«Θά ἤθελα νά μείνω λίγο στά μαλλιά. Ὅπως ξέρετε, οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται πολύ μέ τά μαλλιά τους. Εἶχε ἔρθει ἕνα κοριτσάκι δεκατριῶν ἐτῶν, βεβαίως ἔδειχνε ὁλόκληρη κοπέλα, καί τά μαλλιά της τά εἶχε ἔτσι χτενισμένα, πού δέν ἦταν πολύ φυσιολογικά, δέν ἦταν δηλαδή παιδικό χτένισμα. Λέω:
«Παιδί μου, γιατί τά μαλλιά σου τά ἔχεις ἔτσι;». Μοῦ λέει: «Γιατί ἤθελα νά πάω στήν κομμώτρια καί ἀκόμη δέν πῆγα». Τῆς λέω: «Πᾶς στήν κομμώτρια;». «Γιατί, πάτερ, σᾶς φαίνεται παράξενο πού πάω στήν κομμώτρια;». Λέω: «Λίγο μοῦ φαίνεται παράξενο». Στήν ἐποχή τή δική μας, δεκατριῶν χρόνων κοριτσάκι νά πάει στήν κομμώτρια; Μεγάλες γυναῖκες, καί αὐτές πήγαιναν κάπου - κάπου. Ξέρετε πότε μποροῦσε νά πάει μεγάλη γυναῖκα σέ κομμωτήρια; Ὅταν εἶχε νά πάει σέ γάμο, σέ ἕνα ἔκτακτο γεγονός. Ἔτσι τό θυμᾶμαι ἐγώ. Καί λέω: «Παιδάκι μου, δεκατριῶν χρόνων καί πᾶς στήν κομμώτρια;». Καί λέει: «Μέ συγχωρεῖτε, πάτερ, ἀλλά ἐσεῖς ἀνήκετε σέ μία ἄλλη ἐποχή»!
Αὐτή ἦταν ἡ ἀπάντηση τῆς κοπέλας! Βλέπετε ὅτι σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται ἰδιαιτέρως μέ τά μαλλιά τους. Ἀποτελεῖ καί αὐτό ἕνα μέρος τῆς ὅλης παρουσίας, τῆς μόδας καί προβολῆς. Ἄν ξέραμε ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχομε, εἴτε σάν ὀμορφιά εἴτε σάν σωματικά προσόντα γενικά, ὅτι ἀποτελοῦν τήν πεπονόφλουδα, γιά νά γλιστρήσομε καί νά πᾶμε κατευθείαν στήν κόλαση, εἶναι ἀνάγκη καί μόνο νά σᾶς τό πῶ.
Προσοχή πάρα πολλή! Ἰδίως ἡ γυναῖκα, ὄχι ὀλιγότερο καί ὁ ἄντρας σήμερα. Ὅταν μπεῖ στόν πειρασμό νά θέλει νά ἀρέσει, καί μάλιστα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά ἀρέσουν, τό ξέρουν αὐτό πολύ καλά, τό ἐκμεταλλεύονται αὐτό καί κολακεύουν. Καί ὅταν κολακεύσει κάποιος καί σοῦ πεῖ «τί ὡραῖα εἶναι τά μάτια σου, ἡ φωνή σου» κτλ., ὅταν σοῦ ποῦν αὐτά τά πράγματα, τήν πάτησες τήν πεπονόφλουδα, καί ὅταν τήν πατήσεις, βρέθηκες στήν κόλαση! Γιατί; Συνήθως ἡ πτώση σου εἶναι στήν περιοχή τῆς ἀνηθικότητας, τῆς πορνείας! Θά παρακαλέσω πάρα πολύ νά προσέξομε!».
