Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

“Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”.


«Ὅστις θέλει…»
Τό πρωί ἡ εὐαγγελική περικοπή ἔλεγε· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γάρ ἄν θέλῃ τήν ψυχή αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾿ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» Εἶχε κι ἄλλα ἡ εὐαγγελική περικοπή.

Ἄς τή δοῦμε ὅμως λίγο. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Θά μοῦ ἐπιτρέψετε ἀκόμη μία φορά νά ἐπιμείνω λίγο σ᾿ αὐτό τό «ὅστις θέλει», ἐπειδή εἶναι πάρα πολλοί ἐκεῖνοι πού λένε καί ξαναλένε· «Ἀφοῦ τό Εὐαγγέλιο λέει ῾῾ὅστις θέλει᾿᾿, ἀφοῦ ὁ Χριστός λέει ῾῾ὅστις θέλει᾿᾿, τί μέ πιέζεις;» Δηλαδή κάποιος εἶναι χριστιανός, θέλει νά εἶναι χριστιανός, ἀλλά ὅμως τό ἐπικαλεῖται αὐτό τό χωρίο, καί ὅταν οἱ γονεῖς, π.χ., ὑποδείξουν στά παιδιά ἤ ἡ Ἐκκλησία γενικότερα ὑποδείξει στούς πιστούς ὅτι πρέπει νά κάνουμε αὐτό, πρέπει νά κάνουμε ἐκεῖνο, πρέπει νά γίνει τό ἄλλο, ἀπαντᾶ· «Ὁ Χριστός λέει ῾῾ὅστις θέλει᾿᾿». Δέν εἶναι ἔτσι!
Αὐτό τό «ὅστις θέλει» σημαίνει· «Ὅποιος πῆρε τήν ἀπόφαση νά μέ ἀκολουθήσει, ἔ, αὐτός θά κάνει τά παρακάτω». Μήν πιάνεσαι καί μένεις σ᾿ αὐτό καί λές κάθε τόσο «ὅστις θέλει» καί «νά, ὁ Χριστός δέν μᾶς πιέζει». Ἀσφαλῶς δέν μᾶς πιέζει. Ὅμως χρειάζεται νά ξεκαθαρίσεις τή θέση σου. Θεολόγος εἶσαι; Ἄλλος γραμματιζούμενος εἶσαι; Κάποιος νέος ἤ ἡλικιωμένος εἶσαι; Ποιός εἶσαι; Δέν θέλεις νά εἶσαι τοῦ Χριστοῦ; Νά μήν εἶσαι, ἀφοῦ δέν θέλεις. Δέν σέ πιέζει κανείς ὡς πρός αὐτό. Ἀλλά νά πεῖς· «Δέν εἶμαι μαζί σου, Χριστέ, δέν σέ δέχομαι, δέν σέ πιστεύω». Ἅπαξ ὅμως καί εἶσαι, ὁμολογεῖς δηλαδή ὅτι εἶσαι τοῦ Χριστοῦ, ὁμολογεῖς ὅτι πιστεύεις στόν Χριστό, ὁμολογεῖς ὅτι ἀκολουθεῖς τόν Χριστό «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» ἀπό κεῖ καί πέρα ἀρχίζουν τά ἄλλα.

«…ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ…»

Αὐτός λοιπόν πού θά μέ ἀκολουθήσει, «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Αὐτός λοιπόν ἄν θέλει πράγματι νά εἶναι δικός μου, νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν σταυρό καί νά μέ ἀκολουθεῖ. Καί ἐδῶ εἶναι πού πρέπει κάθε χριστιανός νά βάλει κάτω τόν ἑαυτό του καί νά σκεφθεῖ σοβαρά. Δέν ἐπιτρέπεται σέ κανένα μας νά ξεγελοῦμε τόν ἑαυτό μας. Ὄχι μόνο ἐμεῖς πού εἴμαστε ἐδῶ τώρα, ἀλλά σχεδόν ὅλοι, ὅσους συναντήσουμε ἔξω στούς δρόμους τώρα πού θά βγοῦμε, ἐάν τούς ποῦμε· «Ξέρεις; Δέν εἶσαι χριστιανός», θά διαμαρτυρηθοῦν· «Πῶς δέν εἶμαι χριστιανός; Εἶμαι».
Ἐλάχιστοι, πολύ ἐλάχιστοι, θά εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιθανόν νά ποῦν· «Ναί, δέν εἶμαι, δέν θέλω νά εἶμαι». Οἱ περισσότεροι, καί οἱ πλέον ἀδιάφοροι, θά ποῦν ὅτι εἶναι χριστιανοί. Καί ἄν μάλιστα τό ἀμφισβητήσεις, μπορεῖ νά παρεξηγηθοῦν. Ἄν τό ἀμφισβητήσεις, μπορεῖ νά θυμώσουν, νά τά βάλουν μαζί σου, νά σοῦ κάνουν ἐπίθεση.
Πολύ περισσότερο, ἄς ποῦμε, ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι πηγαίνουμε σέ συνάξεις, πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία, πηγαίνουμε στίς λειτουργίες, ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι, πού καί πού, ἐξομολογούμαστε, κοινωνοῦμε, δέν θά θέλαμε ν᾿ ἀμφισβητήσουν ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Λέμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί, λέμε ὅτι ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό. Ἔ, ἄν ἀκολουθεῖς τόν Χριστό ὁ καθένας νά βάλει κάτω τόν ἑαυτό του καί νά σκεφθεῖ σοβαρά ἐάν ἀκολουθεῖς τόν Χριστό, μή μένεις σ᾿ αὐτό ὅτι «νά, ἀκολουθῶ τόν Χριστό». Θά προσέξεις τί λέει ἐδῶ· «…ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Ὀφείλουμε δηλαδή συνεχῶς ν᾿ ἀπαρνούμαστε τόν ἑαυτό μας καί συνεχῶς νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας. Ὅταν λέει «τόν σταυρόν αὐτοῦ», δέν ἐννοεῖ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά νά σηκώνει ὁ καθένας τόν δικό του σταυρό, καί ἔτσι ν᾿ ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.

Πρέπει νά χαθεῖ ὁ ἑαυτός μας, γιά νά ζήσουμε πραγματικά

Καί ἐπειδή ἴσως δέν μπορεῖ νά καταλάβει κανείς τί σημαίνει ν᾿ ἀπαρνηθεῖ κανείς τόν ἑαυτό του καί νά σηκώσει τόν σταυρό του, λέει στή συνέχεια ὁ Χριστός· «Ὅς γάρ ἄν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾿ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν».
Ὅποιος θά θελήσει, θά προσπαθήσει, νά σώσει τόν ἑαυτό του ἡ λέξη ψυχή πιό κάτω σημαίνει ψυχή, ὅπως τήν ξέρουμε κυρίως, ἀλλά ἐδῶ ψυχή σημαίνει τή ζωή ὅποιος λοιπόν θά θελήσει νά τόν προφυλάξει τόν ἑαυτό του, δηλαδή νά μήν τόν δυσκολέψει καί ἡ μέριμνά του, ἡ φροντίδα του, εἶναι νά μήν πάθει τίποτε ὁ ἑαυτός του, ἀλλά νά σώσει τήν ψυχή του, δηλαδή τή ζωή του, αὐτός «ἀπολέσει αὐτήν», αὐτός θά τή χάσει. Τί κάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Γιατί ἀνησυχοῦμε ὅτι δέν ἔχει τρόφιμα; Γιατί ἀνησυχοῦμε ὅτι θά χαλάσει τό ἐργοστάσιο, ὅτι θά πάρει φωτιά; Γιατί ἀνησυχοῦμε ὅτι ἡ ραδιενέργεια ἔτσι κι ἀλλιῶς; Γιατί ἀνησυχοῦμε μήπως γίνει πόλεμος, μήπως γίνει σεισμός; Τελικά, γιά νά μή χαθοῦμε, γιά νά μήν πάθουμε τίποτα.
«Ὅς δ᾿ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν». Ποιός λοιπόν τελικά θά σώσει πραγματικά τή ζωή του, τόν ἑαυτό του; Αὐτός ὁ ὁποῖος θά ἀπολέσει, θά χάσει τόν ἑαυτό του. Ἐπαναλαμβάνω, γιά νά μή μείνει κάτι σκοτεινό ἤ κάποια ἀμφιβολία ἤ κάτι πού δέν θά τό καταλάβει κανείς καλά ὡς πρός τό τί σημαίνει ν᾿ ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί τί σημαίνει νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας, ὁ Χριστός λέει πιό συγκεκριμένα · «Ἄκουσε, ἄνθρωπέ μου, ἄκουσε. Ἐάν ἡ ὅλη προσπάθειά σου σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο εἶναι μήν τυχόν χάσεις τόν ἑαυτό σου, ἔ, θά τόν χάσεις. Ἐάν ὅμως ἡ ὅλη λαχτάρα σου σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο εἶναι νά χάσεις τόν ἑαυτό σου γιά μένα καί γιά τό Εὐαγγέλιό μου, ἔ, τότε εἶναι πού θά τόν βρεῖς τόν ἑαυτό σου, τότε εἶναι πού θά τόν σώσεις τόν ἑαυτό σου».
Ἐάν, ἀδελφοί μου, ἀληθεύουν αὐτά τά λέει ὁ Χριστός καταλαβαίνετε πόσο λαθεμένα σκεπτόμαστε σήμερα ἐμεῖς οἱ χριστιανοί; Πολύ πολύ λαθεμένα. Δόξα τῷ Θεῷ, πιστεύουμε στόν Θεό γενικῶς. Δόξα τῷ Θεῷ, τρέχουμε στίς ἐκκλησίες. Δόξα τῷ Θεῷ, καί βιβλία διαβάζουμε κλπ. Τελικά ὅμως τό πιάνουμε τό νόημα; Τόν πιάνουμε αὐτόν τόν βαθύ λόγο πού λέει ὁ Χριστός; Τόν πιάνουμε ἤ μᾶς ξεφεύγει; Διότι καί ἐμεῖς κάνουμε ἐντελῶς τό ἀντίθετο· Πιστεύουμε στόν Χριστό, προσπαθοῦμε νά μάθουμε τά τοῦ Χριστοῦ καί τρέχουμε ὅπου εἶναι ὁ Χριστός ἐπαναλαμβάνω στά βιβλία, στά περιοδικά, στίς αἴθουσες, στίς ἐκκλησίες, στά μυστήρια κλπ., ἀλλά τελικά ὅλα αὐτά γίνονται, γιά νά μήν πάθει τίποτε ὁ ἑαυτός μας. Ἐνῶ πρέπει νά χαθεῖ ὁ ἑαυτός μας, νά πεθάνει ὁ ἑαυτός μας, γιά νά βροῦμε τόν ἑαυτό μας, γιά νά ζήσουμε πραγματικά.

Τό φρόνημα τῶν νέων καί οἱ συνέπειες

Σήμερα, αὐτό φαίνεται ἀκόμη πιό πολύ. Τί κάνουν σήμερα εἰδικότερα οἱ νέοι ἀλλά λίγο-πολύ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Ἔλεγα πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες σέ κάποιο πρόσωπο ὅτι δέν εἶναι ἁπλῶς οἱ νέοι τῆς ἄλφα παρατάξεως, οἱ ὁποῖοι τά πῆραν τά πράγματα ὅπως τούς τά λένε καί ἔχουν μιά ἀσυδοσία, μιά ἐλευθερία μέ τήν κακή ἔννοια καί μιά ἀναρχική διάθεση. Ἔτσι εἶναι ὅλοι οἱ νέοι σ᾿ ὅλες τίς παρατάξεις. Δηλαδή οἱ πάντες τώρα, εἰδικότερα οἱ νέοι, κάπως ἔτσι σκέπτονται· «Τί θέλει ὁ ἑαυτός μας; Αὐτό νά γίνει. Αὐτό πού μ᾿ ἀρέσει, αὐτό πού μ᾿ εὐχαριστεῖ, αὐτό θέλω. Δέν ρωτῶ κανέναν, δέν ἀκούω κανέναν, ἀλλά θά κάνω ὅ,τι θέλω ἐγώ». Ἔτσι σκέπτεται καί ἔτσι ἐνεργεῖ ὁ σημερινός ἄνθρωπος καί εἰδικότερα ὁ νέος.
Τό ἀποτέλεσμα ποιό εἶναι; Ἤδη φαίνεται τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά μέ τόν καιρό θά φανεῖ ἀκόμη πιό πολύ· θά χαθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Θά χαθοῦν ὄχι μόνο μέ τήν ἔννοια πού λέμε ὅτι «θά πεθάνουμε καί θά χαθεῖ ἡ ψυχή τους» θά χαθοῦν, τελείωσε· ἀφοῦ τό λέει ὁ Χριστός ἀλλά θά χαθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἤδη ἀπό δῶ. Σιγά σιγά ἔχει προχωρήσει πολύ αὐτό τό κακό, καθώς ὁ σημερινός ἄνθρωπος εἶναι τελείως ἀσύδοτος, μέ τήν ἔννοια ὅτι θέλει νά κάνει ὅ,τι τόν εὐχαριστεῖ καί δέν συγκρατεῖ καθόλου τόν ἑαυτό του, δέν βάζει κανένα χαλινάρι στόν ἑαυτό του καί δέν λέει· «Ὄχι αὐτό! Ναί μέν τό θέλω, τό ποθῶ, μ᾿ ἀρέσει, ἀλλά δέν πρέπει νά τό κάνω Ὄχι!» Ὅ,τι τοῦ ἀρέσει κάνει.
Τελικά, ὅπως λέγαμε καί προχθές σέ κάποια ὁμιλία, σήμερα διαλύεται ὁ ἄνθρωπος ὡς πρόσωπο, ὡς ὕπαρξη. Διαλύεται ὅμως καί ὁμαδικότερα· δηλαδή διαλύονται οἱ δομές τῆς κοινωνίας. Δέν θά μπορεῖ πλέον νά σταθεῖ οὔτε ἡ κοινωνία ὡς κοινωνία οὔτε ὁ κάθε ἄνθρωπος θά μπορεῖ νά ἔχει ἐπίγνωση, συναίσθηση τῆς ὑπάρξεώς του, συναίσθηση τῆς ταυτότητός του, καί νά μπορεῖ νά σταθεῖ στά πόδια του. Δέν θά ξέρει τί τοῦ γίνεται, δέν θά ξέρει ποῦ πάει, δέν θά ξέρει τί ζητάει, καί φυσικά εἶναι ἐντελῶς ἐντελῶς ἀδύνατο νά ἔχει κάποια πραγματική ἀνακούφιση μέσα του, κάποια πραγματική λύτρωση καί χαρά μέσα του. Ὁπωσδήποτε, θά εἶναι ἕνα δυστυχισμένο ὄν.

Χριστέ μου, γιά σένα νά χάσω τά πάντα

Αὐτή εἶναι ἡ ἀκραία περίπτωση. Ὑποτίθεται ὅτι ἐμεῖς δέν ἐνεργοῦμε ἔτσι πού νά φθάσουμε σέ τέτοια κατάσταση, ὅμως σέ τελευταία ἀνάλυση χωλαίνουμε σ᾿ αὐτό τό «ἀπαρνησάσθω». Ἀκόμη καί τήν ὥρα πού κάνεις προσευχή, πού πέφτεις στά γόνατα καί παρακαλεῖς τόν Θεό μέ δάκρυα καμιά φορά κλπ., μπορεῖ σέ τελευταία ἀνάλυση ὅλο αὐτό νά τό κάνεις, μήν τυχόν πάθει τίποτε ὁ ἑαυτός σου. Ἐνῶ τό σωστό εἶναι νά μπορεῖς νά πεῖς· «Χριστέ μου, γιά σένα καί αὐτή τήν ὥρα ἄν χρειάζεται νά πεθάνω, ἄς πεθάνω. Γιά τό Εὐαγγέλιό σου αὐτή τήν ὥρα νά πεθάνω, αὐτή τήν ὥρα νά χάσω τά δικαιώματά μου, αὐτή τήν ὥρα νά χάσω τήν ὑγεία μου, νά χάσω τά πάντα». Αὐτό εἶναι πού πρέπει νά πεῖ ὁ ἄνθρωπος, αὐτό εἶναι πού πρέπει νά λέει ὁ ἄνθρωπος, αὐτό εἶναι πού πρέπει νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Καί ὤ τοῦ θαύματος! τήν ὥρα πού θά λέει ἔτσι, τήν ὥρα πού θά ποθεῖ ἔτσι, τήν ὥρα πού θά παραδίδεται εἰς θάνατον, «εἰς σφαγήν»5, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐκείνη τήν ὥρα θά ἔρχεται ζωή μέσα του, ἐκείνη τήν ὥρα θά βρίσκει ὄντως τόν ἑαυτό του, θά βρίσκει ὄντως τήν ψυχή του, θά βρίσκει ὄντως τόν ἀληθινό ἄνθρωπο, ἐκείνη τήν ὥρα, ὄχι γνωστικά ἀλλά ἐμπειρικά, θά καταλαβαίνει τί σημαίνει ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ἐλεύθερος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, τί σημαίνει νά βρεῖς τόν Χριστό, νά ἔχεις μέσα σου τόν Χριστό, νά εἶσαι μαζί μέ τόν Χριστό. Διότι δέν μένει μόνος του ὁ ἄνθρωπος, καί ἁπλῶς βρίσκει κανείς τόν καλό ἄνθρωπο μέσα του, ἀλλά βρίσκει τόν Χριστό. Καί βρίσκοντας τόν Χριστό διότι ἔχουμε μέσα μας τόν Χριστό διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, πού λάβαμε στό Βάπτισμα καί στό Χρίσμα, ἀλλά καί διά τῆς Θείας Κοινωνίας, καθώς τόσες φορές κοινωνήσαμε· ὅμως εἶναι σάν μήν τόν ἔχουμε  βρίσκοντας λοιπόν κανείς μέσα του τόν Χριστό, βρίσκει μέσα του τήν Ἁγία Τριάδα καί γίνεται ἀληθινός ἄνθρωπος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου