Ορθόδοξος Ομολογιακός λόγος από τον Αγιοταφίτη Ιερομόναχο π. Ευφρόσυνο, φύλακα του Τάφου της Παναγίας στα Ιεροσόλυμα.
Με ρωτήσατε για το πως βλέπω τα πράγματα αυτήν την περίοδο και ποια πρέπει να είναι η στάση του κάθε πιστού Χριστιανού. Και λέω όχι τη γνώμη μου, αλλά αυτό νομίζω που λέει και το Άγιο Ευαγγέλιο και όλοι οι Άγιοι Πατέρες και γενικά οι Άγιοι.
Ας προσέξουμε να μην πλανηθούμε, γιατί πολλοί αυτήν την περίοδο, ειδικά στα έσχατα χρόνια, θα πλανήσουν πολλούς ακόμα και τους εκλεκτούς, μας λέει. Ο διάβολος θα πλανήσει,
δηλαδή, ίσως μεγάλα ονόματα Αρχιερέων, πνευματικών, μοναχών που έχουν
φήμη αγίου στον πολύ κόσμο. Και αυτό το βλέπουμε ήδη να γίνεται.
Είδαμε την μεγάλη πτώση των Αρχιερέων, της Συνόδου, που συνήργησαν στο να κλειστούν οι Ναοί.
Τι φοβερό. Για πρώτη φορά, αυτές τις ημέρες, τις πανάγιες ημέρες, τάχα για το καλό της υγείας. Ενώ ποτέ, σε καμιά περίπτωση δεν κλείνουν οι Ναοί και μάλιστα με τέτοιο φασιστικό τρόπο. Και δεν αποκλείεται ποτέ ο λαός του Θεού
από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που είναι η τροφή της ψυχής μας
αλλά και από το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως που είναι το λουτρό της
ψυχής.
Λοιπόν. Ας μην ακούσουμε την φωνή του διαβόλου μέσα από όλους αυτούς τους ανθρώπους που λένε «μην μιλάτε, μην ασχολείστε, μην κρίνετε, δείχνει εγωισμό, είναι ακραίο, είναι ζηλωτισμός» και διάφορα άλλα. Αυτή είναι η φωνή του διαβόλου.
Εμείς πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όπως λέει ο Χριστός, γιατί ο Κύριος δεν ήλθε να βάλει ειρήνη τέτοια κοσμική,
όπως μας λέει στο Ευαγγέλιο, αλλά ήλθε να φέρει και του αρέσει μάλιστα ο
διαχωρισμός και ο διαμερισμός όπως μας το λέει, η διαίρεση. Σε ένα
σπίτι θα διαιρεθούν ο πιστός πατέρας από τα παιδιά ή τα παιδιά από τον
πατέρα. Η μητέρα, πως λέει, από την νύφη, από την πεθερά. Εγώ θα
πρόσθετα, και ο πνευματικός πατέρας τώρα απ’ τα πνευματικά τέκνα, αν
δεν σταθεί στο ύψος του Ευαγγελίου και των περιστάσεων.
Γιατί όλο αυτό, η υπακοή μας δηλαδή, εννοείται
ότι γίνεται στους πνευματικούς και στους Αρχιερείς όταν αυτοί υπακούν
στον λόγο του Θεού. Όταν δεν ορθοτομούν τον λόγο του Θεού δεν μπορούμε
να τους εμπιστευθούμε πια. Τους τιμάμε βέβαια, δεν τρέχουμε από
εδώ και από κει να κάνουμε ανταρσίες, να κάνουμε πράγματα άκριτα και
χωρίς επίγνωση ζήλου… ζήλος δηλαδή και φανατισμός… αλλά η πτώση τους
μεγάλη, τους το λέμε, τους απομονώνουμε πια.
Στηρίζουμε τους απλούς ιερείς. Κι εσείς,
όλοι μας, έχουμε την ευθύνη να τρέξουμε να εξομολογηθούμε στους
επισκόπους μήπως υπάρχουν κάποιοι που κάτι θα έχουν μέσα τους. Αν και
φοβισμένοι έδειξαν δειλία, όμως κάτι έχουν μέσα τους και πρέπει να τους
πιέσουμε, να ζητήσουμε ευλογία να ανοίξουν οι Εκκλησίες, να μην
υπακούσουμε στα προστάγματα αυτά τα παρά(λογα) (;). Αυτή πρέπει να
είναι η στάση μας.
Αλλά γενικά χρειάζεται μετάνοια από αυτούς δημόσια γι’ αυτό που έκαναν. Και δεν τους ακούμε, ούτε τα κηρύγματά τους, αυτά που λένε και διαφόρων άλλων γερόντων και πνευματικών, είναι παραπλανητικά.
Ο Χριστός πάντα στην Εκκλησία Του, στο κήρυγμά Του, στο Ευαγγέλιό Του, μιλάει για την ομολογία τη σωστή. Θυμόμαστε στον Σταυρό και τις ημέρες αυτές πως οι Αρχιερείς Τον πρόδωσαν. Οι Αρχιερείς συνήργησαν στο να σταυρωθεί. Οι Ιουδαίοι, ο όχλος που … φώναζε σταύρωσον αὐτόν. Μήν γίνουμε λοιπόν κι εμείς σαν και αυτούς ή ακόμη σαν τον Πιλάτο που λένε πολλοί, ακούω, εσείς έχετε την ευθύνη, εμείς δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη αν σας πιάσουνε, αν σας κάνουνε. Αυτό είναι στάση Ποντίου Πιλάτου.
Εμείς δεν πρέπει να είμαστε με αυτούς, ούτε με τον όχλο αυτό αλλά με τις εκλεκτές ψυχές.
Ποιές είναι οι εκλεκτές ψυχές; Αυτές οι Μυροφόρες που είχαν τόλμη, που
έτρεξαν στο μνήμα ενώ [εκεί] ήταν στρατιώτες. … Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος,
οι βουλευτές που ήταν κεκρυμμένοι υπό τον φόβο αλλά τόλμησαν και πήγαν
στον Πιλάτο και ζήτησαν, είπαν την αλήθεια. Κοιτάξτε, τότε φανερώθηκαν. Η τόλμη τώρα φανερώνεται στα δύσκολα. Ο κάθε ένας καπετάνιος φανερώνεται αν είναι καλός στην φουρτούνα.
Λοιπόν, ας μην καθίσουμε μέσα. Αυτοί
μακαρίζονται, οι Άγιοι. Και όλοι οι Άγιοι. Μην ξεχνάμε, Άγιος Γεώργιος,
Άγιος Δημήτριος, οι Μεγαλομάρτυρες -κατηχητικά κρυφά έκανε ο Άγιος
Δημήτριος- οι Άγιοι Ομολογητές, οι Προφήτες, οι Νεομάρτυρες, οι
Εθνομάρτυρες της Κύπρου. Παλληκάρια που δεν υπολόγισαν την ζωή τους …
για την αλήθεια. Δεν υπολόγισαν την ζωή τους, γι’ αυτό κι εμείς ας μην είμαστε λοιπόν με αυτούς που λένε μην ασχολείστε. Είναι παραπλανητικό αυτό. Αλλά ας αγωνιζόμαστε ταπεινά, ας δίνουμε παράδειγμα ομολογίας. Ταπεινά, με διάκριση, ευθαρσώς και ας
γινόμαστε εστίες παρηγοριάς για να δίνουμε θάρρος στον καθένα, ότι θα
περάσει γρήγορα αλλά τα στεφάνια πλέκονται για τους αγωνιστές.
Αυτά είχα σα γενικές σκέψεις, επειδή βλέπω αυτήν την κατάσταση και φανερώνεται τώρα τι είναι ο καθένας. Γι’ αυτό ας προσέξουμε. Αυτούς που τους είχαμε πολύ ψηλά μπορεί να τους δούμε να πέφτουν. Και όλοι μας να στεκόμαστε ταπεινά με αδιάλειπτη προσευχή, μετάνοια αλλά και πράξεις μετανοίας -γιατί η μετάνοια φαίνεται στην πράξη– για να αξιωθούμε κι εμείς να είμαστε με την μερίδα των εκλεκτών ψυχών, όπως και του ληστού, που όλοι ομολογούσαν.
Την καλή ομολογία θέλει ο Θεός.
Με ταπείνωση και με θάρρος για να αξιωθούμε να δούμε την Ανάσταση
πάντα, αλλά και να δούμε να συντρίβει ο Θεός το κακό στον κόσμο.
Αμήν.
Εύχεσθε και για εμάς πάτερ, εύχεσθε.
Απομαγνητοφώνηση Φαίη
