Κάποτε, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, καθώς περιδιάβαινε την Αθήνα, βρέθηκε μπροστά σ' ένα Εκκλησάκι. Στην πόρτα της Εκκλησίας καθόταν ένας ηλικιωμένος Ιερέας και «τραβούσε» το κομποσχοίνι του. Είχε καλή μορφή και ο Παπαδιαμάντης, που τον απασχολούσε κάποιο πρόβλημα, θέλησε να εξομολογηθή. Ο Ιερέας τον άκουσε γιά αρκετή ώρα, χωρίς να τον διακόψει, και στο τέλος του είπε:
"Άκουσε, παιδί μου. Φαίνεσαι ανήσυχος άνθρωπος. Πρέπει να ηρεμήσεις, να γαληνέψεις. Θα σε βοηθήσει πολύ ο τακτικός εκκλησιασμός, η προσευχή και το διάβασμα ωφέλιμων βιβλίων. Απ' ότι καταλαβαίνω, φαίνεσαι γραμματιζούμενος άνθρωπος. Γι' αυτό και σου συνιστώ να διαβάζεις τα διηγήματα του μεγάλου μας συγγραφέα από την Σκιάθο, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη"!
Και ο Παπαδιαμάντης, έφυγε μ' ένα αχνό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Κατάλαβε, όμως, πως τα διηγήματά του πρέπει να είχαν περισσότερη απήχηση στον λαό απ' όσο πίστευε ο ίδιος!!!
