Γιατί άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους; Αυτή είναι μια
από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις στη θεολογία. Ο Θεός είναι αιώνιος,
άπειρος, παντογνώστης, πανταχού παρών, παντοδύναμος κτλ. Γιατί θα πρέπει
εμείς, τα ανθρώπινα όντα (μη αιώνια, άπειρα, παντογνώστες, πανταχού
παρών ή παντοδύναμα) να απαιτούμε να καταλαβαίνουμε πλήρως όλους τους
τρόπους του Θεού.
Το βιβλίο του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη ασχολείται με
αυτό το ζήτημα. Ο Θεός επέτρεψε στον σατανά να κάνει ό,τι θέλει στον Ιώβ
εκτός απ’ το να τον σκοτώσει. Ποιά ήταν η αντίδραση του Ιώβ; «Και αν με
θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν.» [Ιώβ 13, 15] «ο Κύριος έδωκε και ο
Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον.» [Ιώβ 1, 21] Ο Ιώβ
δεν καταλάβαινε γιατί ο Θεός επέτρεπε να συμβαίνουν τα πράγματα που
συνέβαιναν, γνώριζε όμως ότι ο Θεός είναι καλός και έτσι συνέχιζε να Τον
εμπιστεύεται. Εν τέλει, αυτή θα πρέπει να είναι και η δική μας στάση. Ο
Θεός είναι καλός, δίκαιος, γεμάτος αγάπη και έλεος. Συχνά μας
συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Παρ’ όλα αυτά αντί
να αμφιβάλουμε για την καλοσύνη του Θεού,
θα πρέπει να σταθούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό. «Έλπιζε επί Κύριον εξ
όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου• εν
πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα
διαβήματά σου» [Παροιμίες 3, 5-6].
Ίσως μια καλύτερη ερώτηση θα ήταν η εξής: «Γιατί καλά πράγματα
συμβαίνουν σε κακούς ανθρώπους;» Ο Θεός είναι Άγιος [Ησαϊας 6, 3 και
Αποκάλυψη 4, 8]. Οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί [Ρωμαίους 3, 23 και 6, 23]
Θέλεις να μάθεις πως βλέπει ο Θεός την ανθρωπότητα; «Το λέει και η
Γραφή: Δεν υπάρχει δίκαιος άνθρωπος, ούτε ένας. Δεν υπάρχει κανένας με
σύνεση. Δεν υπάρχει κανένας που να αναζητεί τον Θεό, όλοι εξαχρειώθηκαν.
Κανένας, μα κανένας δεν κάνει το καλό. Το λαρύγγι τους είναι σαν τάφος
ανοιχτός, απ’ την γλώσσα τους βγαίνει μόνο ψέμα, τα χείλη τους κρύβουν
φαρμάκι οχιάς. Το στόμα τους είναι γεμάτο από πικρόχολες κατάρες.
Τρέχουν γρήγορα τα πόδια τους όταν είναι για φόνο, συντρίμμια και
καταστροφές αφήνουν στο διάβα τους. Κι ούτε καν ξέρουν τι θα πει ειρήνη.
Ζουν χωρίς φόβο Θεού.» Κάθε ένα ανθρώπινο πλάσμα πάνω σ’ αυτόν τον
πλανήτη, αξίζει να ριχτεί στην κόλαση αυτή τη στιγμή. Κάθε λεπτό που
παραμένουμε ζωντανοί, είναι μόνο εξ’ αιτίας της χάρης του Θεού. Ακόμα
και η μεγαλύτερη δυστυχία που μπορεί να μας συμβεί σ’ αυτήν εδώ τη ζωή,
είναι έλεος μπροστά σ’ αυτό που μας αξίζει, την αιώνια δηλαδή κόλαση
μέσα στην λίμνη της φωτιάς.
«Ο Θεός όμως, ξεπερνώντας αυτά τα όρια έδειξε την αγάπη του για μας,
γιατί ενώ εμείς ζούσαμε ακόμα στην αμαρτία, ο Χριστός έδωσε την ζωή του
για μας.» [Ρωμαίους 5:8]. Ο Θεός μας αγάπησε, παρ’ όλη την άθλια,
αμαρτωλή, ξεπεσμένη ανθρώπινη φύση μας. Μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε να
πάρει Αυτός την τιμωρία πάνω του, για τις δικές μας αμαρτίες [Ρωμαίους
6, 23]. Το μόνο που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να πιστέψουμε στον
Ιησού Χριστό [Ιωάννης 3, 16 και Ρωμαίους 10, 9] έτσι ώστε να
συγχωρεθούμε και να μας υποσχεθεί μια ουράνια κατοικία στον παράδεισο
[Ρωμαίους 8, 1]. Τι μας αξίζει=κόλαση. Τι μας δίνεται=αιώνια ζωή στον
Ουρανό, αν πιστέψουμε στο Χριστό και τηρήσουμε τις εντολές Του. Όπως
κάποιοι λένε: Αυτός εδώ ο κόσμος, είναι η μόνη κόλαση που θα γευτεί ο
πιστός Χριστιανός, και αυτός εδώ ο κόσμος είναι ο μόνος παράδεισος που
θα γευτεί ο άπιστος άνθρωπος. Την επόμενη φορά που θα αναρωτηθούμε
«Γιατί ο Θεός επιτρέπει κακά πράγματα να συμβαίνουν σε καλούς
ανθρώπους;» , ίσως θα πρέπει καλύτερα να ρωτάμε «Γιατί ο Θεός επιτρέπει
καλά πράγματα να συμβαίνουν σε κακούς ανθρώπους;».
