Ένας καρνάβαλος εξομολογείται: «Η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου κι΄ ό,τι θέλω εγώ την κάνω…»

Τις μέρες αυτές, πού ένα μέρος τού λαού μας φαίνεται να ξεδίνει διώχνοντας για λίγο στενοχώριες, αναφραγκιές, χαράτσια και φουρτούνες, σκεφτόμασταν από καιρό με ποιό τρόπο και αν ήταν δυνατόν να παίρναμε μια συνέντευξη από τον «βασιλέα» της Πάτρας Καρνάβαλο!

Γιατί μπορεί ο κοσμάκης να έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά από την άλλη πλευρά εμείς οί Πατρινοί δεν ξεχνάμε και την πατρογονική μας συνήθεια τις μέρες αυτές βγαίνοντας στους δρόμους τραγουδώντας και χορεύοντας στον ρυθμό του τάνγκο…

Τον Δήμαρχο μόνο δεν βλέπουμε να πρωτοστατεί όπως κάτι άλλοι παλαιότεροι πού τρέχανε σαν τις σουσουράδες σε χορούς και πανηγύρια, αλλά τούτος εδώ ο κόκκινος Πελετίδης έχει δικό του ιστορικό ως ΚΚΕ του «πονεμένου, εργατικού, αλλά άφραγκου λαού» και ως εκ τούτου κάνει κράτει μη παρεξηγηθεί κι΄ όλας ως μπουρζουάς της κεφαλαιοκρατίας!

Αυτά σκεπτόμουν και διαλογιζόμουν μαζί με το μικρό μου επιτελείο βλέποντας τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου γεμάτο κόσμο και πατείς με πατώσε, να κινδυνεύει να πάθει ρήγμα απ΄ όλες τις φυλές και τα φύλα της γής…

Μικρά παιδιά ντυμένα με πολύχρωμες στολές, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, καπέλα περίεργα, παιχνίδια, μπαλόνια, ροκάνες ποδήλατα, μαμάδες, καρότσια και άλλα τινά όλα μαζί ανακατωμένα συνέθεταν τον πίνακα της νέας Πάτρας και γιατί όχι και της νέας Ελλάδας πού δεν την σκιάζει τίποτα, ακόμη και αν η κοιλιά της παίζει ταμπούρλο από την πείνα και την ανέχεια…

Το σύνθημα «γλεντάτε γιατί πεθαίνουμε» φαίνεται να κυριαρχεί και στην πόλη μας, μη ψάχνοντας γιά ουδεμία άλλη διέξοδο πού θα μπορούσε να ελαφρύνει την θέση μας, να μας δώσει κάποια ελπίδα Ανάπτυξης ίσως και να μας σώσει…

Κι΄ εκεί πού σκεπτόμαστε με το επιτελείο μας όλα αυτά ανταλλάσσοντας απόψεις, πετάχτηκε ένας μικρός της παρέας, φαντασμένος, ονειροπαρμένος, αλαφροϊσκιωτος, ίσως και Σαββατογεννημένος…, και μας είπε το εξής αμίμητο: 

–« Καλά όλα αυτά εδώ πού λέμε τώρα, αλλά δεν το κρύβω θάθελα να μπορούσα να πάρω και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Καρνάβαλο πού θα μας μιλούσε για την Πάτρα…».

–Και τι θα σούλεγε βρέ, το άψυχο ξόανο του «βασιλιά»;

— Το ίδιο δεν θα μούλεγε τίποτα, αυτό το ξέρω... Ξύλα, μπογιές, και χαρτιά δεν μιλάνε, αλλά…

–Τι αλλά και τραλαλά, ποιός λοιπόν άλλος θα σού μιλούσε;

–Θάθελα να μού μιλούσε «εκείνος» πού κρύβεται μέσα στο ξόανο…

–Και ποιός είναι αυτός βρέ φαντασμένο;

–Αυτό άστο σ΄ εμένα, εγώ θα φέρω την συνέντευξη με τον βασιλιά Καρνάβαλο και μετά τα λέμε…» μούπε το κούτσικο, κι΄ έφυγε τρεχάτο για να γλιτώσει το ξύλο….

ΠΕΡΑΣΑΝ  ΕΤΣΙ  ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ…

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΗΑ» ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ!

—«Πολλοί με κατηγορούνε αλλά οί περισσότεροι εμένα με αγαπούνε ! Γιατί πρίν απ΄ όλα πρέπει να το παραδεχθείτε εσείς οί Πατρινοί, ότι εγώ έχω δοξάσει και έχω κάνει ξακουστή την πόλη σας όσο ουδείς άλλος μέχρι και την άκρη της γής.
Μόνο εκείνος ο Ανδρέας με συναγωνίζεται ( προφανώς εννοεί τον πολιούχο μας Άγιο Ανδρέα ) αλλά πού θα μού πάει κι΄ αυτός, εγώ αυτές τις μέρες έρχομαι πρώτος και τις άλλες πιθανόν και ισόπαλος!

—Κι΄ από πού «βασιλιά»  μου βγάζεις αυτό το ευοίωνο  για σένα συμπέρασμα;

—Κι΄ απ΄ αυτό, και από τ΄ άλλα και «από της Παρασκευής το γάλα», πού λένε και κάποιοι φίλοι μου…

—Και τι καλό κάνεις και προσφέρεις σ΄ αυτήν την πόλη πού νομίζεις ότι τόσο πολύ εδώ σ΄ αγαπάνε;

—Πρώτα απ΄ όλα μ΄ αγαπάνε όλοι οί Δήμαρχοι, οί Αντιδήμαρχοι και οί 54 Διευθυντές και Προϊστάμενοι της Δημαρχίας ! Με αγαπάνε ακόμη οί έμποροι, οί καφετέριες, τα μπάρ, τα σκυλάδικα, οί μπαλονάδες, ακόμη και τα ποδηλατάδικα…
Με αγαπάνε ακόμη οί ξενοδόχοι, οί μοδίστρες γιά τις στολές πού ράβουνε, τα βαρελάδικα και τά τσιπουράδικα για τα μεθύσια πού ανάβουνε μέχρι καί οί περιπτεράδες όσοι δηλαδή απ΄ αυτούς μείνανε, μια και η Τρόϊκα με την φορολογία τους έχει διαλύσει όλους…
Όλοι αυτοί για μένα δουλεύουνε γιά μένα πεθαίνουνε, και πολύ με συμπαθάνε…

—Σ΄ αγαπάνε κι΄ άλλοι «βασιλιά» μου;

—Μ΄ αγαπάνε ακόμη και τα  Σχολεία, Δημοτικά και Γυμνάσια, Διευθυντές, δάσκαλοι, καθηγητές, πού ευθύς σαν δοθεί το σύνθημα πέφτουν όλοι στα τσικνίσματα μέσα στα Σχολεία. 

Ακόμα και σέ  Δημόσιες υπηρεσίες βγάζουν στα μπαλκόνια και στις ταράτσες ψησταριές και ψήνουν σουβλάκια προς δόξα μου!
Με λιβανίζουν με τσίκνες και αυτό εμένα πολύ μού αρέσει.Θυμάμαι την αρχαία εποχή των Ελλήνων…
Κι΄ από την άλλη πλευρά, στο εξομολογούμαι αυτό, μαθαίνουνε και οί μικροί μαθητές για μένα, για τα γλέντια μου και τα μεγαλεία μου και σαν μεγαλώσουνε όλοι αυτοί εμένα θα υποστηρίζουνε και εμένα θα θέλουνε!

—Αν έβαζες δηλαδή και για Δήμαρχος, θάβγαινες πρώτος!

—Δεν χρειάζεται… Σε κάθε Δημαρχία έχω τους δικούς μου ανθρώπους και κυβερνώ! Επομένως είμαι και αοράτως Δήμαρχος!

—Έχεις μακρύ κατάλογο φαίνεται της Πατρινής αγάπης;

—Μ΄ αγαπάνε ακόμη και κάποιοι «άλλοι», αλλά μού δείχνουν την αγάπη τους όχι τώρα, αλλά 5 μήνες αργότερα από τα γκαστρολογήματα πού τους φωνάζουν να «διακόψουν», πιασμένα όλα από τίς μέρες τούτες και ειδικά στα μπουρμπούλια!…

Παλαιότερα τα οικονομάγανε καλλίτερα στις Κλινικές τους αλλά τώρα χάνουνε λεφτά λόγω Νοσοκομείων, μια και εκεί πρέπει να γίνεται τώρα η δουλειά του πεθαμού των νηπίων, της έκτρωσης, όχι σε Κλινικές…

Γιατί μη ξεχνάς τις μέρες αυτές, μέσα στους χορούς, στα μπουρμπούλια, στα πονηρά πειράγματα, στα πιασίματα, και στα μεθύσια ανάβω γερά τα αίματα και για τις «άλλες δουλειές»…

—Δουλειές; δηλαδή, τί  δουλειές;

—Να οί περισσότεροι χωρισμοί, οί μοιχείες και τά free γκομενιλίκια στις μέρες μου ξεκινάνε, ή δεν το ξέρεις τάχατες;

—Μού φαίνεται θάχεις κι΄ άλλους στους καταλόγους σου…

—Μόνο «κι΄ άλλους;» Πολλούς άλλους! Αλλά, το περίεργο είναι άλλο…

—Έχουμε και περίεργα τώρα;

—Ναι, γιατί αν πρόσεξες, ακόμα κι΄ εκείνοι, οί «αιρετικοί» όπως τους λέτε τους Καθολικούς,  βγάζουν τα Καρναβάλια τους στην Βραζιλία την Κυριακή  της λεγόμενης Αποκριάς και ποτέ άλλη Κυριακή!
Το λέει και η λέξη άλλωστε: Από-κρέω, αποχή από το κρέας.

Μετά πέφτει νέκρα χορών και τραγουδιών!
Κι΄ εσείς εδώ, οί λεγόμενοι Ορθόδοξοι, βγάζετε Καρναβάλια όχι τήν πραγματική Κυριακή τής Αποκριάς αλλά την επόμενη Κυριακή πού η Εκκλησία σας την λέει «Κυριακή της Έξωσης » για να θυμίζει στον κόσμο πώς έδιωξε ο Θεός τους πρώτους ανθρώπους από τον Παράδεισο για την ανυπακοή τους!
Κοίταξε και το ημερολόγιο να δείς ότι δεν σού λέω ψέματα!

Κι΄ εσείς, την μέρα της Έξωσης φρενιάζετε και χορεύετε για μένα περισσότερο, βαπτίζοντάς την ως «τελευταία Αποκριά», τρώγοντας, πίνοντας, και μεθώντας  μέσα στην νηστεία της Εκκλησίας σας,  δίνοντάς μου έτσι πολύ μεγάλη χαρά μ΄ αυτά σας τα καμώματα…

—Αλλά ποιοί σού χρωστάνε υποχρέωση ακόμα δεν μας είπες, μόνο να παινεύεσαι και να περιαυτολογείς ξέρεις…

—Πρόσεξε και θα καταλάβεις! Εμένα μ΄ αγαπάνε ακόμη κι΄ αυτοί πού θάπρεπε να με μισούνε…

—Και γιατί Καρνάβαλέ μου να σε μισούνε; Περίεργα πράγματα μάς λές απόψε.

—Και αυτοί πού με αγαπάνε περισσότερο είναι οί Χριστιανοί, κι΄ άς λένε ότι δεν με θέλουνε…

Με αγαπάνε ακόμη επίτροποι, νεωκόροι, καντηλανάφτες, ψάλτες, παπάδες, ιεροκήρυκες, μέχρι και Μητροπολίτες, μη πώ και Πατριάρχες!

Απόδειξη ότι τώρα πού πλησιάζουν οί γιορτές μου, κανείς τους δεν μιλάει εναντίον μου, κανείς τους δεν λέει και δεν ανοίγει το στόμα του να πεί κάτι βλαβερό για μένα, πλήν δυό – τρείς μικροί κάτι λένε, αλλά ποιός τους ακούει αυτούς τώρα…

Ίσως το κάνουνε πάλι γιά να μη στενοχωρήσουνε πολιτικούς, Δημάρχους και Εξουσιαστές πού είναι φίλοι τους…
Να μη φανούνε αναχρονιστικοί απέναντι του κόσμου, τώρα πού γλεντάει και χοροπηδάει, και με τον Θεό, έ, αυτά τα βρίσκουνε αργότερα…

Έ, λοιπόν, εσύ τι λές; Είναι, ή δεν είναι όλοι αυτοί φίλοι μου, ή συνοδοιπόροι μου τουλάχιστον έστω και με την ανοχή τους;

—Αυθαίρετα συμπεράσματα βγάζεις «βασιλιά» μου…

— Άκου τώρα και τα υπόλοιπα. Ακόμη και την ημέρα πού γιορτάζω, τήν Κυριακή της λεγόμενης «τελευταίας Αποκριάς» σας, και όλο το πρωϊ πού γίνονται στις Εκκλησιές σας κηρύγματα, έχει τύχει να τρυπώσει το πνεύμα μου ακόμη και μέσα στην Εκκλησιά του πολιούχου σας του Ανδρέα και ούτε εκεί, δεν τολμούν να πούνε λόγο εναντίον μου!

Για ότι άλλο μπορούνε να πούνε την μέρα αυτή, για μένα τον Καρνάβαλο πού 100 μέτρα πιο πέρα σείω ολόκληρη την Πολιτεία σας, ούτε μία λέξη!

Ίσως πάλι νά θέλουν να με υποβαθμίσουν δια της σιωπής τους, ότι τάχατες είμαι αμελητέος και δεν υπάρχω, αλλά ο κρότος και ο βρόντος και ο αλαλαγμός της γιορτής μου δεν κρύβεται  με κάτι τέτοια, 200 μέτρα μάλιστα από την Εκκλησία του αγίου σας.

Ούτε ο Μητροπολίτης σας δεν έχει μιλήσει ποτέ αυστηρά και κατηγορηματικά εναντίον μου την ώρα του «κατανυκτικού σας εσπερινού» στον άγιο Ανδρέα, πέντε βήματα μακριά από μένα. Όλοι κάνουν τον κουφό, όλοι κάνουν τον τυφλό, δεν ακούνε τα τραγούδια και τον σαματά δίπλα τους να πούνε έναν λόγο να σας στεριώσουν σ΄αυτό πού πιστεύετε. Μού θυμίζουν όλα αυτά τακτική στρουθοκαμήλου και κρύψιμο της κατάστασης τάχατες πίσω από το δάκτυλό τους…

Κι΄ αν κάποιος πεί κάτι, έτσι για να μη φανεί ότι δεν είπε, τα λέει όλα μέσα σε δυό – τρείς φράσεις και γρήγορα, συνεσταλμένα και ντροπαλά, πού ούτε πού ακούγονται έξω, μέσα στο κεντρικό πρόγραμμά περιφοράς μου πού ετοιμάζεται, και στον ορυμαγδό το απόγευμα και το βράδυ πού ακολουθεί!

Όλοι αυτοί στις Εκκλησιές σας είναι σαν να καμώνονται πώς δεν βλέπουν και δεν ξέρουν τι γίνεται έξω στους δρόμους… 

Κάνουν σαν να μη καταλαβαίνουν ότι τις ώρες αυτές η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου και εγώ ότι θέλω την κάνω…

—Υπερβολές, υπερβολές και φαντασίες για δυνάμεις σου ανύπαρκτες αν ο Μεγάλος Θεός δεν στο επιτρέψει!

––Καθόλου υπερβολές αλλά πραγματικότητες!
Αυτή η πολιτεία λοιπόν είναι δική μου, καταδική μου, και ουδενός άλλου, στο λέω και στο υπογράφω αυτό!

––Διαβολικά υπερήφανος όπως πάντα είσαι βασιλιά μου, και από δαιμονικό πνεύμα φαίνεται ότι κατευθύνεσαι…

––Τά πράγματα αυτό δείχνουν, τίποτα περισσότερο. Ακόμη και μαμάδες πού τρέχουν στις εκκλησιές, την ημέρα την δική μου φοράνε τα καλά τους κι΄ έρχονται μετά σ΄ εμένα και στην συνοδεία μου όταν γίνεται η λιτανεία μου μέσα στην πόλη!

—Έ, όχι και λιτανεία σου; Τι λιτανεύει δηλαδή η Πάτρα. Το… λείψανό σου;

— Με περιφέρουν οί Πατρινοί και με λιτανεύουν από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το απόγευμα, με ραίνουν με λουλούδια, με σοκολάτες, με μουσικές, και κάπου 4 ολόκληρες ώρες ασχολούνται μαζί μου, έστω και αν στις 10 το βράδυ με καίνε κάτι γρουσούζηδες…
Ούτε άγιος να ήμουν δεν θα ασχολούνταν οί Πατρινοί τόσες ώρες με την λιτανεία μου…

—Αλλά μετά σε καίνε όμως, δεν γλιτώνεις!

—Δεν κατάλαβες καλά. Από την άλλη μέρα ακριβώς αρχίζουν στα εργαστήρια οί προετοιμασίες για τον νέο Καρνάβαλο, τον διάδοχό μου!
Όπως βλέπεις λοιπόν του χρόνου πάλι εδώ θα είμαι!

Ορεξάτος, αεράτος, και φορτσάτος, για νέες με τους Πατρινούς περιπέτειες…»

Αυτά πάνω κάτω μας είπε ο γέρο «βασιλιάς», της Πάτρας ο Καρνάβαλος, κλείνοντας εδώ την «συνέντευξή» του και ο καθένας μας άς κάνει τις όποιες σκέψεις του…

Patrablog
tasthyras