Μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ τήν Τετάρτη
1η Ἰανουαρίου (παραμονή) ἐτελέσθη Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός καί τήν Πέμπτη 2 Ἰανουαρίου
(ἀνήμερα) Ὄρθρος καί πανηγυρικό ἱερατικό συλλείτουργο πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου. Πλῆθος
πιστῶν ἀνῆλθε στό ὄρος Πάϊκο, γιά νά προσκυνήσει τήν θαυμαστή εἰκόνα τοῦ Ἁγίου
καί τεμάχιο ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων του, ἑνός Ἁγίου τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά ἦταν
γεμάτη φῶς καί Ἀνάσταση. Ὁ Ἅγιος μετέδιδε τήν Ἀνάσταση μέ τήν ζωή του, μέ τήν
προσευχή του ἀλλά κυρίως μέ τό φεγγοβόλο πρόσωπό του, ἀνέφερε στό κήρυγμά του ὁ
σεβαστός Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης
π. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική κατάσταση,
μεταξύ ἄλλων εἶπε:
«Δέν μπορῶ σήμερα νά εἶμαι χαρούμενος. Οἱ τόποι ἐκεῖνοι πού ἁγιάστηκαν
ἀπό χιλιάδες Μάρτυρες, Νεομάρτυρες, Ὁμολογητές καί Ὁσίους, βρίσκονται ἀπομονωμένοι
ἕνεκα κακῶν χειρισμῶν. Μέ δακρυσμένα τά μάτια σκύβω νά προσκυνήσω τό τεμάχιο ἀπό
τά ἅγια λείψανα καί τήν θαυμαστή εἰκόνα τοῦ ὁσίου Σεραφείμ. Μαζί μέ τόν ὅσιο
Σεραφείμ καί τόν Μέγα Βασίλειο ἄς ἱκετεύσουμε καί ἐμεῖς τόν Χριστόν κράζοντας: “Παῦσον
τὰ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν· σβέσον τὰ φρυάγματα τῶν ἐθνῶν· τὰς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις
ταχέως κατάλυσον τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος”.
» Ὁ ἅγιος Σεραφείμ θρηνεῖ μέ λυγμούς γιά τήν κατάντια μας, ἐξαιτίας
τοῦ Σχίσματος πού ἔρχεται σάν ρομφαία νά σφάξει τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί νά
χωρίσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Θρηνεῖ γιά ὅλους μας, πού βρεθήκαμε τόσο μικροί στήν
πίστη στόν Χριστόν καί προδώσαμε τά ὀρθόδοξα ἀδέλφια μας. Παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο
νά εἰρηνεύσει τήν Ἐκκλησία, νά ξαναενώσει τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πού τόσο
βάναυσα ἐπιβουλεύεται ὁ ἐχθρός. Ἕνας ἔκανε τό σχίσμα στόν οὐρανό καί αὐτός εἶναι
ὁ Ἑωσφόρος. Ἕνας ἔκανε τό σχίσμα στή γῆ καί αὐτός εἶναι ὁ Πάπας. Ὅσοι τούς μιμοῦνται
καί δέν ἐπανορθώνουν, θά κληρονομήσουν τήν μερίδα τοῦ Ἑωσφόρου. Ὅμως ὅσα
σχίσματα καί νά κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἡ Ἐκκλησία μένει ἑνωμένη. Καί οἱ πιστοί
στρέφουν τά μάτια τους στόν οὐρανό καί ἑνώνονται σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις.
» Ὁ ἅγιος Σεραφείμ δίδαξε πώς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι
ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν δέν ἀποκτήσουμε τό Ἅγιον Πνεῦμα, δέν θά ἔχουμε
φῶς καί θά σκοντάφτουμε στά σκοτάδια καί πολλές φορές οἱ πτώσεις μας θά εἶναι
θανατηφόρες. Ἡ καρδιά του Ἁγίου ἦταν ἀνάπαυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐπληρώθη σέ
αὐτόν τό: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν...». Γι᾿ αὐτό χειμῶνα-καλοκαίρι, ἄνοιξη
καί φθινόπωρο, ὅποιον συναντοῦσε, τόν χαιρετοῦσε μέ τό “Χριστός ἀνέστη, χαρά
μου”. Εἴθε διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά ἔλθει καί νά σκηνώσει
μέσα στήν καρδιά μας, ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως νά πλημμυρίσει τήν ζωή μας καί νά
συναντήσουμε τόν Χριστό μας, ὁ Ὁποῖος τόσο πολύ μᾶς ἀγαπᾶ. Ἀμήν.»