόρο τιμής και έμπρακτης ευχαριστίας εκ μέρους των ανθρώπων.
Ευρισκόμενοι στην απώλεια, «εις εαυτόν ήλθαμε» και τρέχουμε προς τον Πατέρα μας. Ποιος έχει το δικαίωμα ή την αρμοδιότητα ή την ευθύνη να κλείσει την πόρτα του οίκου Του τώρα που επιστρέφουμε και να μας στερήσει την ευκαιρία να τον αγκαλιάσουμε; Ο Πατέρας μας σπλαχνίσθηκε το παιδί Του, βγαίνει από το σπίτι Του και τρέχει να μας αγκαλιάσει και να μας φιλήσει. Εάν βρει κλειστή την πόρτα του οίκου Του εξερχόμενος, πιστεύετε ότι δεν θα την συνθλίψει; Όλα αυτά όμως δεν είναι μία αλληλουχία από «θελήματα». Είναι η εντολή Του που καλούμαστε να εφαρμόσουμε: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθαίος 10,32). Οι περιστάσεις δεν μας καλούν να κρυφτούμε, αλλά να υψώσουμε το ανάστημα μας. Πρέπει να μας δει να ερχόμαστε στον Οίκο Του, να δει την προαίρεση μας για να μας σπλαχνιστεί και να μας λυτρώσει τόσο από το παροδικό κακό του ιού και του πολέμου όσο και από την αιώνια απώλειά μας.
Σας ζητούμε λοιπόν, αναγνωρίζοντας πλήρως την κρισιμότητα και την δυσκολία της κατάστασης, να αναλάβετε το βάρος της θέσης στην οποία βρίσκεστε, με την πεποίθηση ότι και ο Κύριος θα αποστείλει εκείνον που σαν άλλος Σίμων Κυρηναίος θα υποβαστάξει το φορτίο Σας. Ζητούμε ταπεινά να ανοίξουν οι Εκκλησίες μας. Ο Οίκος του Θεού δεν είναι ούτε εταιρεία, ούτε supermarket, ούτε τράπεζα, για να υπάρχει ο φόβος του μολυσμού. Πληγώθηκε ήδη το κύρος της Εκκλησίας μας, πρέπει τώρα όμως το τραύμα να επουλωθεί. Ηγίνονται διακρίσεις στους συμμετέχοντες των Ιερών Μυστηρίων. Μην το επιτρέψετε αυτό να γίνει, γιατί και οι πιστοί θα κλονιστούν, αλλά και οι αδελφοί μας που δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα βλέπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία σαν ένα μικρό και ασήμαντο κομματάκι του παγκόσμιου παζλ των θρησκειών. Πως είναι δυνατόν ένας οποιοσδήποτε Αρχιερέας μετά από μία τέτοια απόφαση να μιλήσει για Πίστη, Χριστό και θάρρος απέναντι στον αιώνιο εχθρό; Πως μπορούμε να μιλήσουμε για σωτηρία, όταν δείχνει να ολιγοπιστεί το σύνολο της Εκκλησίας αυτή τη στιγμή;
Ζητούμε ταπεινά να ανοίξουν οι Εκκλησίες, να ακουστούν οι καμπάνες μας και όλοι να αποκτήσουν ξανά το δικαίωμα και την ελευθερία να προσέρχονται στους ναούς προσευχόμενοι ομαδικά και μέσα και έξω από αυτές κατά το μέτρο της διάθεσης και της προαίρεσης του καθενός. Συμμετέχοντας σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατ’αυτό το τρόπο καλύπτοντας όχι μόνο τις σωματικές μας ανάγκες, αλλά και τις πνευματικές. Ο ίδιος ο Οίκος της Εκκλησίας και τα Μυστήρια της είναι το πραγματικό νοσοκομείο του σώματος και της ψυχής μας.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού,
Ακολουθούν οι υπογραφές
