Τον παππούλη μας τον γνώρισα το
1984, καθώς ήρθε στο Διόνυσο να αναλάβει την ενορία μας. Το σχολείο που βρήκαμε
εμείς οι καινούργιοι κάτοικοι, ήταν μονοθέσιο και ο σύλλογός μας κατάφερε να το
κάνει διθέσιο, παρόλο που οι μαθητές ήταν μόλις 25 τον αριθμό. Με το που ήρθε
λοιπόν ο πατέρας μας στο Διόνυσο, θέλησε να μάθει τι υπήρχε στη περιοχή από
σχολεία. Ενημερώθηκε για το νεοσύστατο σύλλογό μας και μας κάλεσε στο προαύλιο
χώρο του Αγίου Γεωργίου για να γνωριστούμε και να μάθει τα προβλήματά μας.
Εν πρώτοις με τον τρόπο που μας προσέγγισε, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Έτσι λοιπόν βλέποντας τον αγώνα του συλλόγου για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, καθώς εκείνη την εποχή επισκεπτόμασταν διάφορα υπουργεία, αποφάσισε να μας συνοδεύσει στο υπουργείο Παιδείας αλλά και σε άλλες υπηρεσίες. Καταλαβαίνετε πόσο δύναμη μας έδινε η παρουσία του και οι κόποι μας άρχισαν να αποφέρουν καρπούς. Θα αναφέρω το εξής παράδειγμα. Μας υπέδειξε πως να υποβάλλουμε επερώτηση στην Βουλή των Ελλήνων για τα θέματά μας, μιας και το σχολικό περιβάλλον δεν διέθετε ούτε τουαλέτες, το έγγραφο θα το υπέγραφαν δυο από τους μαθητές έτσι κι έγινε. Μια εξίσου σημαντική συμβουλή του πατέρα Μάρκου, ήταν η δημιουργία ετήσιου ημερολογίου, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του νεοσύστατου συλλόγου. Βάλαμε λοιπόν τα ημερολόγια στο παγκάρι του Αγίου Γεωργίου για να πουληθούν και δίπλα τους ένα καλαθάκι για να μαζεύονται τα χρήματα. Παρατήρησα, ότι ενώ τα ημερολόγια δεν τελείωναν, το καλαθάκι γέμιζε συνεχώς! Είναι φανερό ότι τα χρήματα τα έβαζε ο καλός μας ιερέας και ενίσχυε αθόρυβα το έργο μας. Μεγάλη του μέριμνα ήταν η τακτική εξομολόγηση και ο εκκλησιασμός των παιδιών σε συνεργασία με τους διευθυντές των σχολείων. Αφού πήγαινε καλά η υπόθεση του δημοτικού και του νηπιαγωγείου, έγιναν και τα εγκαίνια του χώρου του Γυμνασίου μας και Λυκείου. Έδωσε δε, στο Γυμνάσιό μας το όνομα Φώτης Κόντογλου του Αιβαλιώτη, μιας και η περιοχή μας είναι συνεταιρισμός των Αιολίδων, από όπου κατάγεται και ο γνωστός λογοτέχνης και ζωγράφος. Αυτή η πρόταση ήταν και του αειμνήστου συζύγου μου, που βρήκε τον πατέρας μας σύμφωνο και την υλοποίησε. Είναι πολλά αυτά που ζήσαμε με τον καλό μας ποιμένα, εδώ στάθηκα μόνο στην αγωνιστική του βιοτή, είτε ήταν για το μεγαλείο του Χριστού μας και την Ορθοδοξίας που τόσο αγάπησε και αφιερώθηκε είτε, για τα κοινά και το καλό του τόπου του. Ας έχουμε όλοι την ευχή του!
