«Θεοτόκε μου, νὰ παρακαλέσῃς τὸν Ἀφέντη μας (Χριστὸν) καὶ τὸν Μονογενήν Σου (Υἱὸν), νὰ τ’ ἀναστήση πίσου αὐτά, καὶ τὶς ἅγιες Ἐκκλησίες Του, ὁποὺ κατακερματίσαμεν ἐμεῖς οἱ ἀχάριστοι καὶ μᾶς ἧβρε ἡ δίκια (δικαῖα) Του ὀργὴ καὶ τῆς Βασιλείας Του·...
νὰ Τὸν παρακαλέσῃς, Θεοτόκε μου, νὰ τ’ ἀναστήση πίσου καὶ νὰ σηκώσῃ τὴν δίκια Του ὀργὴ ὁποὺ ’χει σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀχάριστους καὶ νὰ φέρῃ πίσου τὴν εὐκή Του καὶ τὴν εὐλογία Του καὶ τῆς Βασιλείας Του, ὁποὺ τὴν στερηθήκαμεν ἀπὸ τὴν κακία μας καὶ ’διοτέλειά μας καὶ ἐγίναμεν ἡ παλιόψαθα τῆς κοινωνίας μας, καὶ ἐγίναμεν καθὼς φαινόμαστε ὣς τὴν σήμερον·...
τὸ ἔλεός Του, εἶναι ἄβυσσος τῆς θαλάσσης, καὶ τοὺς ἀνόητους ἐμᾶς καὶ τοὺς ’διοτελεῖς, νὰ μᾶς ἑνώσῃ καὶ νὰ μᾶς φωτίσῃ, καὶ νὰ μᾶς δώσῃ εἰς τὸ ἑξῆς, πατριωτικὰ καὶ ἀγαθὰ αἰστήματα, διὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ τὴν Θρησκεία μας, καὶ πίστη καθαρὰ νά ’χουμε εἰς τὸν Παντουργό μας καὶ εἰς τὴν Βασιλεία Του,
νὰ μᾶς σώσῃ ἐδῶ καὶ εἰς τὴν παντοτεινὴ ζωή, νὰ δώσῃ τοῦ γηρατείου Του ’ρήνη καὶ ὁμόνοιαν, τὴν εὐκή Του καὶ τὴν εὐλογία Του, καὶ εἰς τὸν λαόν Του, να ’ρθῇ πίσου ἡ νεκρανάστασί του, διὰ τῆς εὐλογίας Του»...
(1797–1864)
