«Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει φοβερός στούς ἐχθρούς του, ὅταν εἶναι πάρα πολύ πνευματικός ἄνθρωπος. Ἡ μέθοδος τοῦ νά γίνω φοβερός στόν ἄλλον ἤ νά ἀμυνθῶ στή ζωή μου δέν εἶναι νά μάθω τήν ἰαπωνική πάλη, πῶς λέγεται …
Κάνα-δυό φορές εἶδα σέ ταξί τό παιδάκι τοῦ ταξιτζῆ νά μαθαίνει καράτε. Καί λέω: «Τό παιδάκι αὐτό εἶναι δικό σας;». «Ναί». «Μαθαίνει καράτε;». «Ναί». «Γιατί;». «Γιά νά μπορεῖ νά ἀμυνθεῖ στή ζωή του». Ἀγαπητοί μου, δέν εἶναι τό καράτε πού θά μᾶς κάνει νά ἀμυνθοῦμε στή ζωή μας, ἀλλά ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ποιός γονιός φροντίζει τό παιδί του νά ἔχει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ; Ἄν τό φροντίζει, τότε ἔχει ἀκαταμάχητο σύμμαχο καί καθίσταται φοβερός στούς πάντας».
(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 148η)
