(σ. ΙΧΘΥΣ: Κάποιοι αδελφοί μας χριστιανοί, μας κατηγορούν ότι είμαστε κολλημένοι με τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Πράγματι, ομολογούμε ότι αγαπάμε πολύ τον Άγιο Μάρκο, διότι την κρίσιμη ιστορική στιγμή έγινε όργανο του Θεού, καί στύλος της Ορθοδοξίας. Χάρη σ' αυτόν είμαστε σήμερα Ορθόδοξοι και εμείς και αυτοί που μας κατηγορούν! Πώς λοιπόν, να μην είμαστε "κολλημένοι" με αυτόν;)
Μετά την υπογραφή του Ενωτικού Όρου στην Φλωρεντία, ο Πάπας Ευγένιος ζήτησε να παρουσιασθεί ενώπιόν του ο Άγιος Μάρκος, και τον απείλησε πως, αν δεν υπογράψει την Ένωση, θα καθαιρεθεί και θα τιμωρηθεί ως αιρετικός, επειδή, όπως είπε ο Πάπας, έτσι παθαίνουν όσοι δεν υπακούουν στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, όπως θεωρούσε και αυτήν της Φερράρας-Φλωρεντίας, ως Οικουμενική. Την ευθεία και άμεση απάντηση του Αγίου Μάρκου μας την διέσωσε ο Συρόπουλος στα Απομνημονεύματα, και σας την παραθέτουμε:
''Αι Σύνοδοι κατεδίκαζον τους μη πειθομένους τη Εκκλησία αλλ' εις δόξαν τινά εναντίαν αυτής ενισταμένους και ταύτην κηρύττοντας και υπέρ αυτής αγωνιζομένους διό και αιρετικούς εκάλουν αυτούς, και κατεδίκαζον πρώτον την αίρειση, είτα τους αντεχομένους αυτής. Εγώ δεν κηρύττω ιδίαν μου δόξαν, ουδέ τι εκαινοτόμησα, ουδέρ υπέρ αλλοτρίου τινός δόγματος και νόθου ενίσταμαι, αλλ' εις την ακραφνή δόξαν τηρώ εμαυτόν, ήν παρέλαβε και κατέχει η Εκκλησία απ' αυτού του Σωτήρος ημών Χριστού και η Ρωμαϊκή Αγία Εκκλησία προ του Σχίσματος κατείχεν ομού μετά της ημετέρας Αγίας Εκκλησίας της Ανατολικής. Ήν τινα ευσεβή δόξαν και πρότερον μεν αεί επηνείτε και εν τη παρούση δε συνόδω πολλάκις αυτήν επηνέσατε και ουδείς δύναται κατά τι μέμφεσθαι ή κατηγορείν αυτής. Ει ταύτης τοίνυν αντιποιούμαι και εξ αυτής παρεκκλίναι ου βούλομαι, πως αν κατακριθείην δίκην, ήν οι αιρετικοί κατεδικάζοντο; δει γαρ πρώτον την δόξαν ήν δοξάζω κατακρίναι. Ειδε αύτη ευσεβής και ορθόδοξος ομολογείται, πως εγώ καταδίκης άξιος;''.
(=''Οι Σύνοδοι κατεδίκαζαν όσους δεν πείθονταν στην Εκκλησία αλλά προέβαλαν κάποια διδασκαλία ενάντια σε αυτήν και την κήρυτταν και αγωνίζονταν για αυτή, γι' αυτό και τους ονόμαζαν αυτούς αιρετικούς, και κατεδίκαζαν πρώτα την αίρεση, έπειτα όσους επέμεναν σε αυτήν.
Εγώ δεν κηρύττω δική μου διδασκαλία, ούτε καινοτόμησα, ούτε προβάλλω κάποιο άλλο δόγμα ξένο και νόθο, αλλά τηρώ για τον εαυτόν μου την ακραιφνή διδασκαλία, που παρέλαβε η Εκκλησία από τον ίδιο τον Σωτήρα μας Χριστό, και την οποίαν η Ρωμαϊκή (=Λατινική) Αγία Εκκλησία πριν το Σχίσμα κατείχε μαζί με την δική μας Αγία Ανατολική Εκκλησία. Αυτήν ακριβώς την ευσεβή διδασκαλία, την οποίαν προηγουμένως πάντοτε επαινούσατε, και στην τωρινή σύνοδο πολλές φορές την επαινέσατε, και κανείς δεν μπορεί να την μεμφθεί ή να την κατηγορήσει.
Εάν λοιπόν σε αυτήν παραμένω και δεν θέλω να παρεκκλίνω εξ αυτής, πως είναι δυνατόν να κατακριθώ και να καταδικασθώ, όπως οι αιρετικοί καταδικάζονταν; Πρώτα πρέπει να κατακρίνει κάποιος την διδασκαλία που πιστεύω. Εάν αυτή ομολογείται ότι είναι ευσεβής και ορθόδοξος, πως εγώ είμαι άξιος καταδίκης;'').
