Δέν μᾶς ἀρέσει ἡ "στενή πύλη", δέν μᾶς ἀρέσει ἡ "τεθλιμμένη ὁδός" (Ματθ. 7:14). Τήν πλατειά πύλη καί τήν εὐρύχωρη ὁδό θέλουμε. Καί τή ζητᾶμε μέ στεναγμούς καί δάκρυα ἀπό τόν Κύριο. Μήπως, λοιπόν, δέν ἀκούει τούς στεναγμούς μας; Μήπως δέν βλέπει τά δάκρυά μας;...
Καί βλέπει καί ἀκούει, ἀλλά ποθεῖ τή σωτηρία μας, ὄχι τήν καταστροφή μας. Στό στενό, στό ἀνηφορικό, στό κακοτράχαλο μονοπάτι τῶν θλίψεων θυμόμαστε τό Θεό καί ζητᾶμε ταπεινά τή βοήθειά Του. Μόλις πατήσουμε στόν πλατύ κι εὐκολοπέραστο δρόμο τῶν ἀπολαύσεων, ξεχνᾶμε τό Θεό καί ὁδηγούμαστε στήν αἰώνια ἀπώλεια.
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἔγκλειστου, "Χειραγωγία στήν πνευματική ζωή", Ἱ. Μ. Παρακλήτου
