«Θυμᾶμαι, βράδυ ἦταν, ὅταν ἄκουσα τίς εἰδήσεις, εἶναι μερικά χρόνια [1994], ὅτι καταργεῖται ἡ μαθητική περιβολή, ἡ ποδιά, καί σκεφτόμουν τί πανηγύρια πρέπει νά ἔκανε ὁ μαθητόκοσμος! Ἐγώ κουνοῦσα τό κεφάλι μου, γιατί ὅταν καταργεῖται ἡ μαθητική περιβολή, τότε ἀφήνεται ἐλεύθερη ἡ πιό ἔξαλλη ἀμφίεση καί ἡ πιό ἔξαλλη κόμμωση. Μοῦ ἔχουν πολλάκις πεῖ, πηγαίνουν μαθήτριες στό σχολεῖο ἀλλάζοντας ροῦχα κάθε μέρα! Ἔτσι, ἡ πλούσια κοπέλα θά κάνει τήν ἐπίδειξή της, καί ἡ φτωχιά; Ἀπό ἐδῶ μποροῦν νά κερδίσουν, ἀπό κάπου ἀλλοῦ χάνουν!».
