ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤ. ΣΤΑΥΡ/ΣΕΩΣ
22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Ἑβρ. δ΄ 14, ε΄ 6
Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. η΄ 34 – θ΄ 1
Ἦχος: βαρύς.- Ἑωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν
καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ,
καὶ ἀκολουθείτω μοι” (Μᾶρκ. Η΄ 34)

Ἡ τριπλῆ προϋπόθεσις

Μίαν πρόσκλησιν ἀπευθύνει, σήμερον, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, πρός… ὅλους ἡμᾶς. Μίαν πρόσκλησιν, ἰδιαιτέρως τιμητικὴν καὶ ἐξέχουσαν ἐφ’ ὅσον προέρχεται ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Θεόν…! Μίαν πρόσκλησιν, ἡ ὁποία καλεῖ τόν… οἷονδήποτε ἀνεξαρτήτως φυλῆς, γένους, χρώματος, οἰκονομικῆς καταστάσεως, κοινωνικῆς ἐπιφανείας, ἀξιώματος, διὰ μίαν Θείαν καὶ ὑπέροχον… πορείαν! Μίαν πρόσκλησιν, τέλος, ἡ ὁποία ἐγγυᾶται, ὄχι ὑλικὰς καὶ ἐπιγείους ἀπολαύσεις, ἀλλὰ οὐράνια καὶ ὕψιστα δωρήματα, πρὸ τῶν ὁποίων ὠχριοῦν καὶ τὰ πλέον δελεαστικὰ ὑλικὰ ἀποκτήματα, τὰ ὁποῖα τυχόν, δύναται νὰ ἀποκτήσῃ εἷς ἄνθρωπος.

Μία πρόσκλησις, λοιπόν, δελεαστική, ὡς προείπομεν, ἀλλὰ μὲ σαφεῖς καὶ συγκεκριμένας προϋποθέσεις. Αἱ προϋποθέσεις δὲ αὗται ἐξασφαλίζουσι καὶ τὴν ἀσφαλῆ ἔκβασιν τῆς ἐν λόγῳ πορείας – διότι περὶ τοιαύτης πρόκειται – ἀλλὰ καὶ τὰ σωτήρια, ἐξ αὐτῆς τῆς πορείας, δωρήματα. Ἐν πρώτοις, ἡ πορεία αὕτη, εἶναι ἡ, διὰ τῆς παρούσης ταύτης ζωῆς, πειθαρχία καὶ συνέπεια καὶ ὑποταγή, εἰς τὸν Κύριον. “Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν”, τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει… Ὅσοι ἀνταποκρίνονται εἰς τὴν Θείαν ταύτην πρόσκλησιν, καλοῦνται νὰ μὴ ἔχουν ἰδικόν των φρόνημα καὶ ἰδίαν ἄποψιν. Ὁ Κύριος γνωρίζει˙ καὶ ἐφ’ ὅσον Τὸν ἀκολουθοῦμεν, … Τὸν ἐμπιστευόμεθα ἀπολύτως! Ὡς, τὸ νήπιον καὶ τὸ βρέφος, τὸ ὁποῖον ἀκολουθεῖ τὸν γονέα του καὶ ὑποτάσσεται, χωρὶς νὰ ἐρωτᾷ καὶ νὰ ἀντιπαραθέτη τήν… γνώμην του! Διὰ τοῦτο, ἄλλωστε, ὁ Κύριος ὑπέδειξεν εἰς ἡμᾶς, τὰ παιδία, ὡς πρότυπα πρὸς μίμησιν˙ …εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα πέραν τῆς ἀκακίας των, ἔχουν καὶ τοῦτο˙ τὴν ὑποταγὴν καὶ ὑπακοήν!

Ἡ δευτέρα βασικωτάτη προϋπόθεσις, εἶναι ὀλίγον περισσότερον βαρεῖα καὶ κοπιώδης, ἐφ’ ὅσον ἀπαιτεῖ καὶ τὴν ἄρσιν ἑνός… Σταυροῦ! Ἑνὸς Σταυροῦ, ὄχι ἴσου καὶ ἰσοβαροῦς μὲ τὸν Σταυρὸν τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλὰ πολὺ μικροτέρου καὶ ἐλαφρυτέρου, τὸν ὁποῖον ὀφείλομεν νὰ αἴρωμεν, ἐὰν ἐπιθυμῶμεν τὴν αἰωνίαν ζωὴν καὶ μακαριότητα. Ἑνὸς Σταυροῦ, τὸν ὁποῖον ἐπέλεξεν ὁ Κύριος δι’ ἡμᾶς καὶ ὁ ὁποῖος ἀντιστοιχεῖ εἰς τὰς δυνάμεις καὶ ἀντοχὰς ἑνὸς ἑκάστου. Ἑνὸς Σταυροῦ, τὸν ὁποῖον, ἐὰν ἠρώτα ὁ Κύριος τὴν συγκατάθεσίν μας, οἱ πλεῖστοι ἐξ ἡμῶν θὰ ἠρνούμεθα, ὡς φιλόϋλοι καὶ φιλήδονοι καὶ τὸν ὁποῖον – θὰ ἐλέγομεν – μᾶς “ὑποχρεώνει“ νὰ ἄρωμεν, προκειμένου νὰ ἀντισταθμισθῇ οὗτος πρὸς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν κατὰ τήν, μετὰ θάνατον, Θείαν κρίσιν.

Τρίτη δὲ καὶ ἀπολύτως ἀπαραίτητος προϋπόθεσις, εἶναι, τὸ νὰ ἀκολουθῶμεν ὄπισθεν τοῦ Διδασκάλου ἡμῶν, πειθαρχοῦντες καὶ ὑποτασσόμενοι εἰς τὰς ὑποδείξεις καὶ ἐντολὰς Αὐτοῦ. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς καλεῖ… νὰ προηγούμεθα ἡμεῖς καὶ νὰ ἀκολουθῇ… Οὗτος ὄπισθεν ἡμῶν, ἀλλ’ ἡμεῖς νὰ ἀκολουθῶμεν Αὐτὸν καὶ οὕτω τελειωθῶμεν ἐν τῇ Οὐρανίῳ Βασιλείᾳ Αὐτοῦ! Ὁ Ἰησοῦς, εἶχε μόνον μαθητὰς καὶ ἀκολούθους καὶ οὐδέποτε διδασκάλους καὶ καθοδηγούς, καθόσον Οὗτος εἶναι “ἡ ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή” (Ἰωάν. ΙΔ΄ 6). Πέραν τούτου, ὅμως, διεβεβαίωνε καὶ διαβεβαιοῖ ἡμᾶς ὅτι, “ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς” (Ἰωάν. Η΄ 12). Συνεπῶς, δὲν καλούμεθα νὰ ὑποδείξωμεν τὸν δρόμον εἰς τόν… Θεόν, ἀλλ’ “ἵνα ἐπακολουθήσ(ωμεν) τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ” (Α΄ Πέτρ. Β΄ 21).

Ὁ προορισμός

Δὲν ὑπάρχει πορεία, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ καὶ κάποιος ἀντίστοιχος προορισμός. Οὐδεὶς ξεκινᾷ, εἴτε τοῖς ποσὶν εἴτε τῇ καρδίᾳ, καὶ δὲν γνωρίζει… ποῦ πορεύεται καὶ ποῖον εἶναι τὸ τέλος τῆς τοιαύτης πορείας. Καὶ ξεκινᾷ, ἐφ’ ὅσον κρίνει ὅτι πρόκειται νὰ ὠφεληθῇ ἐν τέλει… Ἐφ’ ὅσον “βλέπει”, ὅτι… κέρδος δὲν ὑπάρχει, δὲν διατίθεται νὰ κοπιάσῃ καὶ μάλιστα εἰς ἕνα δύσκολον καὶ τραχὺν δρόμον. Οὕτω, βλέπομεν, ἀνθρώπους κινουμένους καὶ ὁδοιποροῦντας καὶ τρέχοντας, …εἴτε διὰ χρηματικὰς καὶ ὑλικὰς ἀποζημιώσεις, εἴτε διὰ ἠθικὴν βράβευσιν καὶ ἀπολαβήν, εἴτε διὰ τὰς Οὐρανίους καὶ Αἰωνίας ἀπολαύσεις! Καὶ οἱ μὲν κοσμικοὶ ἄνθρωποι σπεύδουν, ἔχοντες κατὰ νοῦν, τὴν ἐπὶ τῆς γῆς εὐημερίαν καὶ ὑλικὴν ἀπόλαυσιν˙ οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, τοῦ Θεοῦ, κινοῦνται μὲ γνώμονα καὶ κανόνα, ἐκεῖνο τὸ τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου˙ “εἴ πως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τῶν νεκρῶν. …διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ’ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ. …κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ” (Φιλιπ. Γ΄ 11-14).

Προορισμός, συνεπῶς, εἰς τὸν δρόμον τοῦτον, τὸν ὁποῖον μᾶς ὑποδεικνύει σήμερον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ἡ τελείωσις καὶ ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν! Προορισμός μας εἶναι ἡ αἰωνία, μετὰ τοῦ Κυρίου συμβίωσις, εἶναι ὁ ἄφθαρτος στέφανος καὶ ἡ Θεία ἐπιβράβευσις˙ ἐκεῖνο τὸ “εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου” (Ματθ. ΚΕ΄ 21). Προορισμός, ἀσφαλὴς καὶ ἐπικερδὴς καὶ ἐγγυώμενος τὴν αἰωνίαν μακαριότητα.

Τοῦτον τὸν δρόμον καὶ προορισμὸν ἐπέλεξαν καὶ ἠκολούθησαν οἱ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους ἐτίμησεν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μὲ τὸν τίτλον τοῦ “Ἁγίου” καὶ τοὺς ὁποίους προβάλλει ὡς ὑποδείγματα πρὸς μίμησιν εἰς ὅλους ἡμᾶς.

Οἱ Ἅγιοι, οἱ ἀκολουθήσαντες τὸν Κύριον

Ἐὰν κάποιος ἠρώτα, ποῖοι εἶναι οἱ γνησιώτεροι ἀκόλουθοι καὶ μιμηταὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἡ ἀπάντησις ἔρχεται αὐτονόητος˙ οἱ ΑΓΙΟΙ! Ἐκεῖνοι οἵτινες ἠκολούθησαν τὸν δρόμον περὶ τοῦ ὁποίου ὁμιλοῦμεν, καὶ ἐθυσίασαν κάθε τι κοσμικὸν καὶ ὑλικὸν καὶ ἐφήμερον, διὰ τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ. Ἐκεῖνοι, οἵτινες, ἀφῆκαν, “οἰκίαν ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν (τοῦ Χριστοῦ) καὶ ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου” (Μᾶρκ. Ι’ 29). Οὗτοι εἶναι οἱ πρακτικοὶ ὁδηγοὶ ἡμῶν καὶ οἱ ἀσφαλέστεροι ὁδοδεῖκται διὰ τὴν σωτηρίαν.

Εἴθε νὰ ἀποδεχθῶμεν τὴν σωτήριον πρόσκλησιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ φθάσωμεν ἐκεῖ … “ἔνθα ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως, Κύριε, δόξα Σοι”.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν