Ερώτηση: Τι είναι η Εξομολόγηση;
Απάντηση:
Η Θεία Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας και γίνεται σε έναν Ορθόδοξο Ιερέα, Πνευματικό Πατέρα, τον οποίο θα επιλέξουμε. Μας δίνει τη δυνατότητα να «συμφιλιωθούμε» με τον Θεό, να εξετάσουμε την πίστη και τη ζωή μας και να εξασφαλίσουμε πνευματική υγεία. Είναι πράξη μετανοίας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση. Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ’ Αυτόν.
Η Θεία Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Επιπλέον μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς μας, να δεχτούμε συμβουλές και να ενισχυθούμε πνευματικά.
Ερώτηση: Όταν οι Άγιοι στον Παράδεισο μιλούν στο Χριστό και πρεσβεύουν για μας τι γλώσσα μιλάνε; Μιλάνε την γλώσσα που είχαν στη Γη;
Απάντηση:
Όχι δεν μιλάνε την γλώσσα που είχαν στη Γη. Μιλάνε την γλώσσα της αγάπης.
Ερώτηση: Αληθεύει ότι ο Χριστιανισμός δεν νοιάζεται καθόλου για την ύλη;
Απάντηση:
Όχι, δεν αληθεύει αυτό. Αντιθέτως! Ο Χριστιανισμός εξύψωσε το σώμα και την ύλη· που εξύψωσε τα πάντα. Παίρνουμε το σιτάρι, το κάνουμε ψωμί και το προσφέρουμε στη Θεία Λειτουργία για να γίνει Σώμα Χριστού. Το κρασί ομοίως· το νερό. Όλα αγιάζονται από την Εκκλησία. Αν ανοίξει κανείς το Ευχολόγιο, θα δει ευχές για τα πιο λεπτομερειακά πράγματα. Ευχή στα κουκούλια του μεταξιού, ευχή στα σταφύλια, ευχή στα δίχτυα. Όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας, τις ευλογεί η Εκκλησία.
(Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Πίστη και Λογική, τηλ. 6978461846, Εκδόσεις Μανώλη Μελινού, Ἀθήνα 2002).
Ερώτηση: Γιατί όταν προσευχόμαστε για έναν ασθενή ή για μία δική μας ασθένεια, πολλές φορές δεν έρχεται η ίαση;
Απάντηση:
Θέλουμε ὀ ἄνθρωπός μας νά γίνη καλά, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ ἀσθενής δέν ἔχει καταλάβει ὅτι μέσα στό σῶμα του ὑπάρχει καί μία ψυχή πού ἀσφυκτιά καί νοσεῖ περισσότερο ἀπ᾽ τό σῶμα του. Ἄν παρατείνεται τώρα ἠ ἀσθένεια τοῦ συνανθρώπου μας, ἀλλά καί ἡ δική μας, εἶναι γιατί δέν ἔχουμε καταλάβει πῶς μέσα στά ἑβδομῆντα, ὀγδόντα, ἐνενῆντα κιλά κρέας ὑπάρχει καί μία ἀθάνατη ψυχή πού τήν παραμερίσαμε. Νά, γιατί πολλές φορές ὁ Θεός παιδαγωγικά καθυστερεῖ τήν ἴασι τοῦ σώματος, μήπως ἀναζητήσουμε καί τή θεραπεία τῆς ψυχῆς μας. Ἐμεῖς λόγῳ ἄγνοιας, πᾶμε νά διακόψουμε αὐτή τή θεραπεία καί εἶναι σάν νά λέμε στό Θεό, φθάνει, μέχρι ἐδῶ. Θά σᾶς τό πῶ μ᾽ ἕνα παράδειγμα γιά νά τό καταλάβετε. Εἶναι σάν νά ἐγχειρίζεται τό πιό ἀγαπημένο μου πρόσωπο καί ξαφνικά μπαίνω μέσα στό χειρουργεῖο καί λέω στούς γιατρούς, φθάνει, ὡς ἐδῶ, ὅ,τι καρκίνο βγάλατε, βγάλατε, σταματήστε ἐδῶ. Σίγουρα θά ἤμουν τό λιγότερο ἀφελής, νά θέλω νά σταματήσω μία τόσο σοβαρή ἐγχείρησι. Κάτι παρόμοιο, μέσα ἀπ᾽ τήν ἄγνοιά μας, πᾶμε νά ποῦμε καί ἐμεῖς στό Θεό, κι αὐτό γιατί ἠ ψυχή εἶναι ἄυλη, δέν φαίνεται καί δέν τῆς δίνουμε τήν πρέπουσα σημασία, ἀκόμα καί ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί.
Από το βιβλίο: Ἀθανάσιος Κατιγκάς, Τά Δάκρυα τῆς Μετανοίας No. 2., Θεσ/νίκη 2018
