ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α' ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
.... Τὸ ἄθεο πνεῦμα πόσο μπῆκε στὸν Καθολικισμό! Οἱ Καθολικοὶ πᾶνε σιγὰ-σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τοὺς Ἁγίους. «Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρὸς βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν μικρὸς Ἅγιος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μύθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ δὲν ὑπῆρχε· ἦταν μία παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετὰ θὰ ποῦν:
.... Τὸ ἄθεο πνεῦμα πόσο μπῆκε στὸν Καθολικισμό! Οἱ Καθολικοὶ πᾶνε σιγὰ-σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τοὺς Ἁγίους. «Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρὸς βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν μικρὸς Ἅγιος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μύθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ δὲν ὑπῆρχε· ἦταν μία παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετὰ θὰ ποῦν:
«Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός· ἦταν μόνον ἕνας δάσκαλος
μεγάλος».
Μετὰ θὰ προχωρήσουν καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη». Καὶ μετὰ θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ φύση»! Ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστά. Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανὰ θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοὶ δικοί μας στὸ σημεῖο νὰ πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.
Ἦρθε καὶ σ’ ἐμένα κάποιος νὰ πάρη εὐλογία, γιὰ νὰ πάη στὴν Ἰταλία νὰ σπουδάση Λειτουργικὴ καὶ νὰ κάνη διατριβή. «Εἶσαι στὰ καλά σου; τοῦ εἶπα. Θέλεις νὰ πᾶς στοὺς Ἰησουΐτες νὰ κάνης τὴν διατριβή σου καὶ ἦρθες νὰ σοὺ δώσω καὶ εὐλογία; Αὐτοὶ δὲν ξέρουν τί τοὺς γίνεται! Ἐκεῖ διδάσκουν Οὐνίτες, Ἰησουΐτες, δὲν ξέρω τί!» Θέλει προσοχὴ ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις. Γιατί ἔτσι κάνουν· πᾶνε, σπουδάζουν στὴν Ἀγγλία, Γαλλία κ.λπ., πιάνουν τὰ εὐρωπαϊκὰ μικρόβια καὶ κάνουν μετὰ διατριβή. Μελετοῦν λ.χ. τοὺς Ἕλληνες Πατέρες σὲ μετάφραση ποὺ ἔκαναν οἱ ξένοι στὴν γλώσσα τους. Ἐκεῖνοι, εἴτε ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀποδώσουν τὰ νοήματα σωστὰ εἴτε ἀπὸ πονηριά, πρόσθεσαν καὶ τὰ δικά τους τὰ λανθασμένα.
Οἱ δικοί μας πάλι, οἱ Ὀρθόδοξοι, ποὺ μάθανε τὶς ξένες γλῶσσες, παίρνουν ἀπὸ ‘κεῖ τὰ ξένα μικρόβια καὶ τὰ μεταφέρουν ἐδῶ καὶ μετὰ τὰ διδάσκουν κιόλας. Φυσικά, ὅταν προσέξη κανείς, εὔκολα ξεχωρίζει τὸ χρυσὸ ἀπὸ τὸ κεχριμπάρι.
Μετὰ θὰ προχωρήσουν καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη». Καὶ μετὰ θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ φύση»! Ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστά. Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανὰ θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοὶ δικοί μας στὸ σημεῖο νὰ πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.
Ἦρθε καὶ σ’ ἐμένα κάποιος νὰ πάρη εὐλογία, γιὰ νὰ πάη στὴν Ἰταλία νὰ σπουδάση Λειτουργικὴ καὶ νὰ κάνη διατριβή. «Εἶσαι στὰ καλά σου; τοῦ εἶπα. Θέλεις νὰ πᾶς στοὺς Ἰησουΐτες νὰ κάνης τὴν διατριβή σου καὶ ἦρθες νὰ σοὺ δώσω καὶ εὐλογία; Αὐτοὶ δὲν ξέρουν τί τοὺς γίνεται! Ἐκεῖ διδάσκουν Οὐνίτες, Ἰησουΐτες, δὲν ξέρω τί!» Θέλει προσοχὴ ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις. Γιατί ἔτσι κάνουν· πᾶνε, σπουδάζουν στὴν Ἀγγλία, Γαλλία κ.λπ., πιάνουν τὰ εὐρωπαϊκὰ μικρόβια καὶ κάνουν μετὰ διατριβή. Μελετοῦν λ.χ. τοὺς Ἕλληνες Πατέρες σὲ μετάφραση ποὺ ἔκαναν οἱ ξένοι στὴν γλώσσα τους. Ἐκεῖνοι, εἴτε ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀποδώσουν τὰ νοήματα σωστὰ εἴτε ἀπὸ πονηριά, πρόσθεσαν καὶ τὰ δικά τους τὰ λανθασμένα.
Οἱ δικοί μας πάλι, οἱ Ὀρθόδοξοι, ποὺ μάθανε τὶς ξένες γλῶσσες, παίρνουν ἀπὸ ‘κεῖ τὰ ξένα μικρόβια καὶ τὰ μεταφέρουν ἐδῶ καὶ μετὰ τὰ διδάσκουν κιόλας. Φυσικά, ὅταν προσέξη κανείς, εὔκολα ξεχωρίζει τὸ χρυσὸ ἀπὸ τὸ κεχριμπάρι.
