Πλήρης ἡμερῶν ἐκοιμήθη ὁ π.
Σωφρόνιος, μορφὴ σεβαστὴ διὰ πολλοὺς εὐσεβεῖς. Ἦτο ἀγωνιστὴς τῆς
πίστεως, ἐβίωσεν ἀσκητικὴν ζωήν, νηστεύων ἀκόμα καὶ μέχρι τὴν τελευταίαν
ἡμέραν τοῦ ἐπὶ γῆς βίου αὐτοῦ καὶ εἶχε συνδράμει πολλὰ μὲ τὴν
ἱεραποστολικήν του δρᾶσιν. Ἡ κηδεία του ἐτελέσθη εἰς τὸ Μαρκόπουλον,
ὅπου παρευρέθησαν πλέον τῶν 100 πνευματικῶν του τέκνων, ἀλλ’ οὐδείς
Ἐπίσκοπος…
Τὸν εἴχαμε ἐπισκεφθῆ πρὸ ἔτους καὶ μᾶς
ὑπέδειξεν ὄχι μόνον νὰ συνεχίσωμεν τὸν ἀγῶνα διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸν
«Ο.Τ.», ἀλλὰ νὰ ἐντείνωμεν τὴν προσπάθειαν καὶ νὰ ἔχωμεν μεγαλυτέραν
παρρησίαν εἰς τὴν γραφίδα μας διὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.
Ἀπὸ τὰ τελευταῖα του λόγια ὀλίγας ἡμέρας
πρὶν τὴν τελευτήν του, ὅπως μᾶς μετέφερε στενὸς συνεργάτης μας, εἶχεν
ἐπισημάνει: «Θὰ ἔλθουν δύσκολα χρόνια καὶ γι’ αὐτὸ νὰ προσεύχεστε
συνεχῶς… Ἔτσι ὅπως εἶναι ἡ κατάστασις νὰ προσεύχεστε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς
λυπηθεῖ καὶ νὰ μὴ στείλει πόλεμο προκειμένου νὰ ξεκαθαρίσει ἡ δυσωδία
ποὺ ὑπάρχει παντοῦ… Αἶσχος! Ὁ Πατριάρχης δὲν ἔπρεπε νὰ πάρει τὰ χρήματα,
γιὰ νὰ δώσει αὐτοκεφαλίες. Δὲν εἶχε καμιὰ δουλειὰ νὰ ἀναμειχθῆ στὴν
Οὐκρανία».
