Αἰωνία μονὴ καὶ ἀνάπαυσις
Μᾶς ἐρωτᾶ ὁ Κύριος: «Θέλετε νὰ ἀποκτήσετε θησαυρό, ποὺ νὰ μὴ παλιώνει ποτέ, νὰ μὴ χάνεται οὔτε νὰ λιγοστεύη ποτέ»;
«Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην, ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει» (Λουκ. ιβ΄ 33).
Δηλαδή: Πωλήσετε τὰ ὑπάρχοντά σας καὶ δῶστε τα ἐλεημοσύνη, καὶ κάνετε γιὰ τὸν ἑαυτόν σας θησαυροφυλάκια, ποὺ δὲν παλαιώνουν, θησαυρὸν στοὺς οὐρανούς ποὺ δὲν χάνεται καὶ δὲν λιγοστεύει, ἐκεῖ ὅπου δὲν πλησιάζει οὔτε κλέπτης νὰ τὸ ἁρπάζη, οὔτε σκόρος νὰ τὸ καταστρέψη.
«Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην, ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει» (Λουκ. ιβ΄ 33).
Δηλαδή: Πωλήσετε τὰ ὑπάρχοντά σας καὶ δῶστε τα ἐλεημοσύνη, καὶ κάνετε γιὰ τὸν ἑαυτόν σας θησαυροφυλάκια, ποὺ δὲν παλαιώνουν, θησαυρὸν στοὺς οὐρανούς ποὺ δὲν χάνεται καὶ δὲν λιγοστεύει, ἐκεῖ ὅπου δὲν πλησιάζει οὔτε κλέπτης νὰ τὸ ἁρπάζη, οὔτε σκόρος νὰ τὸ καταστρέψη.
* * *
Μὰ θὰ ἀναρωτηθοῦμε πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ αὐτό; Καὶ ὅμως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων μᾶς τὸ ἀποδεικνύει.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων πῆγε κάποτε μέ τόν ἐπίσκοπο Τρώϊλο (πολύ φιλάργυρο) σέ ἐπίσκεψη ἀσθενῶν. Γνωρίζοντας ὁ Ὅσιος ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶχε μαζί του τριάκοντα λίτρες χρυσοῦ, τοῦ εἶπε. «Δεῖξε ἀγάπη σήμερα, ἀδελφέ μου Ἐπίσκοπε, καί τίμησε τούς πτωχούς ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, δῶσε σέ αὐτούς ἔλεος». Ὁ Τρώϊλος ἀπό ἐντροπή μπροστά στούς ἀνθρώπους, ἔδωσε ἐντολή νά δώση στόν κάθε ἕνα χρήματα. Ὅμως βρέθηκαν τόσοι ἄνθρωποι, ὥστε χρειάστηκε νά τά δώση ὅλα τά χρήματα.
Πηγαίνοντας μετά στό σπίτι του στεναχωρήθηκε τόσο πολύ γιά τήν ἀκούσια ἐλεημοσύνη του, ὥστε ἀρρώστησε καί ὅταν τόν κάλεσε ὁ Πατριάρχης νά γευματίσουν τοῦ ἀρνήθηκε. Ὅταν τό ἄκουσε αὐτό ὁ Πατριάρχης, κατάλαβε τήν αἰτία τῆς ἀσθενείας του καί πῆρε μαζί του χρήματα καί πηγαίνοντας στόν Τρώϊλο τοῦ εἶπε. «Μή νομίσης, ἀδελφέ μου, ὅτι σοῦ εἶπα νά δώσης τά δικά σου γιά ἔλεος. Γιά μένα σοῦ εἶπα νά τά δώσης, ἐπειδή δέν εἶχα μαζί μου, ἀλλά τώρα σοῦ τά ἔφερα καί σέ εὐχαριστῶ». Ὁ Τρώϊλος μόλις πῆρε τό χρυσό, ἀμέσως γιατρεύτηκε. Τότε ὁ Πατριάρχης ζήτησε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί τοῦ ἔγραψε γράμμα στό ὁποῖον ἔλεγε: «Ὁ Θεός τοῦ ἐλέους καί τῆς φιλανθρωπίας, αὐτός ἀπόδωσε τόν μισθό στόν Ἰωάννη, τόν δικό μου Δεσπότη καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας, τῶν τριάκοντα λίτρων χρυσοῦ, πού μοίρασε στούς πτωχούς ὅπου καί πληρώθηκα».
Μετά ἀπό λίγο ἀφοῦ γευμάτισαν, ἐκοιμήθη ὁ Τρώϊλος, ὁ ὁποῖος εἶδε τό ἑξῆς ὅραμα. Εἶδε ὅτι τόν πῆγαν στόν Παράδεισο, καί ἐκεῖ εἶδε ἕνα ὑπέρλαμπρο καί ὄμορφο παλάτι, μεγαλύτερο καί ὡραιότερο δέν ὑπῆρχε, καί στό πάνω μέρος τῆς πόρτας ἦταν γραμμένος τίτλος μέ χρυσά γράμματα, πού ἔλεγε. «Τρωΐλου τοῦ Ἐπισκόπου αἰωνία μονή καί ἀνάπαυση». Ἐνῶ λοιπόν διάβαζε ἐκεῖνο τόν τίτλο μέ τήν ἐλπίδα νά ἀπολαύση τέτοια μονή, ἦλθε κάποιος νέος τοῦ βασιλέως μέ τήν συνοδεία του κρατῶντας στά χέρια του πολύ χρυσό, καί εἶπε στούς ὑπηρέτες του. «Ἀφαιρέστε τόν τίτλο ἐκεῖνο ἀπό τήν πύλη καί γράψτε ὅπως ὥρισε ὁ βασιλεύς. “Μονή καί ἀνάπαυση Ἰωάννου τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος τό ἀγόρασε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Τρώϊλο γιά τριάκοντα λίτρες χρυσοῦ”». Ὅταν ξύπνησε ὁ Ἐπίσκοπος διηγήθηκε στόν Πατριάρχη τήν ὀπτασία, ζητῶντας συγχώρεση γιά αὐτή τήν ἄγνοια. Ἀπό τότε ἔγινε πολύ εὔσπλαγχνος καί ἐλεήμων.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων πῆγε κάποτε μέ τόν ἐπίσκοπο Τρώϊλο (πολύ φιλάργυρο) σέ ἐπίσκεψη ἀσθενῶν. Γνωρίζοντας ὁ Ὅσιος ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶχε μαζί του τριάκοντα λίτρες χρυσοῦ, τοῦ εἶπε. «Δεῖξε ἀγάπη σήμερα, ἀδελφέ μου Ἐπίσκοπε, καί τίμησε τούς πτωχούς ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, δῶσε σέ αὐτούς ἔλεος». Ὁ Τρώϊλος ἀπό ἐντροπή μπροστά στούς ἀνθρώπους, ἔδωσε ἐντολή νά δώση στόν κάθε ἕνα χρήματα. Ὅμως βρέθηκαν τόσοι ἄνθρωποι, ὥστε χρειάστηκε νά τά δώση ὅλα τά χρήματα.
Πηγαίνοντας μετά στό σπίτι του στεναχωρήθηκε τόσο πολύ γιά τήν ἀκούσια ἐλεημοσύνη του, ὥστε ἀρρώστησε καί ὅταν τόν κάλεσε ὁ Πατριάρχης νά γευματίσουν τοῦ ἀρνήθηκε. Ὅταν τό ἄκουσε αὐτό ὁ Πατριάρχης, κατάλαβε τήν αἰτία τῆς ἀσθενείας του καί πῆρε μαζί του χρήματα καί πηγαίνοντας στόν Τρώϊλο τοῦ εἶπε. «Μή νομίσης, ἀδελφέ μου, ὅτι σοῦ εἶπα νά δώσης τά δικά σου γιά ἔλεος. Γιά μένα σοῦ εἶπα νά τά δώσης, ἐπειδή δέν εἶχα μαζί μου, ἀλλά τώρα σοῦ τά ἔφερα καί σέ εὐχαριστῶ». Ὁ Τρώϊλος μόλις πῆρε τό χρυσό, ἀμέσως γιατρεύτηκε. Τότε ὁ Πατριάρχης ζήτησε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί τοῦ ἔγραψε γράμμα στό ὁποῖον ἔλεγε: «Ὁ Θεός τοῦ ἐλέους καί τῆς φιλανθρωπίας, αὐτός ἀπόδωσε τόν μισθό στόν Ἰωάννη, τόν δικό μου Δεσπότη καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας, τῶν τριάκοντα λίτρων χρυσοῦ, πού μοίρασε στούς πτωχούς ὅπου καί πληρώθηκα».
Μετά ἀπό λίγο ἀφοῦ γευμάτισαν, ἐκοιμήθη ὁ Τρώϊλος, ὁ ὁποῖος εἶδε τό ἑξῆς ὅραμα. Εἶδε ὅτι τόν πῆγαν στόν Παράδεισο, καί ἐκεῖ εἶδε ἕνα ὑπέρλαμπρο καί ὄμορφο παλάτι, μεγαλύτερο καί ὡραιότερο δέν ὑπῆρχε, καί στό πάνω μέρος τῆς πόρτας ἦταν γραμμένος τίτλος μέ χρυσά γράμματα, πού ἔλεγε. «Τρωΐλου τοῦ Ἐπισκόπου αἰωνία μονή καί ἀνάπαυση». Ἐνῶ λοιπόν διάβαζε ἐκεῖνο τόν τίτλο μέ τήν ἐλπίδα νά ἀπολαύση τέτοια μονή, ἦλθε κάποιος νέος τοῦ βασιλέως μέ τήν συνοδεία του κρατῶντας στά χέρια του πολύ χρυσό, καί εἶπε στούς ὑπηρέτες του. «Ἀφαιρέστε τόν τίτλο ἐκεῖνο ἀπό τήν πύλη καί γράψτε ὅπως ὥρισε ὁ βασιλεύς. “Μονή καί ἀνάπαυση Ἰωάννου τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος τό ἀγόρασε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Τρώϊλο γιά τριάκοντα λίτρες χρυσοῦ”». Ὅταν ξύπνησε ὁ Ἐπίσκοπος διηγήθηκε στόν Πατριάρχη τήν ὀπτασία, ζητῶντας συγχώρεση γιά αὐτή τήν ἄγνοια. Ἀπό τότε ἔγινε πολύ εὔσπλαγχνος καί ἐλεήμων.
* * *
Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
«Πραγματικὰ εἶναι μεγάλο ἀγαθὸ καὶ δῶρο τοῦ Θεοῦ ἡ ἐλεημοσύνη καὶ μᾶς
ἐξομοιώνει, ὅσο μᾶς εἶναι δυνατό, μὲ τὸν Θεό, ὅταν τὴν ἀσκοῦμε. [Ἀπ’ τὴν
ΙΣΤ΄ Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ»].
* * *
Τέτοια εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἐλεημοσύνης,
εἶναι ἀθάνατο πρᾶγμα και ἄφθαρτο καὶ δὲν εἶναι δυνατὸ ποτὲ νὰ σβήση. Καὶ
τὰ μὲν ἀνθρώπινα ὅλα γενικὰ διαλύονται, ὅμως ὁ καρπὸς τῆς ἐλεημοσύνης
παραμένει συνέχεια ἀμάραντος, χωρὶς νὰ ἐμποδίζεται ἀπὸ καμμιὰ καιρικὴ
δυσκολία. Γιατί, κι ἄν ἀκόμη τὸ σῶμα διαλυθῆ, ἐκείνη δὲν διαλύεται μαζὶ
μὲ τὴν ἐδῶ ζωή, ἀλλ’ ἀναχωρεῖ πρὶν ἀπ’ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ προετοιμάση καὶ
στολίση τόπους κατοικίας γι’ αὐτό, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ Χριστός, ὅτι
«στὸν οἶκο τοῦ Πατέρα μου ὑπάρχουν πολλοὶ τόποι διαμονῆς» (Ἰω. 14, 2).
[Ἀπ’ τὴν Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΙΑ΄ ΨΑΛΜΟΝ»].
πηγή
πηγή
