Κάποιος είπε στόν Ἅγιο Βαρσανούφιο τῆς Μονῆς Ὄπτινα τῆς Ρωσίας (+1913):
—Δέν μπορῶ νά δεχθῶ πῶς ἕνα κομματάκι ψωμί καί λίγο κρασί εἶναι Σῶμα καί Αἷμα Θεοῦ.
—Δέν μοῦ λές, πιστεύεις ὅτι ἡ Ἀμερική ὑπάρχει;, τοῦ ἀπάντησε ο Ἅγιος Βαρσανούφιος της Όπτινα.
—Τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λές; Καί τά παιδάκια τό πιστεύουν.
—Ἄν τότε κάποιος σοῦ πῆ πώς ἡ Ἀμερική δέν ὑπάρχει, τί θά τοῦ ἀπαντήσης;
Ὅτι, φυσικά, ἡ Ἀμερική ὑπάρχει. Γιά τόν ἴδιο μόνο δέν ὑπάρχει· ἐπειδή ὁ
ἴδιος (γιά δικούς του λόγους) δέν θέλει νά τό ἀποδεχθῆ. Κατά τόν ἴδιο
τρόπο, λοιπόν, συμβαίνει καί μέ τό Μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Δέν ἔχει
σημασία, τί λέει ὁ καθένας. Σημασία ἔχει, τί λέει ὁ Χριστός. Καί ὁ
Χριστός τό λέει ξεκάθαρα στό Εὐαγγέλιο: “Τοῦτο ἐστίν (=αὐτό εἶναι) τό
σῶμα μου καί τοῦτο ἐστίν (=αὐτό εἶναι) τό αἷμα μου”(Μάρκου 14, 22-24).
