Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διευκρινίζει (Α΄ Κορ. α΄, 18):
«Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν
ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι».
Μετάφραση Π. Τρεμπέλα: Πράγματι δὲ εἰς τὴν θείαν δύναμίν του ὀφείλεται ἡ
διάδοσίς του, διότι τὸ περὶ τοῦ σταυροῦ κήρυγμα εἰς ἐκείνους μέν, ποὺ
βαδίζουν τὸν δρόμον τῆς ἀπωλείας, φαίνεται μωρία καὶ κουταμάρα. Εἰς ἐμᾶς
ὅμως ποὺ εἴμεθα εἰς τὸν δρόμον τῆς σωτηρίας, εἶναι δύναμις Θεοῦ, ποὺ
σώζει.
- Ὁ Σταυρὸς εἶναι ὅπλο ἀνίκητο. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει:
«Ὁ Σταυρὸς συνέτριψε τὴν ἁμαρτία, ἔγινε
καθάρσιο τῆς οἰκουμένης, ἔγινε αἰτία συμφιλιώσεως καὶ ἐξαλείψεως τῆς
πολυχρόνιας ἔχθρας, ἄνοιξε τὶς πύλες τοῦ οὐρανοῦ, ἔκανε τοὺς ἐχθροὺς
φίλους, ἐπανέφερε στὸν οὐρανό, τοποθέτησε στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ
τὴν ἀνθρώπινη φύσι καὶ μᾶς πρόσφερε ἀμέτρητα ἄλλα πνευματικὰ ἀγαθά».
[Ἀπ’ τὸν Γ΄ Λόγο του «ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»]
«Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ στήριξε τὴν
οἰκουμένη, διέλυσε τὴν πλάνη, ἔκανε οὐρανὸ τὴ γῆ, ἔκοψε τὰ νεῦρα τοῦ
θανάτου, κατέστησε τὸν ἅδη ἄχρηστο, κυρίεψε τὴν ἀκρόπολη τοῦ διαβόλου,
ἀποστόμωσε τοὺς δαίμονες, ἔκανε ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους, γκρέμισε βωμοὺς
κι ἀνέτρεψε ναούς, φύτεψε στή γῆ τὴν καινούργια αὐτὴ καὶ παράξενη
φιλοσοφία, ἔκανε ἄπειρα ἀγαθά». [Ἀπ’ τὴν Ὁμιλία του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ
ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΘΕΝΤΑΣ»]
- Ὅπου Σταυρὸς καὶ νίκη. Νὰ ἀναφέρουμε ἕνα θαῦμα τοῦ θαυματουργοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πρέβελη:
«Στὴν ἄτυχη μάχη ποὺ ἔγινε τὸν Αὔγουστο
τοῦ 1823 στὸ χωριὸ Ἀμουργέλες Ἡρακλείου, τὸ πρεβελιώτικο σῶμα ὑπὸ τὸν
Γεώργιο Τσουδερὸ καὶ τὸν Μοναχὸ Μισαὴλ Παγώνη πολέμησε γενναῖα. Ἀλλὰ
μπρὸς στὴν ἀριθμητικὴ ὑπεροχὴ καὶ τὸν ἀνώτερο ὁπλισμὸ τοῦ ἐχθροῦ,
νικήθηκαν καὶ ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἔπεσε στὰ χέρια τῶν Τούρκων. Ὁ
Καθηγούμενος Νεῖλος Μοσχοβίτης ἔκανε ἄπειρα ταξίδια καὶ ἔρευνες, γιὰ νὰ
ἀνακαλύψει τὸν Τίμιο Σταυρό. Πῆγε στὸ πεδίο τῆς μάχης τῶν Ἀμουργιελῶν μὲ
ὁδηγὸ τὸν ἐπιζήσαντα Μοναχὸ Μισαὴλ Παγώνη, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν διάρκειά
της ἦταν στὴν προσωπικὴ φρουρὰ τοῦ Τσουδεροῦ. Ἀλλὰ ἀπ’ ὅλες αὐτὲς τὶς
προσπάθειες ὁ Νεῖλος γύρισε ἄπρακτος. Στὸ Μοναστήρι ἐπικρατοῦσε μέγα
πένθος καὶ συντριβή. Συνεχεῖς νηστεῖες καὶ προσευχὲς εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα
νὰ ἐπιστρέψει ὁ Τίμιος Σταυρὸς θαυματουργικὰ στὴ βάση του. Οἱ Τοῦρκοι
πούλησαν τὸν Τίμιο Σταυρὸ στὸ λιμάνι τοῦ Ἡρακλείου σὲ Γενοβέζους
τυχοδιῶκτες. Ὅταν τὸ Νοέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἔπλεαν στὴ θάλασσα τοῦ
Μοναστηριοῦ κατάλαβαν πὼς τὸ πλοῖο τους σταμάτησε ἀπότομα, παρὰ τὸν
οὔριο ἄνεμο. Τοῦ ἔκαναν ἄμεση ἐπιθεώρηση, ἀλλὰ δὲν διαπίστωσαν βλάβη. Ἐν
τούτοις τὸ σκάφος ἔμεινε ἀκίνητο περίπου τρία εἰκοσιτετράωρα. Κατέβηκαν
στὸ Μοναστήρι, ποὺ ἔβλεπαν ὅλη τὴν ὥρα δίπλα καὶ μπροστά τους, γιὰ νὰ
πάρουν νερὸ καὶ τρόφιμα. Εἶπαν τὸ πάθημά τους στοὺς Μοναχοὺς καὶ
ἐκεῖνοι, μετὰ ἀπὸ τὴ συζήτηση, ὑποπτεύθηκαν ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρὸς
βρίσκεται στὸ πλοῖο. Ἔτσι, ἀφοῦ οἱ Γενοβέζοι παρέδωσαν στοὺς Μοναχοὺς
τὸν Τίμιο Σταυρό, ἡ πορεία τους συνεχίστηκε ἀπρόσκοπτα.
- Στὸ βιβλίο «Στάχυα» τοῦ Κων/νου Κούρκουλα ἀναφέρεται τὸ ἀκόλουθο ἐντυπωσιακό περιστατικό: «Ἦταν ἕνας φτωχὸς βεδουίνος, ποὺ ἔδειχνε στὰ καραβάνια τὸν δρόμο μέσα στὴν ἔρημο. Κάποτε, ὅμως, παρασυρμένοι ἀπὸ τὸ φαινόμενο τοῦ ἀντικατοπτρισμοῦ ἔβλεπαν ὀάσεις στὸν ἀντίθετο δρόμο. Ἄρχισαν νὰ τὸν ὑποψιάζονται ὅτι τοὺς παραπλανᾷ. Καὶ σὲ κάποια στιγμὴ τοῦ ἐπιτέθηκαν καὶ τὸν αἱματοκύλησαν. Πρόλαβε, ὅμως, ἐκεῖνος, ὕψωσε τὸ χέρι κατὰ τὸν ὁρίζοντα καὶ τοὺς ἔδειξε: «Αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος! Ἀκολουθῆστε τον, γιατὶ ἀλλιῶς χαθήκατε», εἶπε καὶ ξεψύχησε…
Κατάπληκτοι ἐκεῖνοι ἀπὸ τὴν ὕστατη αὐτὴ
χειρονομία ἀναρωτήθηκαν. Ἕνας, ποὺ ἐπιμένει μέχρι θανάτου, μπορεῖ νὰ
λέει ψέματα; Ἄς ἀκολουθήσουμε, λοιπόν, τὸ δρόμο του… Ἔπειτα ἀπὸ κάμποσα
μίλια ἔφτασαν στὴν ὄαση. Μετανοιωμένοι ξαναγύρισαν στὸν τόπο τοῦ
ἐγκλήματος καὶ ἔστησαν ἐκεῖ μνημεῖο εὐγνωμοσύνης. Ἕνα χέρι ποὺ
τρεμοσβήνοντας δείχνει τὸ δρόμο!
Καὶ ἡ Ἐκκλησία ὑψώνει ἕνα ἄλλο μνημεῖο.
Δύο χέρια ἁπλωμένα στὸν Σταυρό, αἱμόφυρτα, νὰ δείχνουν στὸν πλανέμενο
ἄνθρωπο τὸν σωστὸ δρόμο.
