Κραυγή αγωνίας - Ανοικτή Επιστολή προς τους Αρχιερείς (και όχι μόνο) - Ας πράξουμε τα δέοντα

Η συντακτική ομάδα του ιστολογίου μας με τη σύμφωνη γνώμη των πνευματικών μας, αλλά και με τη βοήθεια ιερέων, συνέταξε μετά από την απαραίτητη διαβούλευση την παρακάτω επιστολή που ο καθένας μπορεί να στείλει είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες προς τον Τοπικό Μητροπολίτη του. Επειδή η κατάσταση με τον κορωναϊό δεν θα διαρκέσει λίγο και κινδυνεύουμε να φτάσουμε έτσι, όχι μέχρι την Ανάσταση, αλλά και μέχρι την Πεντηκοστή, καλούμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες. 

Σημασία δεν έχει αν θα εισακουστεί ή αν θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων. Σημασία έχει αν εμείς έχουμε τη διάθεση να αγωνιστούμε. Εννοείται ότι την τελική νίκη μόνο ο Κύριος μπορεί να την πετύχει. Εμείς απλά έχουμε μια ευκαιρία να πάρουμε μια μικρή συμμετοχή, που ίσως όμως μας δώσει και ένα μεγάλο στεφάνι κάποτε...

Η δική μας πρόταση είναι αυτή. Εννοείται ότι κάποιος άλλος μπορεί να στείλει ένα άλλο δικό του κείμενο, ή να δανειστεί μέρος του δικού μας. Η συγκεκριμένη επιστολή είναι δισέλιδη (ακολουθεί παρακάτω με μπλε χρωματισμό και μπορείτε να την αντιγράψετε σε αρχείο word κάνοντας τις δικές σας προσθήκες ή τροποποιήσεις).

Προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη…

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Με πόνο ψυχής και συντετριμμένη καρδία βιώνουμε την απαγόρευση της τέλεσης Θείας Λειτουργίας, που ισχύει στην Ελλάδα, με απόφαση του Πρωθυπουργού από το βράδυ της Δευτέρας 16^ης Μαρτίου, με αφορμή την εξάπλωση του κορωνοϊού στην χώρα μας.

Από μικρά παιδιά ακούγαμε τους βίους των Μαρτύρων και Ομολογητών της Εκκλησίας μας, από την αρχαία Εκκλησία μέχρι τα νεότερα χρόνια, και διδαχθήκαμε πώς στο πέρασμα του χρόνου προσπαθούσαν οι εχθροί του Χριστού να σβήσουν την πίστη και την λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. Μάθαμε ότι οι κακουχίες και τα μαρτύρια που πέρασαν οι Χριστιανοί σε εποχές διωγμών δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν την χριστιανική λατρεία πάνω στην γη, επαληθεύοντας τον λόγο του Κυρίου μας, ότι «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Μτ. 16,18).

Και αυτό συμβαίνει εδώ και 2000 χρόνια στην Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή που οι Άγιοι Απόστολοι ήρθαν στα ελληνικά εδάφη και ίδρυσαν τις διάφορες τοπικές Εκκλησίες, άρχισε να τελείται και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο ουδέποτε διακόπηκε συνολικά στην Ελλάδα, όσοι διωγμοί και αν ξέσπασαν, όσοι λοιμοί ή άλλα θανατηφόρα συμβάντα και αν μάστιζαν τις πόλεις, τα νησιά και τις επαρχίες μας.

Ασφαλώς, όλα αυτά τα γνωρίζετε καλύτερα Εσείς, Σεβασμιώτατε, αφού είστε ο ποιμένας και διδάσκαλός μας. Ωστόσο, ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα έρθει η ώρα, στην σύγχρονη Ορθόδοξη (;) Ελλάδα, όπου λόγω ενός ιού ο Πρωθυπουργός θα ακύρωνε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου, που μας διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να απαγορευθεί η τέλεση της Θείας Λειτουργίας και ότι θα συνεχίζαμε την προσευχή μας και τις ιερές Ακολουθίες στους ναούς μας.

Ήμασταν πρόθυμοι να τηρήσουμε τις οδηγίες του κράτους και των γιατρών, ώστε να μην εξαπλωθεί η νόσος. Ήμασταν πρόθυμοι να στεκόμαστε έξω από τους ναούς και να μπαίνουμε μέσα με το ίδιο σύστημα, που επιβλήθηκε στα καταστήματα τροφίμων (σούπερ μάρκετ) ή στα φαρμακεία, προκειμένου να μη στερηθούμε τα Άχραντα Μυστήρια.

Όχι για να μην κολλήσουμε κορωνοϊό από το Κοχλιάριο-Λαβίδα (το κατά κόσμον… κουταλάκι), το οποίο και μόνο σαν σκέψη είναι βλασφημία, αλλά για να μη δώσουμε την αφορμή σε ολιγοπίστους και απίστους ότι η Εκκλησία στην Ελλάδα δεν φροντίζει για την δημόσια υγεία.

Αλλά τελικά τίποτα από αυτά δεν έγινε. Τα λεωφορεία και τα λοιπά μέσα μεταφοράς συνεχίζουν να μεταφέρουν κόσμο, με απόσταση του ενός επιβάτη από τον άλλο λιγότερη των δύο μέτρων, τα σούπερ μάρκετ και άλλα καταστήματα δέχονται πελάτες «ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτὸς», αλλά εκεί προφανώς δεν ελλοχεύει κίνδυνος μετάδοσης του ιού, παρά μόνο στις εκκλησίες μας και πρωτίστως στην Θεία Λειτουργία.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι κάποιοι στην Ελλάδα ποθούσαν την απαγόρευση της Αναιμάκτου Θυσίας και τώρα θριαμβολογούν. Αλλά το ζητούμενο είναι τί θα κάνουμε εμείς, που θρηνούμε με την μη τέλεση της Θυσίας, που δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι έρχεται η Κυριακή, ο Ευαγγελισμός, η Ανάσταση, και δεν θα έχουμε το δικαίωμα να βρισκόμαστε στην ενορία μας και να συμμετάσχουμε στην Λογική Λατρεία.

Ως πότε θα ισχύσει η απαγόρευση των Λειτουργιών, Σεβασμιώτατε; Ως πότε θα βλέπουμε να εκπληρώνονται τα λόγια του προφήτη Δανιήλ «θυσία ἐταράχθη» και «τὸ ἅγιον ἐρημωθήσεται» (Δαν.7,25). Είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα; Ποιος είπε «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμήν ἀνάμνησιν» (Λκ. 22,19) και ποιος έχει δικαίωμα να απαγορεύσει τοῦτο; Ας μην ξεχνάει ο Καίσαρας (Πρωθυπουργός εν προκειμένω) ότι «τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Μτ. 22,21), όχι και τα τοῦ Θεοῦ τῷ Καίσαρι!

Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι φταίμε, για το σημείο στο οποίο καταλήξαμε. Χρόνια τώρα αμαρτάνουμε, χωρίς να μετανοούμε. Δεν αντιδράσαμε όταν έγιναν νόμος του κράτους βαρύτατες αμαρτίες (έκτρωση, δήλωση αλλαγής φύλου) ή είχαμε χλιαρή αντίσταση. Δεν είμαστε θερμοί στην σχέση μας με τον Θεό, είμαστε χλιαροί ή και ψυχροί, κάτι που φαίνεται και αυτές τις μέρες, όπου αντί να καταφεύγουμε με δάκρυα μετανοίας στην εκκλησία, περιοριζόμαστε σε χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια.

Σεβασμιώτατε, είμαστε αμαρτωλοί, είμαστε άνθρωποι με πάθη και αδυναμίες, αλλά δεν παύουμε να είμαστε Χριστιανοί. Δεν μας αρκεί η υγεία και η τροφή του σώματος, αλλά και της ψυχής μας. Τί νόημα έχει να έχουμε τα πάντα, εκτός από τον Χριστό; Τί νόημα έχει να έχουμε ιερείς χωρίς πετραχείλια; Βρείτε μας την λύση, Άγιε Πατέρα, ανατρέψτε την απαγόρευση, μη διακόπτετε την Θυσία.

Καλύτερα να έχουμε Θεία Λειτουργία «ἐν σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Εβρ. 11,38) στην χώρα μας, παρά να έχουμε λαμπερούς και μνημειώδεις ναούς, χωρίς Θεία Λειτουργία. Ευχόμαστε ο Κύριος να φωτίσει Εσάς και όλη την Ιεραρχία της πατρίδας μας, ώστε σύντομα η παρούσα απαγόρευση να αποτελέσει παρελθόν.

Με βαθύτατο σεβασμό,

Τα πνευματικά Σας Τέκνα  

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του
ιστολογίου "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"
Γεώργιος Κεφαλιακός
Διαχειριστής ιστολογίου