Πρόκειται για τη γνωστή φράση που την βλέπει κανείς ν’ αναγράφεται σε ταινίες, περιοδικά, τηλεοπτικά προγράμματα κ.λπ. με εξαιρετικά βίαιο, τρομακτικό και πορνογραφικό περιεχόμενο. Σε πολλές δε περιπτώσεις, κυρίως σε προγράμματα της τηλεόρασης, το «όριο» κατεβαίνει και στα 15 έτη! Και αύριο που θα μας πουν ότι η νέα γενιά είναι ακόμη πιο ώριμη, το όριο μπορεί να είναι και των 12 ετών! Γιατί όχι;
Υποτίθεται ότι η επιγραφή αυτή έχει ως σκοπό να προφυλάξει τα παιδιά και τους εφήβους απ’ τ’ ακατάλληλα θεάματα και αναγνώσματα και να προειδοποιήσει τους γονείς να λάβουν τα μέτρα τους. Οπότε και σε κάθε περίπτωση είναι καλοδεχούμενη!
Φαινομενικά τα πράγματα είναι έτσι! Ουσιαστικά δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί το υπόγειο μήνυμα της επιγραφής, αυτό που δρα είτε στο υποσυνείδητο είτε και σ’ αυτό ακόμη το ενσυνείδητο, είναι παρότρυνση προς το βίαιο, το τρομακτικό και το χυδαίο, είναι σαφώς μήνυμα διαφθοράς!
Υπερβολές; Ας το δούμε φίλοι …
* * *
Κατ’ αρχήν οποιοδήποτε θέαμα ή ανάγνωσμα έχει αυτό το περιεχόμενο, σαφέστατα είναι αμαρτωλό, σαφέστατα είναι πέραν των εντολών του Θεού, σαφέστατα έρχεται να παραβιάσει την ηθική μας ακεραιότητα, τις αξίες και τις αρχές μας!
Ο νόμος του Θεού ένα μονάχα σκοπό έχει, να μας διαφυλάξει απ’ την αμαρτία, την κατάπτωση και τη διαφθορά, να μας ανεβάσει πνευματικά και να μας φέρει όσο γίνεται κοντά Του.
Γι’ αυτό και οι εντολές Του απευθύνονται προς όλους, χωρίς καμμιά απολύτως διάκριση, σαφώς δε ούτε και σ’ αυτή τη διάκριση της ηλικίας. Δεν υπάρχουν δηλαδή άλλες εντολές που ν’ αναφέρονται σε παιδιά, άλλες σε νέους και άλλες σε ενήλικες και γέρους! Γιατί ο άνθρωπος ένας είναι, που απ’ τη μια θέλει να πορεύεται τον δρόμο που τον οδηγεί στον Θεό και απ’ την άλλη θέλγεται απ’ ό,τι αμαρτωλό για να τον εγκαταλείψει και να ακολουθήσει την αντίθετη κατεύθυνση. Κι αυτό, το τονίζουμε και πάλι, αδιακρίτως ηλικίας.
Βεβαίως το ακατάλληλο θέαμα ή ανάγνωσμα, δεν επηρεάζει το ίδιο ένα παιδί κι έναν ενήλικα ο οποίος έχει διαμορφωμένη και πιο ώριμη άποψη για τα πράγματα. Αυτό όμως σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει πως και ο ενήλικας δεν επηρεάζεται, πως δεν αμαρτάνει, πως δεν πέφτει πνευματικά, πως δεν λοξοδρομεί απ’ τον δρόμο του Θεού, πως δεν τροφοδοτεί, ενισχύει και θεριεύει τα πάθη του.
Γι’ αυτό κι αυτός δεν είναι δυνατόν να νοιώθει ωραία με όλη αυτή την κατάσταση, να μην έχει τύψεις, να μην νοιώθει ενοχές, μια κατάσταση που τον επιβαρύνει ψυχικά και σωματικά, μια κατάσταση που τον οδηγεί σε σκέψεις ή και πράξεις μετάνοιας.
Οπότε κάτι ή είναι πνευματικό και ενάρετο ή δεν είναι! Ή μας οδηγεί στον Θεό ή μας απομακρύνει!
Σαφέστατα, λοιπόν, ότι είναι «ακατάλληλο κάτω των 18 ετών» είναι ακατάλληλο και για τους άνω των 18 ετών. Ό,τι είναι αμαρτωλό, αποτρόπαιο και χυδαίο, είναι απ’ τη φύση του δημιουργημένο έτσι, ώστε να τους βλάπτει όλους!
Σαφέστατα συμβαίνει ό,τι και με τις υλικές τροφές. Μια μολυσμένη, μουχλιασμένη και δηλητηριασμένη τροφή είναι επικίνδυνη για την υγεία όλων, μικρών και μεγάλων, αν και μπορεί να επηρεάσει περισσότερο τους μικρούς. Και τι παράξενο, εκεί δεν μπαίνει η ίδια επιγραφή!
* * *
Λοιπόν, η επιγραφή αυτή τι έρχεται ουσιαστικά να κάνει;
Να αυξήσει την περιέργεια στο παιδί και τον έφηβο για το συγκεκριμένο θέαμα ή ανάγνωσμα!
Να του εντείνει την προσοχή όχι για να μην το δει ή να μην το διαβάσει, αλλά για να κάνει το αντίθετο ακριβώς!
Να το κάνει να νοσταλγεί πότε θα γίνει επιτέλους 18άρης, οπότε τότε, όλα, μα όλα, επιτρέπονται!
Και στον μεγάλο, τον 18άρη και άνω, πως όλα είναι κατάλληλα γι’ αυτόν, πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, πως δεν υπάρχει νόμος, φραγμός και όριο για τίποτα!
Κι έτσι όλοι πέφτουν στην παγίδα, μικροί και οι μεγάλοι, όσοι ενστερνίζονται πως νόμος και όριο για όλα τα πράγματα είναι η ηλικία, αυτό το άνω ή κάτω των 18 ετών. Τι φοβερό στ’ αλήθεια!
* * *
Λοιπόν, φίλοι όπως στις υλικές τροφές δεν γευόμαστε οτιδήποτε αλλά μονάχα τις υγιεινές και τις θρεπτικές, έτσι να κάνουμε και στις πνευματικές. Γατί το θέαμα και το ανάγνωσμα σαφώς είναι τροφή, τόσο απαραίτητη κι αυτή για τη ζωή μας, αν σκεφτούμε μάλιστα τον λόγο του Χριστού προς τον διάβολο τότε που τον πείραζε στην έρημο: «Ο άνθρωπος δεν ζει με άρτο μόνο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού…» (Ματθ. δ,4).
Και η Πολιτεία, όπως στις υλικές τροφές έχει νόμους, μέτρα και μηχανισμούς για να εξασφαλίζει την με υγιεινό τρόπο διάθεσή τους στους πολίτες, να κάνει τουλάχιστον το ίδιο και για τις πνευματικές, αποσύροντας αυτές τις από κάθε πλευρά απαράδεκτες επιγραφές…
Θέλουμε, και μάλιστα όλοι, κατάλληλη πνευματική τροφή κι όχι τα δηλητήρια με τις ετικέτες της «διεθνούς των πονηρών»!
