Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση μεταξύ νέων καί πατρίδας; Ποιό εἶναι τό χρέος τῶν νέων καί τῶν νεανίδων πρός ὁποιαδήποτε πατρίδα;

ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ (κατά φύσιν καί κατά μετοχήν στήν Ἑλληνική Παιδεία Ἕλληνες τῆς Κύπρου) «Πνευματικός διάλογος μέ Ὀρθοδόξους νέους ἐκ Θεσσαλονίκης»

Ἐρώτηση 2^η

Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση μεταξύ νέων καί πατρίδας; Ποιό εἶναι τό χρέος τῶν νέων καί τῶν νεανίδων πρός ὁποιαδήποτε πατρίδα (ὁ καθένας πρός τήν δική του πατρίδα, ἐν σχέσει πρός τίς ἄλλες πατρίδες καί τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου);

 Ἀπάντηση

Ἡ σχέση τῶν νέων καί νεανίδων μέ τήν κατά κόσμον πατρίδα τους πρέπει νά βασίζεται στήν Ἁγία Γραφή, στούς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, στούς ἁγίους Προφῆτες, Δικαίους, Νηστευτές, Εὐαγγελιστές, Μάρτυρες, Ὁσίους, ἁγίους Πατέρες θεολόγους (ὄχι φιλοσοφοῦντες ἀριστοτελικά, ἀλλά θεολογοῦντες ἁλιευτικά, ἀποστολικά, ὄχι διανοητικά, ὄχι σχολαστικά, ὄχι γνωσιολογικά, ὄχι ὑποκριτικά, ὄχι αὐτοδικαιωματικά). Πρέπει νά θέλουμε νά τηρήσουμε τούς μακαρισμούς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του : «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται». «Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν γῆν». «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται». «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται». «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται». «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». «Μακάριοι ἐστέ, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσιν ὑμᾶς καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ»[1].

«Οὐκ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».

«Ὁ Θεός ἔθεσε σύνορα γιά κάθε ἔθνος, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀλλάζουν, ὅποτε τά ἐθνικά ἤ οἰκονομικά ἤ στρατιωτικά ἤ πολιτικά ἤ θρησκευτικά πονηρά μας συμφέροντα θέλουμε ἰμπεριαλιστικά ἤ ἐπεκτατικά, προπαγανδιστικά, ἐγωιστικά, νά ἐφαρμόσουμε στήν γεωστρατηγική μαςπεριοχή ἤ καμμιά φορά σέ πολλές περιοχές τῆς γῆς».

«Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, καλῶς ποιῆτε τούς ἐπηρεάζοντας κακῶς ὑμᾶς,... Νά λέτε καλά καί εὐλογημένα λόγια γι' αὐτούς, πού σᾶς καταρῶνται». «Ἄν τά κάνεις αὐτά, τότε τό καλό πού κάνεις, σταματᾶ ὡς ἐκεῖ τό κακό, πού τυχόν σοῦ ἔκαναν κάποιοι ἄλλοι».

Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως: «Γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά ὑπάρχει, ἔδωσε ὁ  Θεός τήν δική του βιολογική, φυσική μητέρα. Γιά ὅλους, ὅμως, τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, πού σήμερα κατοικοῦν στήν Ρωμανία (Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία), ἔδωσε ὁ Θεός αὐτές τίς περιοχές ὡς κοινή μητέρα - πατρίδα ὅλων μας».

Συμπέρασμα: Γι'αὐτό, ἄν χρειασθεῖ, πρέπει νά ὑπερασπιζόμαστε τήν Ρωμανία, ὅταν - κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος - προσπαθοῦν διάφορα ἔθνη ἤ ἐπαναστάτες ὑπήκοοι τῆς Ρωμανίας ἤ αἱρετικοί θέλουν νά ἀποσπάσουν σπίτια, χωριά, πόλεις κλπ. ἀπό τίς χῶρες - πατρίδες μας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπορρίπτει τούς ἐπεκτατικούς, ἰμπεριαλιστικούς, προπαγανδιστικούς, οἰκονομικοπολιτικούς πολέμους, τούς ὁποίους θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί καί ἱκανοποιοῦν τούς συλλογικούς ἐγωισμούς μας, τόν στεῖρο ἐθνικισμό καί τόν ἀριστερογενῆ ἐθνομηδενισμό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εὐλογεῖ κατ’οἰκονομίαν, δίδει τήν συγκατάθεσή της γιά πόλεμο παντός εἴδους, μόνο σέ δύο περιπτώσεις:

α) Ὅταν ὁ πόλεμος εἶναι ἀμυντικός καί διεξάγεται ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ὑπέρ βωμῶν καί ἐστιῶν, ὑπέρ ἱερῶν καί ὁσίων (π.χ. Ἑλληνοϊταλικός πόλεμος 1940-1941).

β) Ὅταν ὁ πόλεμος εἶναι ἐθνικοαπελευθερωτικός, ὅπως π.χ. τό 1821 μ.Χ. ἀγωνίσθηκαν οἱ Ἕλληνες νά ἀπελευθερώσουν τόν γεωγραφικό χῶρο τοῦ Αἰγαίου Πελάγους, τήν Στερεά Ἑλλάδα (Ρούμελη), τήν Πελοπόννησο (Μωρηά), τήν σκλαβωμένη τότε Θράκη καί Μακεδονία. Ἀπελευθερωτικοί πόλεμοι ἦσαν οἱ Βαλκανικοί πόλεμοι τό 1912-1913 καί ὁ ἀγῶνας τῆς Ἐθνικῆς Ὀργανώσεως Κυπρίων Ἀγωνιστῶν (ΕΟΚΑ Α΄) τοῦ 1955-1959 μ.Χ. γιά τήν ἕνωση τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κύπρου μέ τήν μητροπολιτική Ἑλλάδα, ἔχοντας οἱ Ἑλληνοκύπριοι (κατά πάντα φυλετικά καί κατά μετοχήν στήν Ἑλληνική Παιδεία εἴμαστε Ἕλληνες τῆς Κύπρου) τούς παναξίους ἡγέτες ἀγωνιστές, τόν Ἐθνάρχη καί Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κυρό Μακάριο Γ΄ καί στρατιωτικό ἡγέτη τόν στρατηγό Γεώργιο Γρίβα-Διγενῆ. Ὁ ἀγῶνας βέβαια συνεχίζεται καί στήν Κύπρο καί στήν Ἑλλάδα καί ὅπου ὑπάρχουν ἀπόδημοι Ἕλληνες καί Ἑλληνοκύπριοι. Ὁ Θεός βοηθός μας!

---

[1] Ματθ. 5, 3-12. Ἡ ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία, οἱ μακαρισμοί, οἱ χριστιανοί εἶναι ἅλας καί φῶς.