Ήθελα εδώ και μέρες να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που έζησα πριν κάποιες μέρες όταν βρέθηκα για λίγο στην Αθήνα.
Το πατρικό μου βρίσκεται στα Πατήσια. Καθώς λοιπόν επέστρεφα από το
αεροδρόμιο στο σπίτι, επέλεξα να περπατήσω στην Αθήνα στη λεωφόρο
Πατησίων. Οφείλω να πω ότι παρόλο που είμαι 6 χρόνια στην αγαπημένη
Λήμνο ερχόμενος από την Αθήνα δεν μπορώ να προσαρμοστώ εύκολα αν και έχω
ζήσει και σε άλλα μέρη της επαρχίας και παλαιότερα. Η Αθήνα όσο χάλια
και να γίνει παραμένει η μεγάλη μου αγάπη.
Τη στιγμή λοιπόν που περπατούσα έρχεται ένας κύριος σε άθλια
κατάσταση, (προφανώς άστεγος και ταλαιπωρημένος). Μου ζήτησε πολύ
ευγενικά και με ιδιαίτερη ευλάβεια να του δώσω κάποια χρήματα. Του δίνω
κάτι και όταν με ευχαρίστησε μου ζήτησε μια μεγάλη χάρη. Μου λέει
«Σημείωσε πάτερ μου το όνομα Βασιλική, είναι η μανούλα μου που έφυγε για
τον ουρανό πριν 3 μέρες και έχει ανάγκη προσευχής».
Και αυτό είναι ένα από τα περιστατικά. Κάθε φορά που πάω στην Αθήνα
γυρνάω με ένα μπλοκάκι γεμάτο ονόματα από απλούς ανθρώπους που με
πλησιάζουν έτσι ξαφνικά και μου λένε να σημειώσω κάποιο αγαπημένο τους
πρόσωπο που έχει πρόβλημα και χρειάζεται βοήθεια.
Αυτοί είναι οι παπάδες, οι τύποι με τα μαύρα. Σαν την μύγα μέσα στο
γάλα εντός του σύγχρονου και τεχνολογικού κόσμου αλλά η παρουσία τους
μυρίζει ουρανό και παράδεισο. Το ράσο, αυτή τη ευλογημένη μαρτυρία που
δείχνει την κατεύθυνση προς τον ουρανό. Όσα χρόνια και να περάσουν όπου
και να φτάσει η τεχνολογία και η επιστήμη, το ράσο θα μας δείχνει τον
δρόμο του ουρανού και του παραδείσου.
Αυτός ο ευλογημένος ασπασμός, που δεν φυλάμε απλά το χέρι του
συγκεκριμένου ανθρώπου αλλά ασπαζόμαστε τα χέρια που πιάνουν τον Χριστό,
μια ολόκληρη αποστολική διαδοχή, μια ιστορική ευλογημένη και αγιασμένη
παρακαταθήκη που έρχεται από τα βάθη της δημιουργίας της Εκκλησίας. Από
τον ίδιο τον Κύριο μας…
Αγαπητοί μου….Όταν βλέπετε Ιερέα στον δρόμο, στο super market,
οπουδήποτε… Να γεμίζει χαρά η καρδιά σας. Δεν είναι η παρουσία ενός
απλού προσώπου αλλά στο πρόσωπο αυτό του απλού παπά βρίσκεται όλη η
Πεντηκοστή. Αυτά τα ευλογημένα χέρια τα οποία ο ιερέας δανείζει στον
Θεό και Εκείνος έρχεται ως πρόσωπο με τη χάρη του Παναγίου πνεύματος και
αγιάζει τα πάντα. Και ο παπάς πάντα στον χαιρετισμό «Την ευχή σας πάτερ» να δίνει με χαρά την ευλογία όχι τη δική του αλλά του Κυρίου,
διότι από εκεί πηγάζουν τα πάντα.
Αυτό το ευλογημένο μαύρο ράσο, που όμως έχει περισσότερο φώς ακόμα και από τον ίδιο τον ήλιο.
