της Ελένης Χάρου
Με
αφορμή το συναγερμό για τον κορωνοϊό, ας αναλογιστούμε τους λοιμούς που
ενέσκηψαν στα Κύθηρα το 17ο, 18ο, 19ο αι. Πέρα από τα μέτρα προφύλαξης
που έπαιρναν οι αρχές της Βενετοκρατίας και της Αγγλοκρατίας αργότερα,
οι αρχές και ο λαός σε περιόδους έξαρσης των λοιμωδών νοσημάτων στήριζαν
τις ελπίδες τους στη θεία παρέμβαση, όπως φαίνεται στα
υμνογραφικά κείμενα. Έτσι στον παρακλητικό κανόνα της Μυρτιδιώτισσας διαβάζουμε:
Σκέπασον ημάς εν τη σκέπη της σης χάριτος,
Ως εσκέπασας την νήσον σου ποτέ εκ πανώλους λοιμικής Μυρτιδιώτισσα.
(προστάτευσε μας, Μυρτιδιώτισσα, με τη χάρη σου, όπως προστάτευσες τα Κύθηρα κάποτε από τη φοβερή λοιμική, την πανούκλα)
Λιτανείες,
δεήσεις, με συμμετοχή των αρχών, αφιερώματα, ήταν πολύ συνηθισμένα σε
τέτοιες περιπτώσεις. Στην επιδημία πανούκλας περί το 1690 στα Κύθηρα ο
Βενετός Προβλεπτής Zan Marco Calbo ανέθεσε σε Κυθήριο ζωγράφο να
φιλοτεχνήσει την εικόνα του οσίου Θεοδώρου του εν Κυθήροις και του αγίου
Ρόκκου των καθολικών που ήταν προστάτες των πανωλόβλητων.
