Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Α΄ Κορινθ. α΄ 22, 23 ἐπισημαίνει: «ἐπειδὴ καὶ
Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ
κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ
μωρίαν». Μετάφραση: Φαίνεται δὲ μωρὸν καὶ ἀνόητον, ἐπειδὴ καὶ οἱ
Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν ὑπερφυσικὸν σημεῖον διὰ νὰ πιστεύσουν. Καὶ οἱ Ἕλληνες
ζητοῦν συλλογισμοὺς φιλοσοφικούς, ποὺ νὰ ἱκανοποιοῦν τὸ περίεργον πνεῦμα
των.
Ἡμεῖς ὅμως κηρύττομεν τὸν Χριστόν, ποὺ ἔχει σταυρωθῆ. Καὶ ὁ ἐσταυρωμένος Χριστὸς διὰ μὲν τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ περιμένουν τὸν Χριστὸν Μεσσίαν ὡς ἐπίγειον βασιλέα, εἶναι πρόσκομμα, ἐπὶ τοῦ ὁποίου σκοντάπτουν καὶ δὲν πιστεύουν.
Διὰ δὲ τοὺς Ἕλληνας ὁ ἐσταυρωμένος Θεός, ποὺ δὲν ἐνίκησε τοὺς ἐχθρούς του, παρουσιάζεται ὡς ἰδέα μωρὰ καὶ ἀνόητος.
• Μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Μᾶς λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ στήριξε τὴν οἰκουμένη, διέλυσε τὴν πλάνη, ἔκανε οὐρανὸ τὴ γῆ, ἔκοψε τὰ νεῦρα τοῦ θανάτου, κατέστησε τὸν ἅδη ἄχρηστο, κυρίεψε τὴν ἀκρόπολη τοῦ διαβόλου, ἀποστόμωσε τοὺς δαίμονες, ἔκανε ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους, γκρέμισε βωμοὺς κι ἀνέτρεψε ναούς, φύτεψε στή γῆ τὴν καινούργια αὐτὴ καὶ παράξενη φιλοσοφία, ἔκανε ἄπειρα ἀγαθά». [Ἀπ’ τὴν Ὁμιλία του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΘΕΝΤΑΣ»] • Ἕνα ἐξαποστειλάριο τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ λέγει: «Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον, καὶ κόσμος ἁγιάζεται· ὁ γὰρ Πατρὶ συνεδρεύων, καὶ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ· ἐν τούτῳ χεῖρας ἁπλώσας, τὸν κόσμον ὅλον εἵλκυσας, πρὸς σὴν Χριστὲ ἐπίγνωσιν· τοὺς οὖν εἰς σὲ πεποιθότας, θείας ἀξίωσον δόξης.
Ναὶ ἅπλωσε ὁ σταυρωθεὶς Κύριος πάνω στὸ Σταυρὸ τὰ χέρια του καὶ ὅλο τὸν κόσμο κάλεσε κοντά του.
• Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἐπὶ τριακόσια χρόνια περίπου σκεπάσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχουν ἴχνη του. Μαζὶ μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἦσαν θαμμένοι καὶ οἱ δύο Σταυροὶ τῶν ληστῶν. Ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἡ μητέρα του Ἁγία Ἑλένη ἔσκαψε στὸ σημεῖο ποὺ τῆς ὑπέδειξε κάποιος ἡλικιωμένος Ἑβραῖος καὶ πράγματι βρέθηκαν καὶ οἱ Τρεῖς Σταυροὶ μαζὶ καὶ τὰ καρφιά. Χάρηκε πολὺ ἡ βασίλισσα, ἀλλὰ ἦταν σὲ ἀπορία ποιὸς ἦταν ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Τότε ὁ Ἐπίσκοπος Μακάριος τὴν παρηγόρησε καὶ τῆς εἶπε μὲ θαῦμα θὰ μᾶς τὸ φανερώση ὁ Θεός. Πράγματι, ἐκεῖ ἦταν μιὰ γυναίκα ἀρχόντισσα βαρειὰ ἀσθενής, γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἰατροὶ εἶχαν ἀποφανθῆ ὅτι δὲν ἐπρόκειτο νὰ ζήση. Ἔβαλαν τὴν ἄρρωστη γυναίκα πάνω στοὺς σταυροὺς τῶν ληστῶν καὶ δὲν φάνηκε κανένα θαῦμα. Ὅταν πλησίαζε ἀπὸ μακρυὰ τὸν Δεσποτικὸ Σταυρό, ἀμέσως ὤ τοῦ θαύματος, ἐθεραπεύθη καὶ περπάτησε δοξάζουσα τὸν Θεό. Ὁ λαὸς τῶν Ἱεροσολύμων, ὅταν ἔμαθε ὅτι εὑρέθη ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἔτρεξαν πάρα πολλοὶ καὶ παρακαλοῦσαν τὴν Ἁγία Ἑλένη, τὴν βασίλισσα, νὰ τοὺς δώσῃ τὸν Σταυρό, γιὰ νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Ἡ βασίλισσα βλέπουσα τὸ μεγάλο πλῆθος τοῦ λαοῦ τοὺς εἶπε ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Τότε ὁ λαὸς ζήτησε ἔστω καὶ ἀπὸ μακρυὰ νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Πράγματι, γιὰ τὴν πίστι τοῦ λαοῦ ἔκαμε θρόνο ψηλὸ καὶ ἀνεβαίνοντας πάνω ὁ Ἐπίσκοπος Μακάριος ἔλαβε τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν ὕψωσε στὰ τέσσερα σημεῖα, ὅπως κάνουν σήμερα οἱ ἱερεῖς. Ὁ πιστὸς λαὸς βλέποντας τὸν Σταυρὸ μὲ μεγάλη φωνὴ καὶ μὲ δάκρυα ἔψαλλε τὸ «Κύριε, ἐλέησον».
Εἰς ἀνάμνησιν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὅποια μέρα καὶ ἄν τύχη, ἔχουμε νηστεία καὶ κατὰ τὴν θεία Λειτουργία διαβάζουμε τὸ Εὐαγγέλιο τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου.
Μὲ τὸν Σταυρὸ ὅλοι ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ξεκινᾶμε κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς μας.
Πάρα πολλὰ θαύματα ἔχουν γίνει μὲ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ.
• Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Πρέβελη, παραθέτουμε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἱστορικὰ θαύματα.
Κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, στὶς 28 Αὐγούστου 1941, οἱ Ναζὶ αἰχμαλώτισαν τοὺς μοναχοὺς τοῦ Πρέβελη καὶ λεηλάτησαν τὴν Ἱ. Μονή. Αἰτία ἦταν ἡ δράση τοῦ Καθηγουμένου Ἀγαθαγγέλου Λαγγουβάρδου καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα, ἡ προσφορὰ τῆς Ἱ. Μονῆς χάριν τῶν συμμάχων. Ὅπως γράφει ὁ Μιχ. Παπαδάκης: «Πάνω ἀπὸ 5.000 ἄνθρωποι πέρασαν, ἔφαγαν, κοιμήθηκαν, ἐξυπηρετήθηκαν». Φεύγοντας οἱ Γερμανοὶ ἀπὸ τὸ λεηλατημένο Μοναστήρι ἅρπαξαν καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Ἡ κλοπὴ ἀνακοινώθηκε στὸ ἴδιο βράδυ ἀπὸ τὸν Μοναχὸ Μανασσῆ Παπαδάκη. Ὀ πληθυσμὸς ἄκουσε τὴν εἴδηση μὲ ἀπελπισία, τρόμο καὶ συντριβή. Δὲν περίμεναν τέτοια ἱεροσυλία. Ἡ ἀγωνία συνεχιζόταν, γιατὶ δὲν ἀκολούθησαν πληροφορίες γιὰ τὸ θέμα. Τὸ μεσημέρι τῆς 13ης Σεπτεμβρίου, παραμονὴ τῆς Ἑορτῆς, ὁ Μοναχὸς Μανασσῆς παρέλαβε δέμα, ἀφοῦ ὑπέγραψε ἀπόδειξη παραλαβῆς, ἀπὸ χωροφύλακα τῶν Χανίων. Ὁ γηραιὸς καλόγηρος ὑπέγραψε μὲ χέρι τρεμάμενο ἀπὸ τὴ συγκίνηση… Μὲ ἔκσταση καὶ ψυχικὴ ἀνάταση εὐχαρίστησε τὸ Θεό, ἔλυσε τὸ πολύτιμο δέμα, πῆρε μὲ εὐλάβεια τὸ Ἱερὸ Σύμβολο καὶ τὸ φύλαξε. Ρώτησε τὸ χωροφύλακα πῶς ἔφτασε στὰ χέρια του. Ἐκεῖνος ἀπάντησε ὅτι τοῦ τὸν ἔδωσαν οἱ Γερμανοὶ ἀπὸ τὸ Μάλεμε νὰ τὸν ἐπιστρέψει στὸ Μοναστήρι. Διότι τὸν ἔβαλαν σὲ τρία διαφορετικὰ ἀεροπλάνα πού, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, δὲν μπόρεσαν νὰ ἀπογειωθοῦν· καὶ φοβήθηκαν. Αὐτὰ εἶναι δύο ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ εὐλάβεια τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς φαίνεται στὴν προτροπὴ πρὸς τοὺς ἀρρώστους – καὶ κυρίως γιὰ ὀφθαλμικὲς παθήσεις: «Ἄμε στοῦ Πρέβελη νὰ σοῦ σύρουν τὸν Τίμιο Σταυρὸ νὰ βρεῖς τὴν ὑγειά σου». Ἀπὸ τὴν ἔλευσή του ὥς τὶς ἡμέρες μας ὁ Τίμιος Σταυρὸς σημάδεψε καὶ σημαδεύει τὴ ζωή τῆς Ἱ. Μονῆς καὶ ὅσους μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια ζητοῦν τὴ βοήθειά του.
Ἡμεῖς ὅμως κηρύττομεν τὸν Χριστόν, ποὺ ἔχει σταυρωθῆ. Καὶ ὁ ἐσταυρωμένος Χριστὸς διὰ μὲν τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ περιμένουν τὸν Χριστὸν Μεσσίαν ὡς ἐπίγειον βασιλέα, εἶναι πρόσκομμα, ἐπὶ τοῦ ὁποίου σκοντάπτουν καὶ δὲν πιστεύουν.
Διὰ δὲ τοὺς Ἕλληνας ὁ ἐσταυρωμένος Θεός, ποὺ δὲν ἐνίκησε τοὺς ἐχθρούς του, παρουσιάζεται ὡς ἰδέα μωρὰ καὶ ἀνόητος.
• Μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Μᾶς λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ στήριξε τὴν οἰκουμένη, διέλυσε τὴν πλάνη, ἔκανε οὐρανὸ τὴ γῆ, ἔκοψε τὰ νεῦρα τοῦ θανάτου, κατέστησε τὸν ἅδη ἄχρηστο, κυρίεψε τὴν ἀκρόπολη τοῦ διαβόλου, ἀποστόμωσε τοὺς δαίμονες, ἔκανε ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους, γκρέμισε βωμοὺς κι ἀνέτρεψε ναούς, φύτεψε στή γῆ τὴν καινούργια αὐτὴ καὶ παράξενη φιλοσοφία, ἔκανε ἄπειρα ἀγαθά». [Ἀπ’ τὴν Ὁμιλία του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΘΕΝΤΑΣ»] • Ἕνα ἐξαποστειλάριο τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ λέγει: «Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον, καὶ κόσμος ἁγιάζεται· ὁ γὰρ Πατρὶ συνεδρεύων, καὶ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ· ἐν τούτῳ χεῖρας ἁπλώσας, τὸν κόσμον ὅλον εἵλκυσας, πρὸς σὴν Χριστὲ ἐπίγνωσιν· τοὺς οὖν εἰς σὲ πεποιθότας, θείας ἀξίωσον δόξης.
Ναὶ ἅπλωσε ὁ σταυρωθεὶς Κύριος πάνω στὸ Σταυρὸ τὰ χέρια του καὶ ὅλο τὸν κόσμο κάλεσε κοντά του.
• Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἐπὶ τριακόσια χρόνια περίπου σκεπάσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχουν ἴχνη του. Μαζὶ μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἦσαν θαμμένοι καὶ οἱ δύο Σταυροὶ τῶν ληστῶν. Ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἡ μητέρα του Ἁγία Ἑλένη ἔσκαψε στὸ σημεῖο ποὺ τῆς ὑπέδειξε κάποιος ἡλικιωμένος Ἑβραῖος καὶ πράγματι βρέθηκαν καὶ οἱ Τρεῖς Σταυροὶ μαζὶ καὶ τὰ καρφιά. Χάρηκε πολὺ ἡ βασίλισσα, ἀλλὰ ἦταν σὲ ἀπορία ποιὸς ἦταν ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Τότε ὁ Ἐπίσκοπος Μακάριος τὴν παρηγόρησε καὶ τῆς εἶπε μὲ θαῦμα θὰ μᾶς τὸ φανερώση ὁ Θεός. Πράγματι, ἐκεῖ ἦταν μιὰ γυναίκα ἀρχόντισσα βαρειὰ ἀσθενής, γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἰατροὶ εἶχαν ἀποφανθῆ ὅτι δὲν ἐπρόκειτο νὰ ζήση. Ἔβαλαν τὴν ἄρρωστη γυναίκα πάνω στοὺς σταυροὺς τῶν ληστῶν καὶ δὲν φάνηκε κανένα θαῦμα. Ὅταν πλησίαζε ἀπὸ μακρυὰ τὸν Δεσποτικὸ Σταυρό, ἀμέσως ὤ τοῦ θαύματος, ἐθεραπεύθη καὶ περπάτησε δοξάζουσα τὸν Θεό. Ὁ λαὸς τῶν Ἱεροσολύμων, ὅταν ἔμαθε ὅτι εὑρέθη ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἔτρεξαν πάρα πολλοὶ καὶ παρακαλοῦσαν τὴν Ἁγία Ἑλένη, τὴν βασίλισσα, νὰ τοὺς δώσῃ τὸν Σταυρό, γιὰ νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Ἡ βασίλισσα βλέπουσα τὸ μεγάλο πλῆθος τοῦ λαοῦ τοὺς εἶπε ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Τότε ὁ λαὸς ζήτησε ἔστω καὶ ἀπὸ μακρυὰ νὰ τὸν ἀσπασθοῦν. Πράγματι, γιὰ τὴν πίστι τοῦ λαοῦ ἔκαμε θρόνο ψηλὸ καὶ ἀνεβαίνοντας πάνω ὁ Ἐπίσκοπος Μακάριος ἔλαβε τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν ὕψωσε στὰ τέσσερα σημεῖα, ὅπως κάνουν σήμερα οἱ ἱερεῖς. Ὁ πιστὸς λαὸς βλέποντας τὸν Σταυρὸ μὲ μεγάλη φωνὴ καὶ μὲ δάκρυα ἔψαλλε τὸ «Κύριε, ἐλέησον».
Εἰς ἀνάμνησιν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὅποια μέρα καὶ ἄν τύχη, ἔχουμε νηστεία καὶ κατὰ τὴν θεία Λειτουργία διαβάζουμε τὸ Εὐαγγέλιο τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου.
Μὲ τὸν Σταυρὸ ὅλοι ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ξεκινᾶμε κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς μας.
Πάρα πολλὰ θαύματα ἔχουν γίνει μὲ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ.
• Ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Πρέβελη, παραθέτουμε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἱστορικὰ θαύματα.
Κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, στὶς 28 Αὐγούστου 1941, οἱ Ναζὶ αἰχμαλώτισαν τοὺς μοναχοὺς τοῦ Πρέβελη καὶ λεηλάτησαν τὴν Ἱ. Μονή. Αἰτία ἦταν ἡ δράση τοῦ Καθηγουμένου Ἀγαθαγγέλου Λαγγουβάρδου καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα, ἡ προσφορὰ τῆς Ἱ. Μονῆς χάριν τῶν συμμάχων. Ὅπως γράφει ὁ Μιχ. Παπαδάκης: «Πάνω ἀπὸ 5.000 ἄνθρωποι πέρασαν, ἔφαγαν, κοιμήθηκαν, ἐξυπηρετήθηκαν». Φεύγοντας οἱ Γερμανοὶ ἀπὸ τὸ λεηλατημένο Μοναστήρι ἅρπαξαν καὶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Ἡ κλοπὴ ἀνακοινώθηκε στὸ ἴδιο βράδυ ἀπὸ τὸν Μοναχὸ Μανασσῆ Παπαδάκη. Ὀ πληθυσμὸς ἄκουσε τὴν εἴδηση μὲ ἀπελπισία, τρόμο καὶ συντριβή. Δὲν περίμεναν τέτοια ἱεροσυλία. Ἡ ἀγωνία συνεχιζόταν, γιατὶ δὲν ἀκολούθησαν πληροφορίες γιὰ τὸ θέμα. Τὸ μεσημέρι τῆς 13ης Σεπτεμβρίου, παραμονὴ τῆς Ἑορτῆς, ὁ Μοναχὸς Μανασσῆς παρέλαβε δέμα, ἀφοῦ ὑπέγραψε ἀπόδειξη παραλαβῆς, ἀπὸ χωροφύλακα τῶν Χανίων. Ὁ γηραιὸς καλόγηρος ὑπέγραψε μὲ χέρι τρεμάμενο ἀπὸ τὴ συγκίνηση… Μὲ ἔκσταση καὶ ψυχικὴ ἀνάταση εὐχαρίστησε τὸ Θεό, ἔλυσε τὸ πολύτιμο δέμα, πῆρε μὲ εὐλάβεια τὸ Ἱερὸ Σύμβολο καὶ τὸ φύλαξε. Ρώτησε τὸ χωροφύλακα πῶς ἔφτασε στὰ χέρια του. Ἐκεῖνος ἀπάντησε ὅτι τοῦ τὸν ἔδωσαν οἱ Γερμανοὶ ἀπὸ τὸ Μάλεμε νὰ τὸν ἐπιστρέψει στὸ Μοναστήρι. Διότι τὸν ἔβαλαν σὲ τρία διαφορετικὰ ἀεροπλάνα πού, κατὰ θαυμαστὸ τρόπο, δὲν μπόρεσαν νὰ ἀπογειωθοῦν· καὶ φοβήθηκαν. Αὐτὰ εἶναι δύο ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ εὐλάβεια τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς φαίνεται στὴν προτροπὴ πρὸς τοὺς ἀρρώστους – καὶ κυρίως γιὰ ὀφθαλμικὲς παθήσεις: «Ἄμε στοῦ Πρέβελη νὰ σοῦ σύρουν τὸν Τίμιο Σταυρὸ νὰ βρεῖς τὴν ὑγειά σου». Ἀπὸ τὴν ἔλευσή του ὥς τὶς ἡμέρες μας ὁ Τίμιος Σταυρὸς σημάδεψε καὶ σημαδεύει τὴ ζωή τῆς Ἱ. Μονῆς καὶ ὅσους μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια ζητοῦν τὴ βοήθειά του.
