Μιά προσευχή, πού συνέταξε ὁ Γέροντας Ἰωήλ Γιαννακόπουλος τῆς Καλαμάτας
(+1966) καί ἔχει σχέσι μέ τή σωτηρία μας, ἔστειλε κάποια κυρία σ᾽ ἐμᾶς
κι ἐμεῖς δημοσιεύουμε λίγα ἀποσπάσματά της γιά τήν ψυχική μας ὠφέλεια.
Καθώς διαβάζουμε τήν προσευχή αὐτή, ἄς ἐνώνουμε καί τή δική μας προσευχή
μέ αὐτή τοῦ ἀειμνήστου Γέροντα:
“Θεέ μου, πιστεύω σ᾽ Ἐσέ, ἀλλά δυνάμωσε τήν πίστι μου. Ἐλπίζω σ᾽ Ἐσέ,
ἀλλά κάνε βεβαία τήν ἐλπίδα μου. Σέ ἀγαπῶ, ἀλλά πολλαπλασίασε τήν ἀγάπη
μου πρός Ἐσένα. Μετανοῶ γιά τίς ἁμαρτίες μου, ἀλλά Σύ αὔξησέ μου τή
μετάνοια καί τήν συντριβή.
Σέ λατρεύω Κύριε, γιατί εἶσαι ἡ πρώτη μου Ἀρχή. Σέ ποθῶ, γιατί εἶσαι τό
ἔσχατο Τέλος μου. Σ᾽ εὐχαριστῶ, γιατί εἶσαι ὁ αἰώνιος Εὐεργέτης μου. Σέ
ἐπικαλοῦμαι, γιατί εἶσαι ὁ μόνος Προστάτης μου.
Νά μέ ὀδηγῆς, Θεέ μου, μέ τή σοφία Σου, νά μέ παρηγορῆς μέ τό ἔλεός Σου
καί νά μέ προστατεύης μέ τή δύναμί Σου. Σ᾽ Ἐσένα, ἀφιερώνω τίς σκέψεις,
τά λόγια, τά ἔργα, τίς στεναχώριες καί τίς θλίψεις μου.
Θέλω στή συνέχεια τῆς ζωῆς μου νά μή σκέπτωμαι, παρά μόνο Ἐσένα, νά μήν
μιλάω, παρά μόνο γιά σένα, νά μήν ἐργάζομαι, παρά μπροστά σ᾽ Ἐσένα, νά
μή στενοχωροῦμαι, παρά μόνο γιά Σένα. Ἐνίσχυσε, Κύριε, τή θέλησί μου,
ὥστε νά θέλω ἐκεῖνο, πού Ἐσύ θέλεις, ἐπειδή τό θέλεις καί ὅσο τό θέλεις.
Φώτισε Κύριε, τό μυαλό μου, κυρίεψε τή θέλησί μου, καθάρισε τήν ψυχή μου, ἁγίασε τίς πράξεις μου.
Βοήθησέ με , Κύριε, στήν ἐξιλέωσι τῶν περασμένων ἁμαρτιῶν μου, στή
διόρθωσι τῶν παθῶν καί ἐλαττωμάτων μου, στήν ἄσκησι τῶν ἀρετῶν, πού
ἀνήκουν στή θέλησί μου.
Γέμισε τήν καρδιά μου, Κύριε, ἀπό ἐπιθυμία στίς ἀρετές Σου, ἀπό μίσος
στά ἐλαττώματά μου, ἀπό περιφρόνησι στή ματαιότητα τοῦ κόσμου. Θέλω νά
εἶμαι πάντοτε: Πειθαρχικός στούς ἀνωτέρους μου, συμπαθητικός στούς
κατωτέρους μου, πιστός στούς φίλους μου καί ἐπιεικής στούς ἐχθρούς μου.
Θέλω νά νικήσω τήν ἡδονή μέ τήν αὐταπάρνησι, τήν ὀργή μέ τήν πραότητα,
τήν ψυχική μου χλιαρότητα μέ τό ζῆλο τῆς εὐσεβείας. Θέλω θερμότητα στήν
προσευχή, προσήλωσι στά καθήκοντά μου, ἐγκράτεια στά γεύματά μου, καί
ἐπιμονή στίς ἀποφάσεις μου.
Φρόντισέ με, Κύριε, ὥστε νά ἔχω πάντοτε ἤρεμη συνείδησι, σεμνή ἐξωτερική
ἐμφάνισι, ἐποικοδομητική συνομιλία καί συμπεριφορά ἐπωφελῆ γιά τήν
κοινωνία. Ζητῶ νά νικῶ τή φύσι, ν᾽ ἀκολουθῶ τήν Χάρι, νά φυλάσσω τό Νόμο
Σου καί νά γίνω ἄξιος τῆς σωτηρίας μου.
Ἄς ἐννοήσω κάποτε, Κύριε, τήν μικρότητα τῆς ζωῆς, τό μεγαλεῖο τοῦ
Οὐρανοῦ, τήν βραχύτητα τοῦ χρόνου καί τό μάκρος τῆς αἰωνιότητος.
Κάνε ἀκόμη, Κύριε, νά ἑτοιμάζωμαι γιά τό θάνατο, νά φοβᾶμαι τήν κρίσι,
νά ἀποφύγω τόν Ἅδη καί στό τέλος νά κερδίσω τόν Παράδεισο, ὥστε νά Σέ
δοξάζω, ὑμνῶ καί εὐλογῶ εἰς τούς ἀπείρους αἰῶνες τό μέγα καί πανάγιο
Ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν”.
