Ἑορτάζουμε
σήμερα τή μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Τό ἔργο
τοῦ Θεοῦ αὐτό εἶναι: Τρέχει νά βρεῖ τόν ἁμαρτωλό, γιά νά τόν
μεταμορφώσει. Δηλαδή νά κάνει τόν ἄνθρωπο ὅ,τι εἶναι καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἔξυπνος, νά ἐπιτυγχάνει ὁρισμένα πράγματα,
ἀλλά ἔτσι καί μείνει ἁπλῶς ἄνθρωπος καί δέν γίνει κοινωνός τῆς χάριτος
τοῦ Θεοῦ καί δέν τόν θεώσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν ἔγινε τίποτε. Δέν
ὑπάρχει ἐλεεινότερο καί φτωχότερο πλάσμα ἀπό τόν ἄνθρωπο, ὅταν τοῦ
λείπει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ψυχή μυεῖται στή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν
αἰσθάνεται τήν πτωχεία της, τήν ἁμαρτία της, ὅταν δέν αὐτοδικαιώνεται
καί ἀφήνει κατά μέρος τή φιλαυτία. Μακάριος ὅποιος θά ἀντιληφθεῖ τά
πράγματα ἔτσι καί θά ἀνταποκριθεῖ ἀνάλογα. Τουλάχιστον νά ἀρχίσει νά
ποθεῖ, νά μπαίνει στόν δρόμο αὐτό, καί κάποια μέρα θά γίνει τό θαῦμα τῆς
μεταμορφώσεως.
