Οἱ νέοι καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρέπει νά ἔχουν σχέση ἀληθινῆς ἀγάπης ἤ μίσους;

ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ (κατά φύσιν καί κατά μετοχήν στήν Ἑλληνική Παιδεία Ἕλληνες τῆς Κύπρου) «Πνευματικός διάλογος μέ Ὀρθοδόξους νέους ἐκ Θεσσαλονίκης»

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

Σεβαστοί καί ἐλλογιμώτατοι ἐν Χριστῷ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί νέοι καί νέες ἐκ Θεσσαλονίκης,

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ! Χρόνια πολλά νά ζήσετε, καλό Παράδεισο νά  ἔχετε καλές ὑπομονές στούς πειρασμούς τῆς καθημερινῆς σας ζωῆς στήν Θεσσαλονίκη, καλή ἀποκατάσταση στήν Ἑλληνορθόδοξη κοινωνία. Καλά στέφανα, καλλιτεκνία καί πολυτεκνία εὐχόμαστε στούς νέους καί τίς νέες, πού ἐπιθυμοῦν νά δημιουργήσουν μία ἐν Χριστῷ οἰκογένεια, κατ’οἶκον Ἐκκλησία. Καλό, πνευματικό, ἡσυχαστικό, παρθενικό, ἁγνό, μοναχικό βίο εὐχόμαστε στούς νέους καί τίς νέες, πού ἐπιθυμοῦν νά γίνουν μοναχοί καί μοναχές.

Πρίν ἀρκετούς μῆνες, μᾶς θέσατε ὁρισμένα ἐρωτήματα καί ζητούσατε νά σᾶς ἀπαντήσουμε περιεκτικά, πνευματικά, θεολογικά, ὀρθόδοξα, πατριωτικά καί ἑλληνικά.

Γιά νά συντάξουμε τό παρόν κείμενο, βασισθήκαμε στίς κάτωθι ἀρχές.

«Ἐάν εἶσαι θεολόγος, νά προσεύχεσαι ἀληθινά. Ἐάν ἀληθινά προσεύχεσαι, εἶσαι θεολόγος» (Ὅσιος Νεῖλος ὁ ἀσκητής καί ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος). «Πρῶτα νά ἁγιασθεῖς καί μετά νά ἁγιάσεις ἄλλους. Πρῶτα νά καθαρισθεῖς ἀπό τίς ἁμαρτίες, τά πάθη, τόν ἐγωισμό σου καί μετά νά καθαρίσεις ἄλλους. Πρῶτα νά φωτισθεῖς ἐσύ ἀπό τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος καί μετά νά φωτίσεις ἄλλους. Πρῶτα νά ἁρπάξεις τίς ψυχές τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν διάβολο καί μετά νά τίς παραδώσεις στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό καί στό Ἅγιο Σῶμα Του, πού εἶναι μόνο ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία» (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).

«Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ὀρθοπραξία εἶναι μία συνεχής σχοινοβασία». Πρέπει νά ἀπέχουμε ἀπό τά ἀδιάκριτα ἄκρα τῆς ἐλλείψεως καί τῆς ὑπερβολῆς καί νά ἀκολουθοῦμε τήν μέση, ὀρθόδοξη, βασιλική ὁδό (δρόμο), πού ἀκολουθεῖ τήν μέθοδο τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί γνώσεως τῶν λόγων τῶν ὄντων, δηλαδή τῶν σκοπῶν γιά τούς ὁποίους δημιούργησε ὁ Χριστός τόν κόσμο, τήν κτίση καί τούς ἀνθρώπους, καί τέλος τῆς θείας ἐλλάμψεως, τῆς ἐν Χριστῷ θεώσεως, δηλαδή θέας τοῦ Ἁγίου Προσώπου τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου, τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος (Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως).

Ἄς ἔλθουμε τώρα στίς ἐρωτήσεις σας καί τίς ἀπαντήσεις μας.

Ἐρώτηση 1^η

Οἱ νέοι καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρέπει νά ἔχουν σχέση ἀληθινῆς ἀγάπης ἤ μίσους;

Ἀπάντηση

Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας, «ὁ Πατήρ, δι’Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ποιεῖ τά πάντα» (δημιούργησε καί δημιουργεῖ τά πάντα˙ τόν οὐρανό, τήν γῆ, τό σύμπαν, ὅλη τήν κτίση καί στό τέλος τόν ἄνθρωπο, ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους), μέ μοναδικό σκοπό, ὅταν θά ἐρχόταν τό «πλήρωμα τοῦ χρόνου», τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Θεός Λόγος, νά γινόταν καί ἄνθρωπος τέλειος (ὅπως καί ἡ Θεοτόκος Μαρία συνήργησε σέ αὐτήν τήν πράξη, προσφέροντας στόν Θεό Λόγο ἀπό τήν ἄχραντη φύση της τήν τελεία ἀνθρώπινη φύση τοῦ τελείου κατά πάντα Θεοῦ). Λέγει ἐπ’αὐτοῦ ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας: «Ὁ Θεός Λόγος ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Λέγει, ἐπίσης, γιά τό ἴδιο θέμα, μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἅγιος Γρηγόριος, Ἐπίσκοπος Νύσσης, κατά σάρκα ἀδελφός τοῦ ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, στήν ἑρμηνεία τῶν Ψαλμῶν τοῦ ἁγίου Δαυΐδ: «Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε πρός ἐργασίαν τῆς μουσικῆς, δηλαδή γιά νά συντονίζει τήν δοξολογία τοῦ σύμπαντος κόσμου, κτιστοῦ καί πεπερασμένου, πρός τόν Τριαδικόν Θεόν. Ὄχι γιατί ὁ Θεός ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἀνθρώπινη δόξα, τιμή καί δουλική ὑπηρεσία, ὄχι γιατί εἶναι ἐγωιστής, καί ὄχι γιατί τάχα θέλει ὁ Θεός νά βασανίζει φρικτά καί μισάνθρωπα τήν Δημιουργία καί τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά, ἄν δοξολογοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τόν Τριαδικό Θεό, ὠφελούμαστε σωτηριολογικά καί πνευματικά ἐμεῖς. Ἀποκτοῦμε, μέ τήν ταπείνωση αὐτή, τήν θεϊκή ἄκτιστη Χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γινόμαστε Θεοκεντρικοί, Ἐκκλησιοκεντρικοί, Ἁγιοπνευματικοί, μέσα στό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν κοινωνία αὐτή τῆς θεώσεώς μας, ὅπως ἐπαναλαμβάνει τό δέκατο τέταρτο (14^ο) αἰῶνα μ.Χ. ὁ Ἁγιορείτης ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς. Συμφιλιωνόμαστε μέ τόν Θεό, τούς ἀνθρώπους καί τήν Κτίση-Δημιουργία καί δέν θέλουμε μετά νά ἐκμεταλλευτοῦμε τόν Θεό, τούς ἀνθρώπους καί τήν Κτίση ἐγωιστικά, ὑπερήφανα, ὑποκριτικά, αὐτοδικαιωματικά».

Συμπέρασμα: Οἱ σχέσεις τῶν νέων ἀνθρώπων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ ζῶντος Θεοῦ-Χριστοῦ, πού εἶναι καί κοινωνία θεώσεως, πρέπει νά οἰκοδομοῦν τήν θεϊκή καί ἀνθρώπινη ἀγάπη, «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», «ἀγαπῶντες ἐν ἀληθείᾳ», πολιτευόμενοι, ζῶντες μέ «ζῆλον κατ’ἐπίγνωσιν», ὡς ζωντανά, συνειδητοποιημένα μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νά ἀπορρίψουμε τόν «ζῆλον οὐ κατ’ἐπίγνωσιν», προσχωροῦντες εἴτε στόν παναιρετικό Οἰκουμενισμό εἴτε στόν σχισματικό Παλαιοημερολογιτισμό, διότι τό πολυχρόνιο σχίσμα ἐνδέχεται νά καταλήξει σέ σχισματοαίρεση. «Ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἑνώσει». Οἱ νέοι πρέπει νά ἔχουν, ἐξ αἰτίας αὐτῶν, σχέσεις ἀγάπης καί ὄχι μίσους πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιά τό πνευματικό καί ἐθνικό καλό τους.